ชนชั้นขุนนาง
ชนชั้นขุนนาง (อังกฤษ: nobility) เป็นชนชั้นทางสังคมที่อยู่รองลงมาจากชนชั้นเจ้า ชนชั้นนี้ถือครองสิทธิ์หรือชื่อเสียงมากกว่าชนชั้นอื่นในสังคมเป็นส่วนใหญ่ สิทธิของขุนนางอาจหมายถึง ความได้เปรียบเหนือกว่าชนชั้นอื่น หรืออาจเป็นเกียรติยศ ซึ่งมีบริบทแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศและในแต่ละยุค ปกติชนชั้นขุนนางสืบทอดสิทธิตามสายโลหิตฝ่ายบิดา ในอดีตการจะเข้าสู่ชนชั้นขุนนางได้จะต้องได้รับพระราชทานจากพระมหากษัตริย์หรือได้รับแต่งตั้งจากรัฐบาล บางทีการเลื่อนชนชั้นจากสามัญชนเป็นขุนนางอาจต้องอาศัยอำนาจ ความมั่งคั่ง อำนาจทางทหารหรือความโปรดปรานของพระมหากษัตริย์[1]
ในชนชั้นขุนนางเองก็จะมีการแบ่งออกเป็นอีกหลายระดับ ในประเทศที่ปกครองโดยกษัตริย์มักจะมีกฎหมายหรือข้อบัญญัติเกี่ยวกับชนชั้นขุนนาง แต่ในบางอดีตประเทศที่เป็นสาธารณรัฐก็มีกฎหมายที่เกี่ยวเนื่องเช่นเดียวกัน อาทิ สาธารณรัฐดัตช์ (ค.ศ. 1581–1795), สาธารณรัฐเจนัว (ค.ศ. 1005–1815), สาธารณรัฐเวนิส (ค.ศ. 697–1797) เป็นต้น ในปัจจุบันยังคงมีอีกหลายประเทศที่มีข้อบัญญัติทางชนชั้นอยู่ในลักษณะไม่สืบทอดสิทธิ์ อาทิ ประเทศซานมารีโน, นครรัฐวาติกันในยุโรป ฐานันดรศักดิ์ขุนนางยุโรปที่ทราบกันดี เช่น ดยุก เคานต์ และบารอน
ชนชั้นขุนนางที่ไม่สืบทอดตำแหน่งตามสายโลหิตก็มี โดยจะมีการคัดเลือกด้วยวิธีอื่น เช่น การสอบขุนนางในจีนสมัยจักรวรรดิ
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Move Over, Kate Middleton: These Commoners All Married Royals, Too". Vogue (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-10-25. สืบค้นเมื่อ 2018-10-24.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิคำคม มีคำคมที่กล่าวโดย หรือเกี่ยวกับ nobility
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ชนชั้นขุนนาง- Genealogy of Georgian Nobility
- WW-Person เก็บถาวร 2013-12-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, an on-line database of European noble genealogy
- Genealogics, an extensive database of European nobles
- Worldroots, a selection of art and genealogy of European nobility
