słodycz

słodycz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈswɔdɨt͡ʃ], AS: [su̯odyč]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) słodki smak

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) cuk. wyrób cukierniczy o słodkim smaku

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	słodycz
dopełniacz	słodyczy
celownik	słodyczy
biernik	słodycz
narzędnik	słodyczą
miejscownik	słodyczy
wołacz	słodyczy

(2.1) rzadko w lp

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	słodycz	słodycze
dopełniacz	słodyczy	słodyczy
celownik	słodyczy	słodyczom
biernik	słodycz	słodycze
narzędnik	słodyczą	słodyczami
miejscownik	słodyczy	słodyczach
wołacz	słodyczy	słodycze

przykłady:

(2.1) To był tylko jeden mały słodycz.

(2.1) Jej córka uwielbia słodycze.

składnia:

kolokacje:

(1.1) słodycz rozpływa się w buzi / na języku / w ustach

(2.1) jeść / uwielbiać słodycze

synonimy:

(1.1) słodkość

antonimy:

(1.1) gorycz, cierpkość

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. słodycze nmos, słodzik m, słodkość ż, słodkości nmos, słodkawość ż, słodzenie n

czas. słodzić ndk., osłodzić dk.

przym. słodki, słodkawy, słodziaśny

przysł. słodko, słodkawo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• alabama: (2.1) champoli
• angielski: (1.1) sweetness; (2.1) sweet
• esperanto: (1.1) sukeraĵo
• francuski: (1.1) douceur
• kataloński: (1.1) dolçor m
• rosyjski: (1.1) сладость; (2.1) сладость
• sanskryt: (1.1) स्वादु (svādu)
• ukraiński: (1.1) солодкість
• włoski: (1.1) dolcezza

źródła: