ტაძარი
ტაძარი — საკულტო ნაგებობა ღვთისმსახურებისა და რელიგიურ წეს-ჩვეულებათა შესასრულებლად. ტაძრის სახე და მისი განვითარების ისტორია განპირობებულია არა მარტო საკულტო მოთხოვნილებებით, არამედ სხვადასხვა ხალხისა და ქვეყნის არქიტექტურისა და სამშენებლო ტექნიკის განვითარების დონით და შესაბამისად ატარებს მკვეთრად გამოხატულ ეროვნულ ხასიათს.
ძველ ქართულ ძეგლებში ტაძარი გვხვდება როგორც უფლის (ღმერთის) სახლის, სამლოცველო სახლის (ეკლესია), ისე უფლის (მეფე, მთავარი) რეზიდენციის, სასახლის, მნიშვნელობით. ამავე მნიშვნელობით იხმარებოდა — ეზო, პალატი, დარბაზი, სასახლე, სადგომი. მეფის ან მთავრის სასახლესთან იყო მუდმივად მყოფი სამხედრო-სამეურნეო მსახურეულ პირთა შტატი — ტაძრეული.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ჩხატარაიშვილი ქ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9, თბ., 1985. — გვ. 671.