przedmiot

przedmiot (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈpʃɛdmʲjɔt], AS: [pšedmʹi ̯ot], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rzecz, obiekt nieożywiony

(1.2) eduk. zajęcia edukacyjne w szkole, posiadające własną nazwę i opracowany program nauczania

(1.3) cel czynności, obiekt (rzadziej człowiek lub istota żywa), na którym jest wykonywana czynność; praw. rzecz, wobec której działania opisuje dane prawo

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przedmiot	przedmioty
dopełniacz	przedmiotu	przedmiotów
celownik	przedmiotowi	przedmiotom
biernik	przedmiot	przedmioty
narzędnik	przedmiotem	przedmiotami
miejscownik	przedmiocie	przedmiotach
wołacz	przedmiocie	przedmioty

przykłady:

(1.1) Na strychu babcia trzyma stare przedmioty.

(1.2) Kazio miał słabe oceny z wszystkich przedmiotów.

(1.2) Każdy z przedmiotów dodatkowych jest obowiązkowy w określonych latach nauki, uczeń może jednak brać udział w zajęciach każdego z nich przez wszystkie lata nauki w szkole podstawowej.

(1.3) Dzisiejszym przedmiotem naszych badań są motyle.

składnia:

kolokacje:

(1.3) przedmiot badań / zainteresowań / …

synonimy:

(1.1) rzecz, grat

(1.2) nauka, zajęcia

(1.3) obiekt

antonimy:

(1.1) człowiek, zwierzę, roślina

(1.3) podmiot

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.2) biologia, chemia, geografia, fizyka, przyroda, wychowanie fizyczne / wf

wyrazy pokrewne:

rzecz. przedmiotowość ż

zdrobn. przedmiocik m

przym. przedmiotowy

przysł. przedmiotowo

czas. uprzedmiotawiać

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1), (1.3) kalka z łac. obiectum

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) object, thing; (1.2) subject; (1.3) object, subject
• arabski: (1.1) آلة ż, شيء
• baskijski: (1.1) objektu; (1.2) irakasgai; (1.3) helburu, xede
• białoruski: (1.1) прадмет m; (1.2) прадмет m
• bułgarski: (1.1) предмет m
• chiński standardowy: (1.1) 东西 (dōngxī); (1.2) 课 (kè)
• chorwacki: (1.1) predmet m; (1.2) predmet m; (1.3) predmet m
• duński: (1.1) ting n; (1.2) fag n, skolefag n; (1.3) emne n
• esperanto: (1) objekto
• fiński: (1.1) esine; (1.2) kouluaine
• francuski: (1.1) objet m, chose ż; (1.2) matière ż; (1.3) sujet m, objet m
• hiszpański: (1.1) objeto m; (1.2) asignatura ż; (1.3) objeto m
• ido: (1.1) objekto
• islandzki: (1.1) hlutur m, þing n
• japoński: (1.1) 物体 (ぶったい, buttai), 物 (もの, mono), 物品 (ぶっぴん, buppin)
• łaciński: (1.1) res, ens
• niderlandzki: (1.1) voorwerp n, ding n
• niemiecki: (1.1) Ding n, Sache ż, Gegenstand m; (1.2) Fach n, austr. Gegenstand m; (1.3) Gegenstand m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1) , klasyfikatory:  ,      ,      ,     ; (1.2-3)
• rosyjski: (1.1) предмет m; (1.2) предмет m
• słowacki: (1.1) predmet m; (1.2) predmet m; (1.3) predmet m
• słoweński: (1.1) predmet m; (1.2) predmet m; (1.3) predmet m
• staroegipski: (1.1) (ꜥ)
• szwedzki: (1.1) föremål n, sak w
• turecki: (1.1) şey
• ukraiński: (1.1) предмет m; (1.2) предмет m
• węgierski: (1.1) tárgy
• włoski: (1.1) oggetto m; (1.2) materia ż; (1.3) oggetto m

źródła: