wyrzucić

wyrzucić (język polski)

wymowa:

IPA: [vɨˈʒuʨ̑iʨ̑], AS: [vyžućić], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrzucać)

(1.1) pozbyć się czegoś

(1.2) spowodować, że ktoś wbrew swojej woli opuszcza dane miejsce lub instytucję

(1.3) gwałtownie nadać czemuś ruch do zewnątrz

odmiana:

(1) koniugacja VIa

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		wyrzucić
czas przyszły prosty		wyrzucę	wyrzucisz	wyrzuci	wyrzucimy	wyrzucicie	wyrzucą
czas przeszły	m	wyrzuciłem	wyrzuciłeś	wyrzucił	wyrzuciliśmy	wyrzuciliście	wyrzucili
	ż	wyrzuciłam	wyrzuciłaś	wyrzuciła	wyrzuciłyśmy	wyrzuciłyście	wyrzuciły
	n	wyrzuciłom	wyrzuciłoś	wyrzuciło
tryb rozkazujący		niech wyrzucę	wyrzuć	niech wyrzuci	wyrzućmy	wyrzućcie	niech wyrzucą
pozostałe formy czas zaprzeszły m wyrzuciłem był wyrzuciłeś był wyrzucił był wyrzuciliśmy byli wyrzuciliście byli wyrzucili byli ż wyrzuciłam była wyrzuciłaś była wyrzuciła była wyrzuciłyśmy były wyrzuciłyście były wyrzuciły były n wyrzuciłom było wyrzuciłoś było wyrzuciło było forma bezosobowa czasu przeszłego wyrzucono tryb przypuszczający m wyrzuciłbym, byłbym wyrzucił wyrzuciłbyś, byłbyś wyrzucił wyrzuciłby, byłby wyrzucił wyrzucilibyśmy, bylibyśmy wyrzucili wyrzucilibyście, bylibyście wyrzucili wyrzuciliby, byliby wyrzucili ż wyrzuciłabym, byłabym wyrzuciła wyrzuciłabyś, byłabyś wyrzuciła wyrzuciłaby, byłaby wyrzuciła wyrzuciłybyśmy, byłybyśmy wyrzuciły wyrzuciłybyście, byłybyście wyrzuciły wyrzuciłyby, byłyby wyrzuciły n wyrzuciłobym, byłobym wyrzuciło wyrzuciłobyś, byłobyś wyrzuciło wyrzuciłoby, byłoby wyrzuciło imiesłów przymiotnikowy przeszły m wyrzucony, niewyrzucony wyrzuceni, niewyrzuceni ż wyrzucona, niewyrzucona wyrzucone, niewyrzucone n wyrzucone, niewyrzucone imiesłów przysłówkowy uprzedni wyrzuciwszy rzeczownik odczasownikowy wyrzucenie, niewyrzucenie

przykłady:

(1.1) Wyrzuć to, nie będzie już potrzebne.

(1.2) Pawełek został wyrzucony z klasy z powodu swojej bezczelnej postawy.

(1.3) W momencie katastrofy siła odśrodkowa wyrzuciła z kabiny pasażerkę i część bagaży.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

aspekt niedokonany wyrzucać

czas. rzucać, rzucić

rzecz. wyrzucanie n, wyrzucenie n, wyrzutek m, wyrzutnia ż, wyrzut mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wy- + rzucić

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) throw out, throw away, dump, chuck, eject; (1.2) throw out
• białoruski: (1.1) выкінуць
• chiński standardowy: (1.1) 倒 (dào)
• duński: (1.1) smide, smide væk, smide ud; (1.2) smide ud; (1.3) smide, kaste
• francuski: (1.1) vider, épurer
• rosyjski: (1.1) выбросить
• włoski: (1.1) buttare via, scaraventare

źródła: