Przejdź do zawartości

Ann-Margret

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ann-Margret
Ilustracja
Ann-Margret (1968)
Imię i nazwisko

Ann-Margret Olsson

Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1941
Sztokholm

Zawód

aktorka, piosenkarka, tancerka

Współmałżonek

Roger Smith (1967–2017; jego śmierć)

Lata aktywności

od 1961

Strona internetowa

Ann-Margret Olsson (ur. 28 kwietnia 1941 w Sztokholmie) – szwedzko-amerykańska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna oraz piosenkarka i tancerka. Dwukrotnie nominowana do Oscara; za pierwszoplanową rolę w musicalu Tommy (1975; reż. Ken Russell) i drugoplanową w komediodramacie Porozmawiajmy o kobietach (1971; reż. Mike Nichols). 5-krotnie nagrodzona Złotym Globem za role w filmach: Arystokracja podziemi (1961), Porozmawiajmy o kobietach (1971), Tommy (1975), Kto pokocha moje dzieci? (1983) oraz Tramwaj zwany pożądaniem (1984).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Sztokholmie jako córka Anny i Carla Olssonów. Wczesne dzieciństwo spędziła w miasteczku Valsjöbyn w prowincji Jämtland. W 1946 rodzina wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Osiedlili się w Wilmette na przedmieściach Chicago. Pod koniec lat 50. trafiła do Los Angeles, gdzie jej talent odkrył George Burns. W 1961 podpisała 7-letni kontrakt z wytwórnią 20th Century Fox i w tym samym roku zadebiutowała w filmie rolą w komediodramacie Franka Capry pt. Arystokracja podziemi. Otrzymała za nią nagrodę Złotego Globu w kategorii Najbardziej obiecująca nowa aktorka. W 1964 wystąpiła i zaśpiewała z Elvisem Presleyem w filmie Miłość w Las Vegas. W kolejnych latach zagrała m.in. u boku Steve’a McQueena w filmie Cincinnati Kid (1965) i Binga Crosby’ego w westernie Ringo Kid (1966). Pod koniec lat 60. wystąpiła także w 2 włoskich produkcjach w reżyserii Dino Risiego; w których partnerował jej Vittorio Gassman. Drugoplanowa rola w filmie Porozmawiajmy o kobietach (1971) w reżyserii Mike’a Nicholsa przyniosła jej pierwszą nominację do Oscara; drugą otrzymała za pierwszoplanową rolę w musicalu Kena Russella pt. Tommy (1975). W międzyczasie pojawiła się u boku Johna Wayne’a w westernie Rabusie pociągów (1973). W latach 70. inne znaczące kreacje stworzyła także w filmach: Joseph Andrews (1977), Ostatni film o Legii Cudzoziemskiej (1977), Magia (1978), Kaktus Jack (1979). W latach 90. dużą popularność przyniosła jej rola w komediach: Dwaj zgryźliwi tetrycy (1993) oraz Jeszcze bardziej zgryźliwi tetrycy (1995) z udziałem Waltera Matthaua i Jacka Lemmona. W kolejnych dekadach nadal pozostawała aktywna zawodowo; zagrała m.in.: u Olivera Stone’a w filmie Męska gra (1999), w komedii romantycznej Sztuka zrywania (2006) czy komedii W starym, dobrym stylu (2017) z Morganem Freemanem, Alanem Arkinem i Michaelem Caine’em w rolach głównych.

Już w 1973 otrzymała swoją gwiazdę na Alei Gwiazd w Los Angeles.

Jej małżeństwo z aktorem Rogerem Smithem trwało 50 lat (od 8 maja 1967 do jego śmierci 4 czerwca 2017). Aktorka nie ma własnych dzieci, ale była macochą dla trójki dzieci Smitha z poprzedniego małżeństwa.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Ann-Margret (fotografia z lat 60.)
Ann-Margret (1988)
Ann-Margret (1997)

Filmy:

Seriale TV:

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy