แอลจีเรียของฝรั่งเศส
แอลจีเรียของฝรั่งเศส | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1830–1962 | |||||||||||||||
 | |||||||||||||||
ตราประทับภาษาอาหรับอย่างเป็นทางการของเขตผู้ว่าการแอลจีเรีย  | |||||||||||||||
 แผนที่แอลจีเรียของฝรั่งเศสตามวิวัฒนาการ | |||||||||||||||
| สถานะ | 1830–1848: อาณานิคมของฝรั่งเศส 1848–1962: ดินแดนที่เป็นส่วนหนึ่งของฝรั่งเศส | ||||||||||||||
| เมืองหลวง | แอลเจียร์ | ||||||||||||||
| ภาษาราชการ | ภาษาฝรั่งเศส | ||||||||||||||
| ภาษาอื่น ๆ | |||||||||||||||
| การปกครอง | หน่วยงานทางการเมืองในฝรั่งเศส | ||||||||||||||
| ผู้ว่าการ | |||||||||||||||
• 1830 | หลุยส์-ออกุสต์-วิคเตอร์ บูร์มองต์ | ||||||||||||||
• 1962 | คริสเตียน ฟูเชต์ | ||||||||||||||
| สภานิติบัญญัติ | สมัชชาแอลจีเรีย (1948–1956) | ||||||||||||||
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||||||||
| 5 กรกฎาคม 1830 | |||||||||||||||
• เอกราช | 5 กรกฎาคม 1962 | ||||||||||||||
| พื้นที่ | |||||||||||||||
• รวม | 2,381,741 ตารางกิโลเมตร (919,595 ตารางไมล์) | ||||||||||||||
| สกุลเงิน | บุดจู (1830–1848) ฟรังค์แอลจีเรีย (1848–1962) | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
แอลจีเรียของฝรั่งเศส (ฝรั่งเศส: Alger (ถึงปี 1839) หรือ Algérie ;[1] ชื่อไม่เป็นทางการในภาษาฝรั่งเศสคือ Algérie française,[2][3] อาหรับ: الجزائر المستعمرة), หรือที่เรียกว่า อาณานิคมแอลจีเรีย เป็นช่วงที่แอลจีเรียเป็นอาณานิคมและต่อมาเป็นส่วนหนึ่งของฝรั่งเศส การปกครองของฝรั่งเศสในภูมิภาคนี้เริ่มขึ้นหลังจากการรุกรานแอลจีเรียของฝรั่งเศสที่ประสบชัยชนะ และดำเนินไปจนกระทั่งสิ้นสุดสงครามประกาศอิระภาพแอลจีเรียซึ่งนำไปสู่เอกราชในปี 1962 หลังจากตกเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศสตั้งแต่ปี 1830 ถึง 1848 แอลจีเรียเป็นส่วนหนึ่งของฝรั่งเศสตั้งแต่วันที่ 4 พฤศจิกายน 1848 เมื่อรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐที่สองของฝรั่งเศสมีผลบังคับใช้จนกระทั่งได้รับเอกราชในวันที่ 5 กรกฎาคม 1962
ในฐานะส่วนหนึ่งของฝรั่งเศสในอดีต แอลจีเรียกลายเป็นจุดหมายปลายทางของผู้อพยพชาวยุโรปหลายแสนคนที่รู้จักกันในชื่อ โคลอน และต่อมาเรียกว่า ปีเย-นัวร์ อย่างไรก็ตาม ประชากรมุสลิมพื้นเมืองยังคงเป็นประชากรส่วนใหญ่ของดินแดนนี้ตลอดประวัติศาสตร์ มีการประเมินว่าประชากรแอลจีเรียพื้นเมืองลดลงถึงหนึ่งในสามระหว่างปี 1830 ถึง 1875 เนื่องจากสงคราม โรคภัยไข้เจ็บ และความอดอยาก[4] ความไม่พอใจในหมู่ประชากรมุสลิมทีละน้อยเนื่องจากการไม่มีเสรีภาพทางการเมืองและเศรษฐกิจทำให้เกิดการเรียกร้องให้มีการปกครองตนเองทางการเมืองมากขึ้น และในที่สุดก็ได้รับเอกราชจากฝรั่งเศส[5] ความตึงเครียดระหว่างสองกลุ่มมาถึงจุดสูงสุดในปี 1954 เมื่อเหตุการณ์ความรุนแรงครั้งแรกเริ่มขึ้นจากสิ่งที่เรียกภายหลังว่าสงครามแอลจีเรีย โดยมีลักษณะของสงครามกองโจรและอาชญากรรมต่อมนุษยชาติที่ชาวฝรั่งเศสใช้เพื่อหยุดการก่อจลาจล สงครามสิ้นสุดลงในปี 1962 เมื่อแอลจีเรียได้รับเอกราชตามข้อตกลงเอเวียงในเดือนมีนาคม 1962 และการลงประชามติในการตัดสินใจด้วยตนเองในเดือนกรกฎาคม 1962
ในช่วงปีสุดท้ายที่เป็นส่วนหนึ่งของฝรั่งเศส แอลจีเรียเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งประชาคมถ่านหินและเหล็กกล้าแห่งยุโรปและประชาคมเศรษฐกิจยุโรป[6]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Scheiner, Virgile (14 October 1839) Le pays occupé par les Français dans le nord de l'Afrique sera, à l'avenir, désigné sous le nom d'Algérie. (ในภาษาฝรั่งเศส)
- ↑ Non exhaustive list of ancient and modern books named "Algérie française": (ในภาษาฝรั่งเศส) 1848; 1856; 1864; 2007; and so on
- ↑ African Boundaries. Royal Institute for international affairs. 1979. p. 89. ISBN 9780903983877.
- ↑ "Algeria - Colonial rule". Britannica (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ Surkis, Judith (15 December 2019). Sex, law, and sovereignty in French Algeria, 1830–1930. Ithaca. ISBN 978-1-5017-3952-1. OCLC 1089839922.
- ↑ Hans Groth; Alfonso Sousa-Poza (26 March 2012). Population Dynamics in Muslim Countries: Assembling the Jigsaw. Springer Science & Business Media. p. 227. ISBN 978-3-642-27881-5.