ablatyw
ablatyw (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [abˈlatɨf], AS: [ablatyf], zjawiska fonetyczne: wygł.,
- podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•la•tyw[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gram. przypadek gramatyczny wyrażający odchodzenie i oddzielanie się od czegoś, a w łacinie spełniający także inne role, m.in. narzędnika i miejscownika; zob. też ablatyw w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ablatyw ablatywy dopełniacz ablatywu ablatywów celownik ablatywowi ablatywom biernik ablatyw ablatywy narzędnik ablatywem ablatywami miejscownik ablatywie ablatywach wołacz ablatywie ablatywy
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) przyrostek ablatywu
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) przypadek gramatyczny
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ablative case
- asturyjski: (1.1) ablativu m
- baskijski: (1.1) ablatibo
- białoruski: (1.1) аблатыў m
- bułgarski: (1.1) аблатив m
- duński: (1.1) ablativ w
- esperanto: (1.1) ablativo, deira kazo
- fiński: (1.1) ablatiivi
- francuski: (1.1) ablatif m
- hiszpański: (1.1) ablativo m
- japoński: (1.1) 奪格
- kazachski: (1.1) шығыс септік
- łaciński: (1.1) ablativus
- mongolski: (1.1) гарах
- niemiecki: (1.1) Ablativ m, Woherfall
- norweski (bokmål): (1.1) ablativ m
- norweski (nynorsk): (1.1) ablativ m
- rosyjski: (1.1) аблатив m, исходный падеж m, отложительный падеж m
- słowacki: (1.1) ablatív m
- szwedzki: (1.1) ablativ w
- włoski: (1.1) ablativo m
- źródła:
- ↑ Hasło „ablatyw” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 2.
- ↑
Hasło „ablatyw” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.