miąższ

miąższ (język polski)

miąższ (1.1) owocu baobabu

wymowa:

‹miąsz›, IPA: [mʲjɔ̃w̃ʃ], AS: [mʹi ̯õũ̯š], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą • i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) miękka, wewnętrzna część owocu lub narządu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	miąższ
dopełniacz	miąższu
celownik	miąższowi
biernik	miąższ
narzędnik	miąższem
miejscownik	miąższu
wołacz	miąższu

przykłady:

(1.1) Dżdżystym rankiem gżegżółki i piegże, zamiast wziąć się za dżdżownice, nażarły się na czczo miąższu rzeżuchy i rzędem rzygały do rozżarzonej brytfanny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. miąższość ż

przym. miąższowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *męzь lub prasł. *męzъ → 'mięsień, miąższ'

uwagi:

(1.1) zobacz też:  Porada „miąższ” w: Poradnia językowa PWN.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pulp, flesh
• arabski: (1.1) رب
• baskijski: (1.1) mami
• birmański: (1.1) အသား
• chiński standardowy: (1.1) 肉 (ròu)
• czeski: (1.1) dužina ż
• duński: (1.1) kød n
• hiszpański: (1.1) pulpa ż, carne ż
• interlingua: (1.1) pulpa
• niemiecki: (1.1) Fleisch n
• rosyjski: (1.1) мякоть ż
• słowacki: (1.1) dužina ż, dužnina ż, pot. mäso n
• sycylijski: (1.1) purpa
• włoski: (1.1) mallo m (orzecha), polpa ż

źródła: