Przejdź do zawartości

Drew Barrymore

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drew Barrymore
Ilustracja
Drew Barrymore (Berlin, 2014)
Imię i nazwisko

Drew Blythe Barrymore

Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1975
Culver City

Zawód

aktorka, autorka, reżyserka, modelka, producentka filmowa

Współmałżonek

Jeremy Thomas
(1994–1995; rozwód)
Tom Green
(2001–2002; rozwód)
Will Kopelman
(2012–2016; rozwód)

Lata aktywności

od 1978

Strona internetowa
Drew Barrymore podczas Tribeca Film Festival w maju 2007 roku

Drew Blythe Barrymore[1] (ur. 22 lutego 1975 w Culver City) – amerykańska aktorka, autorka, reżyserka, modelka i producentka filmowa[2]. Zdobywczyni Złotego Globu za rolę w filmie telewizyjnym Szare ogrody[3][4][5].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Culver City w Kalifornii rodzinie aktorskiej jako córka Johna Drew Barrymore (1932–2004)[6][7] i Jaid (z domu Ildikó Jaid Makó; ur. 1946)[8]. Jej babka ze strony ojca Dolores Costello (1903-1979)[9] była aktorką, a jej dziadek John Barrymore (1882-1942)[10] to znany amerykański aktor szekspirowski. Pradziadek ze strony ojca Maurice Costello (1877–1950)[11] był też aktorem.

Dorastała w Poinsetta Place w West Hollywood. Kiedy miała siedem lat, przeprowadziła się z rodziną do Sherman Oaks, dzielnicy Los Angeles. Uczęszczała do szkoły podstawowej w Fountain Day School w West Hollywood i Country School. Jej rodzice rozwiedli się w 1984 roku, kiedy miała dziewięć lat. Miała przyrodnie rodzeństwo: brata Johna oraz dwie siostry – Jessicę i Blyth Dolores[12].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W wieku 11 miesięcy pojawiła się pierwszy raz na ekranie w reklamie jedzenia dla psów[13], a jako dwulatka trafiła do telewizyjnego melodramatu NBC Suddenly, Love (1978)[14] z Cindy Williams, Eileen Heckart i Paulem Shenarem. W wieku pięciu lat wzięła udział w biograficznym dramacie telewizyjnym CBS Bogie (1980) z Kevinem O’Connorem i thrillerze sci-fi Kena Russella Odmienne stany świadomości (Altered States, 1980) z Williamem Hurtem. Mając sześć lat stała się znana dzięki roli Gertie w filmie Stevena Spielberga E.T. (1982), za którą otrzymała Young Artist Award w kategorii najlepsza młoda aktorka drugoplanowa[15]. Jako 7-latka była najmłodszą osobą, która kiedykolwiek pełniła funkcję gospodarza Saturday Night Live[12]. Dwa lata później Mark L. Lester zaangażował ją do filmu Podpalaczka (Firestarter, 1984) u boku Davida Keitha i Heather Locklear. Za rolę Casey Brodsky w komediodramacie Charlesa Shyera Różnice nie do pogodzenia (Irreconcilable Differences, 1984) z Shelley Long i Ryanem O’Nealem została nominowana do Złotego Globu dla najlepszej aktorki drugoplanowej.

Nagła popularność niefortunnie wpłynęła na jej dzieciństwo, gdyż szybko sięgnęła po alkohol i narkotyki, uzależniając się od nich. Ten okres opisała w wydanej w 1991 roku (gdy miała 16 lat) autobiografii Little Girl Lost (Mała zagubiona dziewczynka)[16]. Po wielu kuracjach odwykowych zaczęła pojawiać się w mediach jako symbol seksu, co sprowokowało Spielberga (jej mentora) do podarowania jej na 20. urodziny kocyka z napisem „Przykryj się”. W 1989 roku ogłosiła, że ostatecznie zerwała z nałogami. Jednak niedługo potem próbowała popełnić samobójstwo podcinając sobie żyły.

Kiedy miała 17 lat jej nagie zdjęcie ukazało się na okładce magazynu Interview. Dostała główną rolę w thrillerze Trujący bluszcz (Poison Ivy, 1992) z Cheryl Ladd. Jej rola Anity Minteer w Guncrazy – Zawsze strzelaj dwa razy (Guncrazy, 1992) po raz drugi przyniosła nominację do Złotego Globu[17]. W opartym na faktach dramacie telewizyjnym ABC Historia Amy Fisher (The Amy Fisher Story, 1993) zagrała postać nastoletniej zabójczyni żony swojego kochanka. W kobiecym westernie Wystrzałowe dziewczyny (Bad Girls, 1994) z Madeleine Stowe, Mary Stuart Masterson i Andie MacDowell wystąpiła jako Lilly Laronette. W 1995 roku pozowała dla Playboya, a także pokazała swoje piersi w talk-show Davida Lettermana. Po występie w Batman Forever (1995) Joela Schumachera jako Sugar, moll dla Dwie Twarze (Tommy Lee Jones) i Chłopaki na bok (Boys on the Side, 1995) z Whoopi Goldberg i Mary-Louise Parker, wcieliła się w rolę psychicznie chorej Casey Roberts w melodramacie Szalona miłość (Mad Love, 1995) z Chrisem O’Donnellem. Wzięła udział w serii reklam Guess.

Z czasem Barrymore stała się dojrzałą aktorką. Za rolę licealistki Casey Becker, terroryzowanej serią telefonów od zabójcy w masce, w slasherze Wesa Cravena Krzyk (Scream, 1996) była nominowana do Nagrody Saturna w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa. Zaczęła również angażować się w produkcję filmów; założyła agencję produkcji Flower Films, w tym Aniołki Charliego (Charlie’s Angels, 2000), sequel Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (Charlie’s Angels: Full Throttle, 2003) i Starsza pani musi zniknąć (Duplex, 2003).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Drew była trzykrotnie zamężna. Po raz pierwszy wyszła za mąż 20 marca 1994, w wieku 19 lat; jej wybrankiem był Jeremy Thomas. Niecałe dwa miesiące po ślubie Drew złożyła pozew o rozwód[18]. W 1999 roku zaczęła spotkać się z Tomem Greenem. Barrymore i Green zaręczyli się w lipcu 2000 roku, a w lipcu 2001 roku wzięli ślub[19]. Zaledwie pięć miesięcy później, w grudniu 2001 roku, Green złożył pozew o rozwód, podając za powód różnice nie do pogodzenia[20]. W 2002 roku Drew poznała na festiwalu Coachella Fabrizio Morettiego, perkusistę zespołu The Strokes. Spotykali się przez blisko pięć lat, kończąc swój związek w styczniu 2007 roku[21]. Między 2007 a 2010 Drew kilkakrotnie spotykała i rozstawała się z aktorem Justinem Longiem.

W 2011 Drew zaczęła spotykać się z Willem Kopelmanem, handlarzem dziełami sztuki. W styczniu 2012 roku para potwierdziła swoje zaręczyny[22]. Barrymore i Kopelman wzięli ślub 2 czerwca 2012 roku w Montecito w Kalifornii[23]. Mają dwie córki: Olive Barrymore Kopelman (ur. 26 września 2012) i Frankie Barrymore Kopelman (ur. 22 kwietnia 2014)[24]. 2 kwietnia 2016 roku Barrymore i Kopelman wydali za pośrednictwem magazynu „People” oświadczenie, w którym oficjalnie potwierdzili doniesienia o ich separacji i planowanym rozwodzie[25]. Rozwiedli się 3 sierpnia 2016[26].

Przez pewien czas do 2002 była wegetarianką i promowała działania organizacji PETA na rzecz zwierząt.

Od okresu nastoletniego deklaruje się jako osoba biseksualna[27].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Aktorka

[edytuj | edytuj kod]
Filmy fabularne

Seriale, reżyseria, produkcja

[edytuj | edytuj kod]
L.p. Seriale Producent wykonawczy Producent Reżyser
1. 1985: ABC Weekend Specials – Con Sawyer 1999: Ten pierwszy raz (Never Been Kissed) 2000: Aniołki Charliego (Charlie’s Angels) 2004: Choose or Lose Presents: The Best Place to Start
2. 1986: The Ray Bradbury Theater − Heather Leary 1999: Olive, the Other Reindeer 2003: Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość (Charlie’s Angels: Full Throttle) 2009: Dziewczyna z marzeniami (Whip It)
3. 1989: CBS Schoolbreak Special – Susan 2001: Donnie Darko 2003: Starsza pani musi zniknąć (Duplex)
4. 1992: Malibu Road 2000 – Lindsay Rule 2008: Shoot to Kill 2005: Miłosna zagrywka (Fever Pitch)
5. 2000: Simpsonowie (The Simpsons) − Sophie (głos) 2009: Dziewczyna z marzeniami (Whip It)
6. 2005–2013: Głowa rodziny
(Family Guy) − pani Lockhart / Jillian Russell (głos)
2009: Kobiety pragną bardziej (He's Just Not That Into You)
7. 2016: Odd Mom Out − Meredith
8. 2017: Santa Clarita Diet − Sheila Hammond

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Drew Barrymore Actor, Producer, Director. TV Guide. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  2. Drew Barrymore. AdoroCinema. [dostęp 2017-05-11]. (port.).
  3. Personalidade: Drew Barrymore (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2017-05-11]. (port.).
  4. Drew Barrymore. Listal. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  5. Drew Barrymore – Sztárlexikon. Starity.hu. [dostęp 2017-05-11]. (węg.).
  6. John Drew Barrymore (4 de Junho de 1932). Filmow.com. [dostęp 2017-05-11]. (port.).
  7. John Drew Barrymore Genealogia. Geni. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  8. Drew Barrymore Biography (1975-). FilmReference.com. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  9. Dolores Costello (1903-1979). Find a Grave. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  10. John Sidney Barrymore (1882-1942). Find a Grave. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  11. Maurice Costello (1877–1950). Find a Grave. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  12. a b Fast Facts. TVGuide.com. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  13. Drew Barrymore. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  14. Suddenly, Love (1978) – Overview. TCM.com. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  15. Drew Barrymore facts, information. Encyclopedia.com. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  16. Drew Barrymore (22 de Fevereiro de 1975). Filmow.com. [dostęp 2017-05-11]. (port.).
  17. Drew Barrymore. MYmovies. [dostęp 2017-05-11]. (wł.).
  18. Gallery Shortest Hollywood marriages. Daily News (Nowy Jork). [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  19. Drew Barrymore Biography. Hello Magazine. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  20. Jeanne Darst (2001-12-18): Tom Green Files for a Divorce from Drew. People. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  21. Barrymore splits with Strokes star. Metro News. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  22. Sarah Michaud (2012-01-05): Will Kopelman & Drew Barrymore Engaged. „People”. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  23. Michelle Tauber (2016-09-23): Drew Barrymore Weds Will Kopelman. People. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  24. Drew Barrymore gives birth to baby girl. Reuters. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  25. Julie Jordan (2016-04-02): Drew Barrymore and Will Kopelman Divorce Statement. „People”. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  26. Drew Barrymore Officially Divorced From Will Kopelman. [w:] Yahoo! [on-line]. 2016-08-04. [dostęp 2019-08-26]. (ang.).
  27. World Entertainment News Network (2003-07-16): Drew Barrymore: 'I Am Bisexual'. Contactmusic.com. [dostęp 2020-03-23]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy