Przejdź do zawartości

Christian Slater

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Christian Slater
Ilustracja
Christian Slater na 64. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie (2014)
Imię i nazwisko

Christian Michael Leonard Hawkins

Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1969
Nowy Jork

Zawód

aktor, producent filmowy, reżyser

Współmałżonek

Ryan Haddon
(2000–2006; rozwód)
Brittany Lopez
(od 2013)

Lata aktywności

od 1981

Christian Slater, właśc. Christian Michael Leonard Slater[1] (ur. 18 sierpnia 1969 w Nowym Jorku) – amerykański aktor, okazjonalnie producent filmowy i reżyser.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Nowym Jorku jako syn Mary Jo Slater (z domu Lawton), odpowiedzialnej za dobór obsady w castingach, i Michaela Hawkinsa (z domu Thomas Knight Slater), aktora występującego jako Michael Gainsborough[2]. Jego rodzina miała korzenie niemieckie, irlandzkie, angielskie i walijskie[3]. Dorastał na nowojorskim Manhattanie.

W 1976 roku jego rodzice rozwiedli się. Ma przyrodniego brata Ryana (ur. 19 kwietnia 1983) z drugiego małżeństwa matki. Uczęszczał do Dalton School, Professional Children’s School oraz Fiorello H. LaGuardia High School[4]. Ukończył High School of Performing Arts w Nowym Jorku[4].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Mając siedem lat pojawił się po raz pierwszy na szklanym ekranie w operze mydlanej ABC Tylko jedno życie (One Life to Live, 1976)[5].

W 1980 zadebiutował na Broadwayu jako Winthrop Paroo w komedii Muzyk (The Music Man)[6] u boku Dicka Van Dyke’a. Rok później zagrał w telewizyjnej adaptacji powieści Arthura Conana Doyle HBO Sherlock Holmes (1981) u boku Franka Langelli i Stephena Collinsa. W operze mydlanej ABC Ryan’s Hope (1985) pojawił się jako D.J. LaSalle. Po udziale w debiutanckim filmie kinowym Legenda o Billie Jean (The Legend of Billie Jean, 1985), zwrócił na siebie uwagę krytyków i widzów rolą nowicjusza franciszkańskiego Adso z Melku w dramacie kryminalnym Imię róży (Der Name der Rose, 1986)[7].

W 1987 przeniósł się do Los Angeles. W dniu 29 grudnia 1989 roku, po pościgu policyjnym, został aresztowany w West Hollywood; został oskarżony za ucieczkę policji, prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu, napad z bronią i prowadzenie samochodu bez ważnego prawa jazdy. Karierę ekranową kontynuował w filmach: Mistrz deskorolki (Gleaming the Cube, 1988) i czarnej komedii Śmiertelne zauroczenie (Heathers, 1989) w roli nastoletniego zabójcy. Jako zbuntowany nastolatek, który zakłada własną radiostację w garażu w komediodramacie Więcej Czadu (Pump Up the Volume, 1990) za najlepszą główną rolę męską zdobył nominację do Independent Spirit Awards[8]. Za rolę Willa Scarletta w obrazie Robin Hood: Książę złodziei (Robin Hood: Prince of Thieves, 1991) i postać młodego kryminalisty w dramacie kryminalnym Gangsterzy (Mobsters, 1991) był nominowany do Złotej Maliny jako najgorszy aktor drugoplanowy[8]. Za rolę nieśmiałego kelnera Adama, który potajemnie ją kocha koleżankę z pracy w melodramacie Skryta namiętność (Untamed Heart, 1993) otrzymał MTV Movie Award jako najbardziej pożądany aktor[9] i najlepszy pocałunek z Marisą Tomei[8].

W 1992 zadebiutował jako reżyser dziecięcego musicalu Śmiech epidemiczny (The Laughter Epidemic) dla Fundacji Pediatrycznej AIDS. Rola samotnika zafascynowanego światem kina i komiksów kierowanego duchem Elvisa Presleya w dramacie kryminalnym Prawdziwy romans (True Romance, 1993) przyniosła mu nominację do nagrody Saturna. W 1994 roku został aresztowany za wniesienie broni na pokład samolotu. W 1996 wyreżyserował film krótkometrażowy Muzeum miłości (Museum of Love) z Sandrą Bernhard. W 1997 został ponownie aresztowany, a w czasie zatrzymania ranił policjanta i wyrokiem sądu został skazany na 90 dni więzienia, z czego odsiedział dwa miesiące; w trakcie procesu przyznał się do zażywania heroiny i kokainy i został zmuszony do leczenia odwykowego.

Powrócił na scenę Broadwayu w 1998 w sztuce Side Man jako narrator Clifford[10]. Za postać Roberta Boyda w czarnej komedii Gorzej być nie może (Very Bad Things, 1998) otrzymał nagrodę Złotego Łupka. W filmie Ukryta prawda (The Contender, 2000) wcielił się w młodego senatora. W 2004 pojawił się na deskach londyńskiego West Endu w sztuce Lot nad kukułczym gniazdem (One Flew Over the Cuckoo’s Nest) jako Randle Patrick McMurphy. W 2005 wystąpił w dwóch spektaklach Tennessee Williamsa; Słodki ptak młodości (Sweet Bird of Youth) na West Endzie jako żigolak i hollywoodzki aktorzyna Chance Wayne oraz Szklana menażeria (The Glass Menagerie) na Broadwayu w roli narratora Toma. Laureat Złotego Globu w kategorii aktor drugoplanowy w serialu, za tytułową rolę w Mr. Robot (2015)[8].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Spotykał się z Kim Walker (1986-1988), Winoną Ryder (1988), Samanthą Mathis (1989–1990), modelką Niną Huang (1990-1995), Patricią Arquette (1993), Christy Turlington (1993), Christiną Applegate (1996) i edytorką mody Michelle Jonas (1996–1997). W latach 1998−2000 spotkał się z Ryan Haddon (ur. 1971), a w dniu 12 lutego 2000 roku wzięli ślub. Mają syna Jadena Zacha Christophera (ur. 6 kwietnia 1999) i córkę Elianę Sophię (ur. 15 sierpnia 2001). W 2005 roku doszło do separacji jego związku małżeńskiego, a w 2006 do rozwodu. Spotykał się z Sharon Stone (2006) i Tamarą Mellon (2007). W 2013 Slater poślubił młodszą o 18 lat Brittany Lopez, z którą się spotykał wcześniej przez trzy lata[11].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Christian Slater. Listal. [dostęp 2015-02-08]. (ang.).
  2. Christian Slater Biography (1969-). Film Reference. [dostęp 2015-02-08]. (ang.).
  3. Christian Slater – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2015-02-08]. (ang.).
  4. a b Christian Slater Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2015-02-08]. (ang.).
  5. Sandra Brennan: Christian Slater Biography. AllMovie. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  6. Christian Slater. Internet Broadway Database. [dostęp 2021-08-01]. (ang.).
  7. Christian Slater (18 de Agosto de 1969). Filmow.com. [dostęp 2015-02-08]. (port.).
  8. a b c d Christian Slater Awards. FamousFix. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  9. Christian Slater Awards. AllMovie. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  10. Christian Slater. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-10-23]. (ang.).
  11. Christian Slater Marries Brittany Lopez. „People”. [dostęp 2015-02-08]. (ang.).
  12. The High School Wolfman's Musical Lament!. Frank Welker, Grey Griffin, Matthew Lillard, Kate Micucci Warner Bros. Animation. 2020-05-01. [dostęp 2020-12-03].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy