Flaming karmazynowy
| Phoenicopterus ruber[1] | |||
| Linnaeus, 1758 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
flaming karmazynowy | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Flaming karmazynowy[4], czerwonak, flaming, flaming amerykański, flaming karaibski, czerwonak różowy[5] (Phoenicopterus ruber) – gatunek dużego ptaka brodzącego z rodziny flamingów (Phoenicopteridae), zamieszkujący rejon Karaibów i Galapagos[6]. Nie jest zagrożony.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1758 roku Karol Linneusz w 10. edycji Systema Naturae. Autor nadał gatunkowi nazwę Phoenicopterus ruber[2][7], która obowiązuje do tej pory[4][8]. Podał, że gatunek występuje w Ameryce, Afryce, rzadko w Europie[7]; później poprawiono miejsce typowe na Indie Zachodnie[2].
Jest to gatunek monotypowy[8][6]. Do niedawna gatunek ten był dzielony na dwa podgatunki: Ph. ruber ruber i Ph. ruber roseus; jednak decyzjami europejskich komisji taksonomicznych (np. Knox et al. 2002[9]) drugi z nich uzyskał status oddzielnego gatunku – flaming różowy Phoenicopterus roseus. Populację z Galapagos wydzielano niekiedy do podgatunku glyphorhynchus[6].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]
- Cechy gatunku
- Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Ciało różowe, ciemniejsze niż u flaminga różowego Ph. roseus, jedynie skrzydła czerwone z czarnymi lotkami. Nogi i dziób różowe, koniec dzioba czarny. W porównaniu z innymi przedstawicielami rodziny dziób wygięty pod mniejszym kątem.
- Wymiary średnie[6]
- Długość ciała 120–145 cm
- Rozpiętość skrzydeł ok. 140–165 cm
- Masa ok. 2,1–4,1 kg
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Flaming karmazynowy zamieszkuje półwysep Jukatan, Antyle, Bahamy, północne wybrzeża Ameryki Południowej i Galapagos. Ptaki te pojawiają się także na południowych i wschodnich wybrzeżach USA[3][10] (zwłaszcza na Florydzie[10]), ale do lęgów tam nie dochodzi[10][11].
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]
- Biotop
- Wody o różnym stopniu zasolenia: od słodkich przez słonawe po bardzo słone. Płytkie jeziora, laguny, delty rzek.
- Gniazdo
- Z mułu w formie ściętego stożka z zagłębieniem na szczycie. Tworzy wielkie kolonie (do kilkudziesięciu tysięcy osobników).
- Jaja, wysiadywanie
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w marcu–kwietniu jedno (rzadko dwa) jajo. Jaja wysiadywane są przez okres około 27–31 dni przez obydwoje rodziców.
- Rozwój osobniczy
- Pisklęta opuszczają gniazdo po około 10 dniach, lecz ich dziób jeszcze nie ma odpowiedniego kształtu do filtracji i są karmione przez rodziców. Usamodzielniają się po około 70 dniach. Pisklęta gromadzą się w żłobki. Dojrzałość płciową osiągają po 5–6 latach, a ubarwienie osobników dorosłych – w trzecim roku życia.
- Pożywienie
- Zwierzęta i rośliny do 1 cm długości. Żerując brodzą i zanurzają głowę w ten sposób, że szczęka górna znajduje się pod dolną.
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje flaminga karmazynowego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). W 2019 roku szacowano liczebność populacji na około 150–205 tysięcy dorosłych osobników; globalny trend liczebności uznano za rosnący, choć u niektórych populacji jest on stabilny[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Phoenicopterus ruber, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f D. Lepage: American Flamingo Phoenicopterus ruber. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-11-20]. (ang.).
- ↑ a b c Phoenicopterus ruber, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phoenicopteridae Bonaparte, 1831 - flamingi - Flamingos (wersja: 2015-08-30). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-13].
- ↑ Albin Łącki: Wśród zwierząt – ptaki. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988, s. 44. ISBN 83-09-01320-5.
- ↑ a b c d del Hoyo, J., Boesman, P. & Garcia, E.F.J.: American Flamingo (Phoenicopterus ruber). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-10)].
- ↑ a b K. Linneusz, Systema naturae per regna tria naturae :secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, wyd. 10, t. 1, Holmiae 1758, s. 139 (łac.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-11-20]. (ang.).
- ↑ Tomiałojć L., Stawarczyk T., 2003, Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany, PTPP "pro Natura", Wrocław, s. 107.
- ↑ a b c Torres-Cristiani L i inni, Assessment of the American Flamingo distribution, trends, and important breeding areas, „PLoS ONE”, 15 (12), e0244117, 2020, DOI: 10.1371/journal.pone.0244117 (ang.).
- ↑ American Flamingo - Phoenicopterus ruber. [w:] Wildlife Journal, Junior [on-line]. New Hampshire PBS. [dostęp 2022-11-20]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).