| dbo:abstract
|
- El dol en el judaisme (en hebreu: אֲבֵלוּת, avelut, dol) és una combinació de i mitsvà derivada de la Torà clàssica del judaisme i dels textos rabínics. Els detalls d’observança i pràctica varien segons cada comunitat jueva. La creença en una altra vida, en un món per venir (Olam Havà) on l'home és jutjat i on la seva ànima continua florint, està arrelada en el pensament hebreu i la Mixnà. Les observances tradicionals jueves que envolten la mort i el dol tenen com a objectiu mantenir la dignitat de la persona morta i confortar les persones en dol. (ca)
- Židovský pohřeb (hebrejsky קבורה, kvura) je podobně jako v jiných náboženstvích rituál, který slouží k poslednímu a důstojnému rozloučení se zesnulým, a to podle náboženských pravidel a předpisů (halacha). (cs)
- Bereavement in Judaism (Hebrew: אֲבֵלוּת, avelut, mourning) is a combination of minhag and mitzvah derived from the Torah and Judaism's classical rabbinic texts. The details of observance and practice vary according to each Jewish community. (en)
- Die vorgeschriebene Leichenbestattung im Judentum ist die קְבוּרָה Kevura – Beerdigung. Die Ruhefrist auf dem jüdischen Friedhof gilt als zeitlich unbegrenzt, da Gräber nach der Halacha niemals eingeebnet oder neu belegt werden dürfen. Durch den Gedanken der Auferstehung ist ein Grab und der jüdische Friedhof heilig und darf nicht aufgelöst werden. (de)
- Le deuil (hébreu : אבלות avelout) a lieu dans le judaïsme lorsqu'une personne perd son père, sa mère, son frère, sa sœur, son fils, sa fille ou son conjoint. Les prescriptions de deuil ont pour but de rendre hommage au mort (kevod hamet) et de soutenir les endeuillés au cours de leurs divers phases de deuil (ni'houm avelim). Les rites et coutumes qui s'y rattachent varient en fonction de l'origine culturelle du défunt et du degré d'observance des parents. (fr)
- Il Lutto nell'ebraismo (ebraico:אֲבֵלוּת aveilut, rimpianto) è una combinazione di minhag e mitzvah che deriva dai testi classici della Torah e della Letteratura rabbinica. I particolari dell'osservanza e dell'onoranza funebre variano a seconda delle comunità ebraiche. (it)
- Een joodse begrafenis is het samenstel van gewoonten en rituelen die uit het religieuze jodendom voortkomen. Religieuze joden worden begraven op een joodse begraafplaats. Joden worden snel na het overlijden begraven. Volgens de Joodse wetten zou dit bij voorkeur meteen moeten gebeuren, maar de Nederlandse Wet op de lijkbezorging bepaalt dat er tussen overlijden en begraven ten minste 36 uur moeten zitten. Er kan wel dispensatie worden verleend. Ook in andere landen houden Joden zich aan de daar geldende wetten. Vanzelfsprekend wordt er op de sabbat niet begraven, maar wel op feestdagen. (nl)
- Еврейское мировоззрение, базирующееся на вере в бессмертие души и жизнь в будущем мире, видит в смерти не более, чем переход от жизни в материальном мире к жизни в мире духовном, мире абсолютного добра. Образ жизни религиозных евреев основан на определённых представлениях о Всевышнем и о месте человека в обществе. «И вернётся прах в землю как изначала, а дух вернётся к Богу, Который его дал» (Когелет 12:7). Эта фраза выражает не фаталистическое приятие судьбы, а неколебимую веру евреев в то, что душу Всевышний даёт лишь на время как драгоценность, которую отдают на хранение, а по истечении определённого срока возвращают её хозяину. И вместе с тем галаха много внимания уделяет трауру по умершему — с одной стороны, чтобы выразить боль и скорбь расставания с близким человеком, с другой, чтобы помочь оставшимся в живых вынести нравственный урок из случившегося, или, говоря словами Торы «ибо таков конец каждого человека, и живой пусть обратит внимание» (Когелет 7:2). Все ритуалы, связанные с кончиной, сопровождаются молитвами на иврите. Похоронный обряд от момента смерти до закрывания могилы проводят мужчины; тем не менее часть обряда, связанная с приготовлением тела женщины к погребению, выполняется женщинами. (ru)
- A morte no judaísmo não tem um conceito fixo. As interpretações dos conceitos metafísicos e dos procedimentos a serem realizados, varia conforme as épocas e as interpretações das diversas correntes judaicas. É importante saber que o conceito de inferno, da forma como é no cristianismo, não está presente no judaísmo. O "inferno" judaico se assemelha muito mais ao purgatório cristão: um lugar de limpeza da alma (que não é eterno) para que esta chegue ao "céu". Não há uniformidade quanto à crença e vida após a morte, com perspectivas variando desde reencarnação até à mortalidade da alma. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- El dol en el judaisme (en hebreu: אֲבֵלוּת, avelut, dol) és una combinació de i mitsvà derivada de la Torà clàssica del judaisme i dels textos rabínics. Els detalls d’observança i pràctica varien segons cada comunitat jueva. La creença en una altra vida, en un món per venir (Olam Havà) on l'home és jutjat i on la seva ànima continua florint, està arrelada en el pensament hebreu i la Mixnà. Les observances tradicionals jueves que envolten la mort i el dol tenen com a objectiu mantenir la dignitat de la persona morta i confortar les persones en dol. (ca)
- Židovský pohřeb (hebrejsky קבורה, kvura) je podobně jako v jiných náboženstvích rituál, který slouží k poslednímu a důstojnému rozloučení se zesnulým, a to podle náboženských pravidel a předpisů (halacha). (cs)
- Bereavement in Judaism (Hebrew: אֲבֵלוּת, avelut, mourning) is a combination of minhag and mitzvah derived from the Torah and Judaism's classical rabbinic texts. The details of observance and practice vary according to each Jewish community. (en)
- Die vorgeschriebene Leichenbestattung im Judentum ist die קְבוּרָה Kevura – Beerdigung. Die Ruhefrist auf dem jüdischen Friedhof gilt als zeitlich unbegrenzt, da Gräber nach der Halacha niemals eingeebnet oder neu belegt werden dürfen. Durch den Gedanken der Auferstehung ist ein Grab und der jüdische Friedhof heilig und darf nicht aufgelöst werden. (de)
- Le deuil (hébreu : אבלות avelout) a lieu dans le judaïsme lorsqu'une personne perd son père, sa mère, son frère, sa sœur, son fils, sa fille ou son conjoint. Les prescriptions de deuil ont pour but de rendre hommage au mort (kevod hamet) et de soutenir les endeuillés au cours de leurs divers phases de deuil (ni'houm avelim). Les rites et coutumes qui s'y rattachent varient en fonction de l'origine culturelle du défunt et du degré d'observance des parents. (fr)
- Il Lutto nell'ebraismo (ebraico:אֲבֵלוּת aveilut, rimpianto) è una combinazione di minhag e mitzvah che deriva dai testi classici della Torah e della Letteratura rabbinica. I particolari dell'osservanza e dell'onoranza funebre variano a seconda delle comunità ebraiche. (it)
- Een joodse begrafenis is het samenstel van gewoonten en rituelen die uit het religieuze jodendom voortkomen. Religieuze joden worden begraven op een joodse begraafplaats. Joden worden snel na het overlijden begraven. Volgens de Joodse wetten zou dit bij voorkeur meteen moeten gebeuren, maar de Nederlandse Wet op de lijkbezorging bepaalt dat er tussen overlijden en begraven ten minste 36 uur moeten zitten. Er kan wel dispensatie worden verleend. Ook in andere landen houden Joden zich aan de daar geldende wetten. Vanzelfsprekend wordt er op de sabbat niet begraven, maar wel op feestdagen. (nl)
- A morte no judaísmo não tem um conceito fixo. As interpretações dos conceitos metafísicos e dos procedimentos a serem realizados, varia conforme as épocas e as interpretações das diversas correntes judaicas. É importante saber que o conceito de inferno, da forma como é no cristianismo, não está presente no judaísmo. O "inferno" judaico se assemelha muito mais ao purgatório cristão: um lugar de limpeza da alma (que não é eterno) para que esta chegue ao "céu". Não há uniformidade quanto à crença e vida após a morte, com perspectivas variando desde reencarnação até à mortalidade da alma. (pt)
- Еврейское мировоззрение, базирующееся на вере в бессмертие души и жизнь в будущем мире, видит в смерти не более, чем переход от жизни в материальном мире к жизни в мире духовном, мире абсолютного добра. Образ жизни религиозных евреев основан на определённых представлениях о Всевышнем и о месте человека в обществе. «И вернётся прах в землю как изначала, а дух вернётся к Богу, Который его дал» (Когелет 12:7). Эта фраза выражает не фаталистическое приятие судьбы, а неколебимую веру евреев в то, что душу Всевышний даёт лишь на время как драгоценность, которую отдают на хранение, а по истечении определённого срока возвращают её хозяину. И вместе с тем галаха много внимания уделяет трауру по умершему — с одной стороны, чтобы выразить боль и скорбь расставания с близким человеком, с другой, чтобы (ru)
|
