วา
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | วา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | waa |
| ราชบัณฑิตยสภา | wa | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /waː˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *waːᴬ⁴; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩅᩤ (วา), ภาษาเขิน ᩅᩤ (วา), ภาษาลาว ວາ (วา), ภาษาไทลื้อ ᦞᦱ (วา), ภาษาไทขาว ꪫꪱ, ภาษาไทใหญ่ ဝႃး (ว๊า), ภาษาไทใต้คง ᥝᥣᥰ (ว๊า), ภาษาพ่าเก ဝႃ (วา), ภาษาอาหม 𑜈𑜠 (บะ)
คำนาม
[แก้ไข]วา
คำกริยา
[แก้ไข]วา (คำอาการนาม การวา)
ลูกคำ
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]วา
ภาษาชอง
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *swaaʔ
คำนาม
[แก้ไข]วา
ภาษาบาลี
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]เขียนด้วยอักษรอื่น
รากศัพท์
[แก้ไข]จากภาษาสันสกฤต वा (วา)
คำสันธาน
[แก้ไข]วา
คำอนุภาค
[แก้ไข]วา
- หรือ (ซึ่งปรากฏอยู่โดด ๆ ในคำฉันท์)
คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]- ยํ วา ตํ วา (สำนวน)
ภาษามลายูแบบปัตตานี
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /wa/
คำนาม
[แก้ไข]วา
- อีกรูปหนึ่งของ وا
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- Pages with language headings in the wrong order
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาชองที่สืบทอดจากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาชองที่รับมาจากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม
- คำหลักภาษาชอง
- คำนามภาษาชอง
- ศัพท์ภาษาบาลีที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- คำหลักภาษาบาลี
- คำสันธานภาษาบาลี
- คำอนุภาคภาษาบาลี
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาบาลี/l
- ศัพท์ภาษามลายูแบบปัตตานีที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษามลายูแบบปัตตานี
- คำนามภาษามลายูแบบปัตตานี
- คำนามภาษามลายูแบบปัตตานีในอักษรไทย