| dbo:abstract
|
- Els Vells creients són, per part de la historiografia russa, els cristians partidaris de la vella litúrgia i cànons eclesiàstics que no van acceptar la reforma de Nikon el 1654, data a partir de la qual van ser cruelment perseguits i delmats. El seu líder principal va ser el protopapa i escriptor . Conservadors d'una moral estricta, de la prohibició contundent de l'alcohol i del tabac, i de la prohibició de rasurar la barba, es persignen amb dos dits, índex i major, a diferència dels nikonians (polze, índex i major), algunes comunitats de vells creients van emigrar a diversos països, on resideixen actualment: Romania (els lipovans), Estats Units d'Amèrica (especialment a Alaska), Canadà, Austràlia, Nova Zelanda, Argentina, Uruguai, Bolívia i Brasil. La dura repressió no eliminà l'oposició, que s'anà disgregant en múltiples sectes, entre les quals destaquen els popovcy i els bezpopovcy, que continuen en el cisma i consideren l'Església russa com l'anticrist. (ca)
- Starověrci, též staroobřadníci, rozkolníci (rusky старообрядчество), je náboženské a společenské hnutí, které se pod vedením protopopa Avvakuma oddělilo od Ruské pravoslavné církve na protest proti reformám patriarchy Nikona v letech 1666–1667 a dodnes praktikuje její dřívější liturgii. Označování tohoto hnutí jako rozkolníků vychází z ruského slova раскол (rozkol) čili schizma, které nastalo po zmíněných reformách. (cs)
- Στην ιστορία της Ρωσικής Ορθόδοξης εκκλησίας, οι Παλαιοί Πιστοί (ρωσικά: старове́ры ή старообря́дцы) ήταν ένα κίνημα αποτελούμενο από μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας οι οποίοι διαχωρίστηκαν μετά το 1666-1667 από την επίσημη εκκλησία ως διαμαρτυρία ενάντια στις εκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε ο Πατριάρχης Νίκων. Οι Ρωσόφωνοι αναφέρονται στο σχίσμα αυτό ως ρασκόλ (Ρωσικά: раскол - ετυμολογικά δείχνοντας διαχωρισμό). Οι Παλαιοί Πιστοί συνεχίζουν τις λειτουργικές πρακτικές τις οποίες η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρούσε πριν την εφαρμογή αυτών των μεταρρυθμίσεων, ιστορικά από τον 15ο αιώνα με την συλλογή κειμένων του Στογκλάβ. (el)
- Altgläubige (russisch староверы, auch Altritualisten, старообря́дцы, Altorthodoxe, древлеправосла́вные oder abwertend Raskolniki, раско́льники, Abtrünnige bzw. Spalter) ist eine Bezeichnung für verschiedene christliche Richtungen und Gemeinschaften in Russland, die seit 1667 nicht mehr zur Russisch-Orthodoxen Kirche gehörten. Die Altgläubigen wandten sich gegen die Reformen des Patriarchen Nikon, der ab 1652 Texte und Riten der russisch-orthodoxen Gottesdienste reformierte. Sie unterteilen sich in Popowzen (поповцы, priesterliche Altgläubige) und Bespopowzen (беспоповцы, priesterlose Altgläubige). Heute gibt es altgläubige Gemeinschaften in Russland, der Ukraine, Rumänien, den USA und anderen Ländern. (de)
- Malnovritanoj, malnovkredanoj, antikvaj ortodoksoj (старообря́дчество, староверие, старообрядцы) estas terminoj uzataj por komplekso de religiaj grupoj kaj organizaĵoj en rusa ortodoksismo, kiuj rifuzis en 1650-1660 religian reformon de la patriarko Nikono kaj la caro Aleksej Miĥajloviĉ. Celo de la reformo estis unuigi diservajn ritojn de Rusa ortodoksa eklezio kun aliaj ortodoksaj eklezioj, ĉefe kun Konstantinopola eklezio. (eo)
- Sinestun zaharra, Errusiako Eliza Ortodoxoaren historiari dagokionez, XVII. mendearen erdialdean eliza horretatik bereizi zen izen bereko taldeko kidea da. Aurkariek raskolniki («zismatikoak») ere deitzen zieten sinestun zaharrei (raskol izenak, errusieraz, «zisma» esan nahi du), baina gaitzespeneko termino hori ez da hain erabilia gaur egun. 1654. urtean, Mosku patriarkak, Nikonek, Errusiako Elizaren liturgia berritu zuen; zenbaitentzat, berrikuntzak mendebaldearen eraginaren ondorioa ziren, eta tradizioaren aurkakoak; beraz, zisma gertatu zen. Zismaren ondoren, sinestun zaharrak bi taldetan banatu ziren: , Elizaren hierarkiaren aldekoak, eta , Elizaren hierarkiaren aurkakoak. (eu)
- Los viejos creyentes (en ruso: староверы) o raskólniki (de raskol o cisma, en ruso: раскол), en la historiografía de Rusia, eran los cristianos ortodoxos partidarios de la vieja liturgia y cánones eclesiásticos que no aceptaron la reforma de Nikon en 1654, fecha en la que se separaron de la Iglesia ortodoxa rusa y a partir de la cual fueron cruelmente perseguidos y diezmados. Su líder principal fue el protopapa y escritor Avvakum (1620-1682). Conservadores de una moral estricta, partidarios de la prohibición tajante del alcohol y del tabaco, y de la prohibición de rasurarse la barba. Para evitar lo que fue a su parecer la profanación de la fe, muchos de los viejos creyentes escaparon a las regiones remotas de Rusia o se quemaron vivos con sus familias. Bajo el reinado de Pedro el Grande de Rusia, los viejos creyentes sufrieron persecuciones muy duras y le consideraron anticristo por ello y también por implantar los trajes y costumbres europeos. Entre otras particularidades, los viejos creyentes se persignan con dos dedos, índice y corazón, a diferencia de los seguidores de la Iglesia ortodoxa rusa, o nikonianos, que se persignan con tres (pulgar, índice y corazón). Algunas comunidades de viejos creyentes emigraron a América del Sur, principalmente hacia Argentina y Uruguay (Colonia Ofir en el departamento de Río Negro), donde residen actualmente. El celebrado en 1971 declaró nulas ciertas prohibiciones impuestas a los viejos creyentes en los Concilios de 1656 y 1667. En la actualidad la práctica religiosa de los viejos creyentes está legalizada en Rusia, incluso poseen varios conventos en el territorio de la Federación de Rusia. La Iglesia rusa ortodoxa de viejos ritos tiene parroquias en el territorio de la antigua Unión Soviética y en África (Uganda). (es)
- Old Believers or Old Ritualists are Eastern Orthodox Christians who maintain the liturgical and ritual practices of the Russian Orthodox Church as they were before the reforms of Patriarch Nikon of Moscow between 1652 and 1666. Resisting the accommodation of Russian piety to the contemporary forms of Greek Orthodox worship, these Christians were anathematized, together with their ritual, in a Synod of 1666–67, producing a division in Eastern Europe between the Old Believers and those who followed the state church in its condemnation of the Old Rite. Russian speakers refer to the schism itself as raskol (раскол), etymologically indicating a "cleaving-apart". (en)
- Les orthodoxes vieux-croyants (en russe : старообрядчество), plus souvent vieux-croyants (starovères) ou vieux-ritualistes, forment un ensemble de groupes qui se sont séparés de l'Église orthodoxe russe par leur refus des réformes introduites par le patriarche Nikon en 1666-1667. De nombreux changements dans les rites et les textes mis en œuvre par Nikon visaient à uniformiser les Églises de Russie et de Constantinople. Ces réformes ont finalement causé un schisme dans l'Église orthodoxe russe, connu sous le nom de Raskol (« schisme » en russe). (fr)
- Dalam konteks sejarah gereja Ortodoks Rusia, Pemercaya Lama, atau Ritualis Lama (bahasa Rusia: старове́ры atau старообря́дцы, starovyery atau staroobryadtsy) terpisah setelah 1666 dari Gereja Ortodoks Rusia resmi sebagai sebuah protes melawan reformasi gereja yang diperkenalkan oleh antara 1652 dan 1666. Pemercaya Lama melanjutkan praktik-praktik liturgi yang Gereja Ortodoks Rusia utamakan sebelum implementasi dari reformasi tersebut. Para pemakai bahasa Rusia menyebut skisma itu sendiri sebagai raskol (bahasa Rusia: раскол). (in)
- ロシア正教会における古儀式派（露: старообрядчество）とは、旧儀派・旧教徒・旧儀式派・スタロヴェールとも呼ばれ、ニーコン総主教による奉神礼改革を嫌って1666年以降にニーコン総主教の率いる主流派から分離した諸教派の総称である。有効なの存在を認める（容僧派）及びそれを否定する無司祭派（無僧派）に大別される。 古儀式派は現在もロシア正教会の奉神礼改革以前の古い祈祷様式を保持する。 分離派教徒（ラスコーリニキ、раскольники、Raskolnik）という呼称は、主流派教会側が使う蔑称であり中立的な立場の者は使用しない。また、近年では主流派教会との関係改善に伴い、主流派教会に属する信徒・関係者も「分離派（ラスコーリニキ）」の名称を用いずに「古儀式派（スタロオブリャージェストヴォ）」を用いる傾向がある。一方で、主流派ロシア正教会が分離派という用語を使うことを止めたわけではなく、また、この用語は古儀式派以外のさまざまなキリスト教教派に対しても使用されている。 (ja)
- 고의식파(古儀式派, 러시아어: старообрядчество) 혹은 구교도(舊敎徒)는 17세기 중반 러시아 총대주교 니콘의 동방 정교회 개혁에 반대하여 러시아 정교회로부터 분리되어 나온 기독교 종파이다. 고의식파라는 명칭은 개혁 이전의 본래 예식과 의식을 고수한다는 의미를 가지고 있다. 정교회로부터 분리되었다는 의미로 분리파(러시아어: раскольники)라고도 불리나, 이는 멸칭의 어감이 있다. 1653년 러시아 황제가 임명한 모스크바 총대주교 니콘이 십자성호를 비롯한 러시아 정교의 여러 의식을 그리스 교회식으로 바꾸라고 명한 것에 대해, 많은 정교도들은 원래의 예식을 고수하며 강력히 항의하였다. 이로써 러시아 정교회는 국교회를 따르는 신교도와 고의식을 지킨 구교도(고의식파)로 분리(раскол)되었고, 전통을 고수하던 고의식파는 박해의 대상이 되기 시작했다. 1666~67년의 시노드에서 이들은 그들의 의식과 함께 파문(anathema)에 처해졌다. 이들은 이후 재성직자파, 부재성직자파, 두호보르파 등 여러 분파로 갈라져 현대까지도 명맥을 이어오고 있다. (ko)
- Staroobrzędowcy, starowierzy, starowiercy (ros. старообрядчество) – wyznanie powstałe wskutek rozłamu (cs. raskoł) w Rosyjskim Kościele Prawosławnym. Staroobrzędowcy nie uznali reformy liturgicznej patriarchy Nikona z lat 1652–1656, upodabniającej obrzędy Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego do greckich. W ich ocenie wszelkie zmiany typowo ruskich tradycji liturgicznych były herezją i wyrzeczeniem się jedynej prawdziwej wiary. Przywódcami staroobrzędowców byli protopop Awwakum Pietrow, diakon i mnisi Monasteru Sołowieckiego. Od połowy lat 50. XVII w. staroobrzędowcy zaczęli porzucać dotychczasowe miejsca zamieszkania i zakładać w trudno dostępnych miejscach własne kolonie; motywacją dla tego typu zachowania było przekonanie o rychłym nadejściu Antychrysta na ziemię. W 1667 sobór moskiewski uznał stare obrzędy za herezję. Władze kościelne i świeckie rozpoczęły masowe prześladowania starowierców, które trwały do końca XVII stulecia. Pełnię praw obywatelskich staroobrzędowcy uzyskali dopiero w 1905, po wydaniu przez cara Mikołaja II edyktu tolerancyjnego. Doktryna starowierców nie różni się zasadniczo od nauczania kanonicznych Kościołów prawosławnych. Podstawową cechą wyróżniającą jest stosunek do obrzędów – staroobrzędowcy uznają za ważne jedynie te odprawiane według ksiąg liturgicznych sprzed reformy Nikona i traktują najmniejsze odstępstwo od tradycyjnych zwyczajów jako grzech śmiertelny. W teologii staroobrzędowej kluczowe miejsce zajmuje wiara w świętość ziemi ruskiej i Moskwę – Trzeci Rzym, co też uzasadnia przekonanie o wyższości rosyjskich tradycji religijnych nad wszystkimi innymi. W XVII–XVIII w. w myśli religijnej starowierców znaczące miejsce zajmowało także oczekiwanie na rychły koniec świata i nadejście Antychrysta. Na przełomie XVII i XVIII w. wśród staroobrzędowców doszło do rozłamu na popowców i nieuznających sakramentu kapłaństwa, przekonanych o zapanowaniu sił zła nad światem bezpopowców. Pierwsza z wymienionych grup od 1846 posiadała własną hierarchię cerkiewną, której powstanie było możliwe dzięki przejściu byłego biskupa bośniackiego Ambrożego do starowierców. Drugi nurt ulegał dalszym podziałom na wspólnoty (ros. sogłasija), z których największe liczebnie były grupy fiedosiejewców, filiponów i pomorców. W pierwszej połowie XX w. łączną liczbę starowierców szacowano w granicach od 10 do 20 mln. Znaczny spadek liczebności tej grupy miał miejsce w czasach ZSRR, gdy prześladowania religijne i kolektywizacja doprowadziły do zniszczenia ich tradycyjnych skupisk. Współcześnie (pocz. XXI w.) liczbę staroobrzędowców na świecie szacuje się na 3 mln, przede wszystkim w Rosji, na Łotwie, Litwie, Ukrainie, w Rumunii, Bułgarii i Stanach Zjednoczonych. (pl)
- Vecchi credenti (in russo: "старове́ры" - starovery; oppure "старообря́дцы" - staroobrjadcy?) è un movimento religioso russo che nel 1666-1667 si oppose alle scelte della gerarchia ortodossa del proprio Paese, arrivando a separarsene in segno di protesta contro le riforme ecclesiastiche introdotte dal Patriarca Nikon. I Vecchi credenti continuarono infatti a esercitare le antiche pratiche della Chiesa russa antecedenti all'entrata in vigore delle riforme. I russi si riferiscono a tale scisma con il termine raskól (раскол), che etimologicamente indica l'atto di "fendere" o "spaccare". (it)
- Oudgelovigen (Russisch: староверы; starovery), oudritualisten (Russisch: старообрядцы; staroobrjadtsy) of oudorthodoxen (Russisch: древлеправославные; drevlepravoslavnye) is een verzamelnaam voor traditionele christelijke groeperingen in Rusland die los zijn komen te staan van de Russisch-orthodoxe staatskerk door hun protest tegen de kerkelijke hervormingen van 1666-67. Deze hervormingen behelsden een aantal vernieuwingen in riten en teksten die bedoeld waren om de Russische kerk te uniformeren met de toenmalige Byzantijnse kerk. Tot 1905 werden oudgelovigen door de staat en de Russisch-orthodoxe Kerk veelal aangeduid met het pejoratief raskolniki ("scheurmakers" of "schismatici"), naar het Raskol (schisma) van 1666-67 waarmee de scheiding tussen beide richtingen een feit was. In het verleden is men er vaak van uitgegaan, dat in de Russische kerk na verloop van tijd door onjuiste vertalingen uit het Grieks en door vergissingen van incompetente kopiisten allerlei fouten in de kerkelijke boeken en riten waren geslopen, waardoor de Russische kerk op een aantal tekstuele en rituele punten was gaan afwijken van de Byzantijnse kerk. De toenmalige patriarch Nikon stelde vast dat de Russische liturgische traditie afweek van de Byzantijnse en voerde hervormingen door. Velen betwistten de juistheid en de legitimiteit van deze hervormingen en het kwam tot massale protesten, aangevoerd door onder meer de legendarische aartspriester Avvakoem Petrov. De kerkhervormingen werden evenwel bekrachtigd op het concilie van 1666-1667 in Moskou. De tegenstanders werden tot schismatici verklaard en vervolgd. In het midden van de 17e eeuw bestonden er inderdaad verschillen in teksten en riten tussen de Russische kerk en de overige orthodoxe Kerken. Tegen het einde van de 19e eeuw heeft wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat deze echter niet op bovengenoemde manier zijn ontstaan. (nl)
- Старообря́дчество или древлеправосла́вие — совокупность религиозных течений и организаций в русле русской православной традиции, отвергающих предпринятую в 1651—1660-х годах московским патриархом Никоном и царём Алексеем Михайловичем церковную реформу, целью которой провозглашалась унификация богослужебного чина Русской церкви с Греческой церковью и прежде всего с Константинопольской церковью, а фактически реформа создавала условия для секуляризации. Богослужебная реформа была одобрена и подтверждена постановлениями ряда соборов, проходивших в Москве в 1650—1680-х годах. Противники реформы были преданы анафеме как еретики на Московском соборе 1656 года (только держащиеся двуперстного крестного знамения) и на Большом Московском соборе 1666—1667 годов. Реформа вызвала раскол в Русской церкви. В результате появились оппозиционные группы раскольников, впоследствии разделившиеся на многочисленные согласия. При Екатерине II в 1778 году использование слова «раскольник» в официальных бумагах и в устной речи попало под запрет. Начиная с 1788 года вместо названия «раскольники» введено употребление слова «старообрядцы». В 1803 году слово «раскольник» вновь возникает на страницах официальных документов. Приверженцы старообрядчества (за исключением единоверцев) до указа от 17 апреля 1905 года в Российской империи официально именовались «раскольниками» и преследовались церковными и светскими властями. В XX веке позиция Русской православной церкви по старообрядческому вопросу значительно смягчилась, что привело к определению поместного собора 1971 года, в частности, «утвердить постановление Патриаршего Священного синода от 23 (10) апреля 1929 года об упразднении клятв Московского собора 1656 года и Большого Московского собора 1667 года», наложенных ими на старые русские обряды и на придерживающихся их православных христиан и считать эти клятвы «яко не бывшие». Снятие «клятв», однако, не привело к восстановлению молитвенного (евхаристического) общения старообрядцев с поместными православными церквями. Старообрядцы, как и прежде, считают лишь себя в полной мере православными христианами, квалифицируя РПЦ Московской патриархии как инославную. В рамках старообрядчества как религиозного явления отсутствуют единодушие и цельность. В зависимости от отношения старообрядцев к священству принято делить их на две группы — поповцев и беспоповцев. Поповцы полагают «новообрядцев» еретиками «второго чина» (для приёма в молитвенное общение от которых достаточно миропомазания, причём такой приём осуществляется, как правило, с сохранением духовного сана переходящего в старообрядчество лица); большинство беспоповцев (кроме часовенных и некоторых нетовцев) полагают новообрядцев еретиками «первого чина», для приёма которых в молитвенное общение обращающийся в старообрядчество должен быть крещён. Крупнейшая старообрядческая организация в современной России — Русская православная старообрядческая церковь — относится к поповцам. (ru)
- No contexto da história da Igreja Ortodoxa Russa, os velhos crentes (em russo: староверы ou старообрядцы, transl. starovery) separados depois de 1666 pela Igreja Russa Ortodoxa oficial como um protesto contra as reformas da igreja introduzidas pelo Patriarca Nikon entre 1652 e 1666. Os velhos crentes continuam as práticas litúrgicas que a Igreja Ortodoxa Russa mantinha antes da implementação destas reformas. Na metade do século XVI os russos, sabendo da crescente diversidade entre seu próprio ritual litúrgico ortodoxo e o ritual praticado em outros países ortodoxos, convocaram um concílio para determinar quais práticas ritualísticas eram mais antigas. Nesse concílio, que veio a ser conhecido como Stoglav ou Concílio dos "Cem Capítulos", os hierarcas da Igreja Russa determinaram que suas próprias práticas eram mais antigas e que permaneceriam com as práticas ritualísticas ensinadas a eles por seus batizadores gregos no século X. Em meados do século XVII, o recém-eleito patriarca Nikon, ainda preocupado com esse mesmo assunto, revisou o Saltério, especialmente as seções prefaciárias lidando com o sinal da cruz, prostrações durante a Quaresma, e a ordem das vênias durante os serviços. Seguindo essas reformas o Patriarca fez numerosas outras revisões de livros de ofício e decretou que o sinal da cruz com dois dedos deveria ser substituído pelo com três dedos. Dentro de meses, a Igreja Russa foi sucumbida em meio a controvérsias. Os líderes da oposição às reformas do Patriarca ficaram conhecidos como Velhos Ritualistas (Staro-obriadtsi) e/ou Velhos Crentes (Staroveri). Estimativas modernas põem o número de velhos crentes vivos entre 1 e 2 milhões de fiéis, cerca de 400 mil desses na Rússia, número notavelmente menor que os 2.2 milhões ao longo do Império Russo contados em 1897, com comunidades aos milhares vivendo em países como Bielorrússia, Lituânia, Letônia, Estados Unidos e Romênia, ou mesmo em lugares tão distantes como o Brasil. Esforços iniciados pelo Arcebispo Nikephoros Theotokis, grego sediado no Império Russo, trouxeram algumas comunidades que guardavam o velho rito para a Igreja Ortodoxa canônica. Em 1971, a Igreja Ortodoxa Russa retirou os anátemas lançados aos velhos crentes, movimento repetido pela Igreja Ortodoxa Russa no Exterior em 1974. (pt)
- Gammaltroende eller raskolniker kallas efterföljarna till de ortodoxa kristna som vid den stora schismen 1666–1667 (vilken kallas raskol) kom att lämna den rysk-ortodoxa kyrkan. (sv)
- 旧礼仪派（俄語：Старообрядчество），或称“舊教徒派”、“舊信徒派”、正教会官方称之为“分裂派”，是俄罗斯东正教的一个异端分支。1666年正式从俄罗斯正教会分裂出去。起因是东正教大牧首尼孔在1652-1666年的宗教改革。 (zh)
- Старообрядці, старовіри, розкольники — релігійно-суспільний рух, що виник у середині XVII століття в Московському царстві як реакція проти церковних реформ патріарха Никона. Поняття «старообрядництво» з'являється після розколу Російської православної церкви в середині XVII століття. На Помісному Соборі РПЦ 1971 року РПЦ визнала, що всі старі обряди є рівночинними до нових, тобто їх можуть практикувати і не старообрядці. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Starověrci, též staroobřadníci, rozkolníci (rusky старообрядчество), je náboženské a společenské hnutí, které se pod vedením protopopa Avvakuma oddělilo od Ruské pravoslavné církve na protest proti reformám patriarchy Nikona v letech 1666–1667 a dodnes praktikuje její dřívější liturgii. Označování tohoto hnutí jako rozkolníků vychází z ruského slova раскол (rozkol) čili schizma, které nastalo po zmíněných reformách. (cs)
- Malnovritanoj, malnovkredanoj, antikvaj ortodoksoj (старообря́дчество, староверие, старообрядцы) estas terminoj uzataj por komplekso de religiaj grupoj kaj organizaĵoj en rusa ortodoksismo, kiuj rifuzis en 1650-1660 religian reformon de la patriarko Nikono kaj la caro Aleksej Miĥajloviĉ. Celo de la reformo estis unuigi diservajn ritojn de Rusa ortodoksa eklezio kun aliaj ortodoksaj eklezioj, ĉefe kun Konstantinopola eklezio. (eo)
- Old Believers or Old Ritualists are Eastern Orthodox Christians who maintain the liturgical and ritual practices of the Russian Orthodox Church as they were before the reforms of Patriarch Nikon of Moscow between 1652 and 1666. Resisting the accommodation of Russian piety to the contemporary forms of Greek Orthodox worship, these Christians were anathematized, together with their ritual, in a Synod of 1666–67, producing a division in Eastern Europe between the Old Believers and those who followed the state church in its condemnation of the Old Rite. Russian speakers refer to the schism itself as raskol (раскол), etymologically indicating a "cleaving-apart". (en)
- Les orthodoxes vieux-croyants (en russe : старообрядчество), plus souvent vieux-croyants (starovères) ou vieux-ritualistes, forment un ensemble de groupes qui se sont séparés de l'Église orthodoxe russe par leur refus des réformes introduites par le patriarche Nikon en 1666-1667. De nombreux changements dans les rites et les textes mis en œuvre par Nikon visaient à uniformiser les Églises de Russie et de Constantinople. Ces réformes ont finalement causé un schisme dans l'Église orthodoxe russe, connu sous le nom de Raskol (« schisme » en russe). (fr)
- Dalam konteks sejarah gereja Ortodoks Rusia, Pemercaya Lama, atau Ritualis Lama (bahasa Rusia: старове́ры atau старообря́дцы, starovyery atau staroobryadtsy) terpisah setelah 1666 dari Gereja Ortodoks Rusia resmi sebagai sebuah protes melawan reformasi gereja yang diperkenalkan oleh antara 1652 dan 1666. Pemercaya Lama melanjutkan praktik-praktik liturgi yang Gereja Ortodoks Rusia utamakan sebelum implementasi dari reformasi tersebut. Para pemakai bahasa Rusia menyebut skisma itu sendiri sebagai raskol (bahasa Rusia: раскол). (in)
- ロシア正教会における古儀式派（露: старообрядчество）とは、旧儀派・旧教徒・旧儀式派・スタロヴェールとも呼ばれ、ニーコン総主教による奉神礼改革を嫌って1666年以降にニーコン総主教の率いる主流派から分離した諸教派の総称である。有効なの存在を認める（容僧派）及びそれを否定する無司祭派（無僧派）に大別される。 古儀式派は現在もロシア正教会の奉神礼改革以前の古い祈祷様式を保持する。 分離派教徒（ラスコーリニキ、раскольники、Raskolnik）という呼称は、主流派教会側が使う蔑称であり中立的な立場の者は使用しない。また、近年では主流派教会との関係改善に伴い、主流派教会に属する信徒・関係者も「分離派（ラスコーリニキ）」の名称を用いずに「古儀式派（スタロオブリャージェストヴォ）」を用いる傾向がある。一方で、主流派ロシア正教会が分離派という用語を使うことを止めたわけではなく、また、この用語は古儀式派以外のさまざまなキリスト教教派に対しても使用されている。 (ja)
- 고의식파(古儀式派, 러시아어: старообрядчество) 혹은 구교도(舊敎徒)는 17세기 중반 러시아 총대주교 니콘의 동방 정교회 개혁에 반대하여 러시아 정교회로부터 분리되어 나온 기독교 종파이다. 고의식파라는 명칭은 개혁 이전의 본래 예식과 의식을 고수한다는 의미를 가지고 있다. 정교회로부터 분리되었다는 의미로 분리파(러시아어: раскольники)라고도 불리나, 이는 멸칭의 어감이 있다. 1653년 러시아 황제가 임명한 모스크바 총대주교 니콘이 십자성호를 비롯한 러시아 정교의 여러 의식을 그리스 교회식으로 바꾸라고 명한 것에 대해, 많은 정교도들은 원래의 예식을 고수하며 강력히 항의하였다. 이로써 러시아 정교회는 국교회를 따르는 신교도와 고의식을 지킨 구교도(고의식파)로 분리(раскол)되었고, 전통을 고수하던 고의식파는 박해의 대상이 되기 시작했다. 1666~67년의 시노드에서 이들은 그들의 의식과 함께 파문(anathema)에 처해졌다. 이들은 이후 재성직자파, 부재성직자파, 두호보르파 등 여러 분파로 갈라져 현대까지도 명맥을 이어오고 있다. (ko)
- Vecchi credenti (in russo: "старове́ры" - starovery; oppure "старообря́дцы" - staroobrjadcy?) è un movimento religioso russo che nel 1666-1667 si oppose alle scelte della gerarchia ortodossa del proprio Paese, arrivando a separarsene in segno di protesta contro le riforme ecclesiastiche introdotte dal Patriarca Nikon. I Vecchi credenti continuarono infatti a esercitare le antiche pratiche della Chiesa russa antecedenti all'entrata in vigore delle riforme. I russi si riferiscono a tale scisma con il termine raskól (раскол), che etimologicamente indica l'atto di "fendere" o "spaccare". (it)
- Gammaltroende eller raskolniker kallas efterföljarna till de ortodoxa kristna som vid den stora schismen 1666–1667 (vilken kallas raskol) kom att lämna den rysk-ortodoxa kyrkan. (sv)
- 旧礼仪派（俄語：Старообрядчество），或称“舊教徒派”、“舊信徒派”、正教会官方称之为“分裂派”，是俄罗斯东正教的一个异端分支。1666年正式从俄罗斯正教会分裂出去。起因是东正教大牧首尼孔在1652-1666年的宗教改革。 (zh)
- Старообрядці, старовіри, розкольники — релігійно-суспільний рух, що виник у середині XVII століття в Московському царстві як реакція проти церковних реформ патріарха Никона. Поняття «старообрядництво» з'являється після розколу Російської православної церкви в середині XVII століття. На Помісному Соборі РПЦ 1971 року РПЦ визнала, що всі старі обряди є рівночинними до нових, тобто їх можуть практикувати і не старообрядці. (uk)
- Els Vells creients són, per part de la historiografia russa, els cristians partidaris de la vella litúrgia i cànons eclesiàstics que no van acceptar la reforma de Nikon el 1654, data a partir de la qual van ser cruelment perseguits i delmats. El seu líder principal va ser el protopapa i escriptor . Conservadors d'una moral estricta, de la prohibició contundent de l'alcohol i del tabac, i de la prohibició de rasurar la barba, es persignen amb dos dits, índex i major, a diferència dels nikonians (polze, índex i major), algunes comunitats de vells creients van emigrar a diversos països, on resideixen actualment: Romania (els lipovans), Estats Units d'Amèrica (especialment a Alaska), Canadà, Austràlia, Nova Zelanda, Argentina, Uruguai, Bolívia i Brasil. La dura repressió no eliminà l'oposició, (ca)
- Στην ιστορία της Ρωσικής Ορθόδοξης εκκλησίας, οι Παλαιοί Πιστοί (ρωσικά: старове́ры ή старообря́дцы) ήταν ένα κίνημα αποτελούμενο από μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας οι οποίοι διαχωρίστηκαν μετά το 1666-1667 από την επίσημη εκκλησία ως διαμαρτυρία ενάντια στις εκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε ο Πατριάρχης Νίκων. Οι Ρωσόφωνοι αναφέρονται στο σχίσμα αυτό ως ρασκόλ (Ρωσικά: раскол - ετυμολογικά δείχνοντας διαχωρισμό). (el)
- Los viejos creyentes (en ruso: староверы) o raskólniki (de raskol o cisma, en ruso: раскол), en la historiografía de Rusia, eran los cristianos ortodoxos partidarios de la vieja liturgia y cánones eclesiásticos que no aceptaron la reforma de Nikon en 1654, fecha en la que se separaron de la Iglesia ortodoxa rusa y a partir de la cual fueron cruelmente perseguidos y diezmados. Su líder principal fue el protopapa y escritor Avvakum (1620-1682). La Iglesia rusa ortodoxa de viejos ritos tiene parroquias en el territorio de la antigua Unión Soviética y en África (Uganda). (es)
- Altgläubige (russisch староверы, auch Altritualisten, старообря́дцы, Altorthodoxe, древлеправосла́вные oder abwertend Raskolniki, раско́льники, Abtrünnige bzw. Spalter) ist eine Bezeichnung für verschiedene christliche Richtungen und Gemeinschaften in Russland, die seit 1667 nicht mehr zur Russisch-Orthodoxen Kirche gehörten. Die Altgläubigen wandten sich gegen die Reformen des Patriarchen Nikon, der ab 1652 Texte und Riten der russisch-orthodoxen Gottesdienste reformierte. Sie unterteilen sich in Popowzen (поповцы, priesterliche Altgläubige) und Bespopowzen (беспоповцы, priesterlose Altgläubige). (de)
- Sinestun zaharra, Errusiako Eliza Ortodoxoaren historiari dagokionez, XVII. mendearen erdialdean eliza horretatik bereizi zen izen bereko taldeko kidea da. Aurkariek raskolniki («zismatikoak») ere deitzen zieten sinestun zaharrei (raskol izenak, errusieraz, «zisma» esan nahi du), baina gaitzespeneko termino hori ez da hain erabilia gaur egun. (eu)
- Oudgelovigen (Russisch: староверы; starovery), oudritualisten (Russisch: старообрядцы; staroobrjadtsy) of oudorthodoxen (Russisch: древлеправославные; drevlepravoslavnye) is een verzamelnaam voor traditionele christelijke groeperingen in Rusland die los zijn komen te staan van de Russisch-orthodoxe staatskerk door hun protest tegen de kerkelijke hervormingen van 1666-67. Deze hervormingen behelsden een aantal vernieuwingen in riten en teksten die bedoeld waren om de Russische kerk te uniformeren met de toenmalige Byzantijnse kerk. Tot 1905 werden oudgelovigen door de staat en de Russisch-orthodoxe Kerk veelal aangeduid met het pejoratief raskolniki ("scheurmakers" of "schismatici"), naar het Raskol (schisma) van 1666-67 waarmee de scheiding tussen beide richtingen een feit was. (nl)
- Staroobrzędowcy, starowierzy, starowiercy (ros. старообрядчество) – wyznanie powstałe wskutek rozłamu (cs. raskoł) w Rosyjskim Kościele Prawosławnym. Staroobrzędowcy nie uznali reformy liturgicznej patriarchy Nikona z lat 1652–1656, upodabniającej obrzędy Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego do greckich. W ich ocenie wszelkie zmiany typowo ruskich tradycji liturgicznych były herezją i wyrzeczeniem się jedynej prawdziwej wiary. Przywódcami staroobrzędowców byli protopop Awwakum Pietrow, diakon i mnisi Monasteru Sołowieckiego. (pl)
- No contexto da história da Igreja Ortodoxa Russa, os velhos crentes (em russo: староверы ou старообрядцы, transl. starovery) separados depois de 1666 pela Igreja Russa Ortodoxa oficial como um protesto contra as reformas da igreja introduzidas pelo Patriarca Nikon entre 1652 e 1666. Os velhos crentes continuam as práticas litúrgicas que a Igreja Ortodoxa Russa mantinha antes da implementação destas reformas. (pt)
- Старообря́дчество или древлеправосла́вие — совокупность религиозных течений и организаций в русле русской православной традиции, отвергающих предпринятую в 1651—1660-х годах московским патриархом Никоном и царём Алексеем Михайловичем церковную реформу, целью которой провозглашалась унификация богослужебного чина Русской церкви с Греческой церковью и прежде всего с Константинопольской церковью, а фактически реформа создавала условия для секуляризации. Крупнейшая старообрядческая организация в современной России — Русская православная старообрядческая церковь — относится к поповцам. (ru)
|
