Unai Emery
Unai Emery (2016) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Imię i nazwisko przy narodzeniu |
Unai Emery Etxegoien | ||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
181 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Unai Emery Etxegoien (ur. 3 listopada 1971 w Fuenterrabía) – hiszpański piłkarz i trener. Obecnie pełni funkcję trenera klubu Aston Villa.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Unai Emery Etxegoien urodził się 3 listopada 1971 roku w baskijskim mieście Hondarribia. Pochodzi z piłkarskiej rodziny – jego dziadek, Antonio Emery Arocena, w latach 20 i 30 XX wieku był bramkarzem Realu Unión, z którym w latach 1924 i 1927 zdobył Puchar Króla; jego ojciec, Juan Emery Alza, grał m.in. Deportivo La Coruña i Recreativo Huelva, także na pozycji bramkarza[1].
Kariera zawodnicza
[edytuj | edytuj kod]Kariera piłkarska Emerego była skromna. Grał przede wszystkim w drużynach Segunda División i Segunda División B. W Primera División rozegrał jedynie 5 spotkań. Jego pozycją na boisku była lewa pomoc.
Piłkarską karierę rozpoczął w juniorskich zespołach Realu Sociedad. W latach 1990–1996 występował w rezerwach tego zespołu w Segunda División B. W Primera División zadebiutował w sezonie 1995/96 jako gracz pierwszego zespołu Realu Sociedad. Rozegrał wtedy łącznie 5 spotkań, w każdym z nich wchodząc jako zmiennik, zdobył także 1 bramkę przeciwko drużynie Albacete Balompié.
Nie mając szans na regularne występy w pierwszym zespole Realu Sociedad, przeniósł się do grającego w Segunda División CD Toledo, a po spadku tej drużyny do Segunda División B został piłkarzem Racingu Ferrol. Rozegrał również jeden sezon w barwach CD Leganés. W 2003 roku został piłkarzem grającej w Segunda División B drużyny Lorca Deportiva CF. W 2004 roku w wieku 33 lat zakończył karierę piłkarską.
Kariera trenerska
[edytuj | edytuj kod]Unai Emery uprawnienia trenerskie zdobył jeszcze jako piłkarz Racingu Ferrol.
Sezon 2004/05 rozpoczął jako piłkarz. W grudniu 2004 roku, po porażce z drużyną AD Ceuta, zwolniony został trener Quique Yagüe[2]. Emery niespodziewanie otrzymał propozycję jego zastąpienia, którą przyjął ze względu na ciężką kontuzję kolana[3]. Prowadzona przez niego drużyna zajęła na koniec sezonu 4. miejsce, dające prawo gry w barażach o awans do Segunda División, które wygrała pokonując drużyny Alicante CF i Real Unión Irún[4]. W kolejnym sezonie prowadzona przez Emerego Lorca Deportiva była rewelacją Segunda División, do końca walcząc o awans do Primera División. Ostatecznie straciła szansę na awans po bezbramkowym remisie z Levante UD[5].
W sezonie 2006/07 został trenerem grającej w Segunda División Almerii. Pod jego wodzą zespół uzyskiwał bardzo dobre wyniki, i na koniec sezonu z 80 punktami zajął 2. miejsce w tabeli, tym samym uzyskując awans do Primera División[6].
W sezonie 2007/08 Almería była rewelacją ligi, kończąc rozgrywki na 8. miejscu z dorobkiem 52 punktów. Po zakończeniu sezonu Emery otrzymał propozycję objęcia funkcji trenera Valencii, a 22 maja oficjalnie potwierdzono podpisanie dwuletniego kontraktu[7].
Po sezonie 2011/2012 odszedł z Valencii[8], zaś 8 maja 2012 podpisał dwuletni kontrakt ze Spartakiem Moskwa[9]. Jak sam przyznał, była to jego pierwsza praca poza Hiszpanią. 25 listopada 2012 zrezygnował ze stanowiska szkoleniowca Spartaka po serii przegranych meczów, zakończonej przegraną 1:5 z Dynama[10].
14 stycznia 2013 roku Unai Emery podpisał półtoraroczny kontrakt z Sevillą[11]. Na koniec sezonu Sevilla zajęła dopiero 9. miejsce w Primera División, ale dzięki wykluczeniu z europejskich rozgrywek Malagi oraz braku otrzymania licencji przez Rayo Vallecano, zastępczo awansowała do Ligi Europy.
14 maja 2014 roku Emery wygrał rozgrywki Ligi Europy. Jego Sevilla pokonała Benficę w karnych 4:2 – po regulaminowym czasie i dogrywce był bezbramkowy remis. Rozgrywki ligowe drużyna zakończyła na 5. miejscu w tabeli, ponownie zapewniając sobie grę w europejskich pucharach.
27 maja 2015 roku po raz drugi drużyna Emery’ego zwyciężyła w rozgrywkach Ligi Europy, tym razem po pokonaniu ukraińskiego Dnipro 3-2 na Stadionie Narodowym w Warszawie. Dzięki temu andaluzyjski zespół otrzymał prawo gry w Lidze Mistrzów. Rozgrywki ligowe Sevilla ukończyła bowiem ponownie na 5. miejscu w tabeli.
W Lidze Mistrzów Sevilla awansowała do jednej grupy wraz z Borussią Mönchengladbach, Juventusem oraz Manchesterem City. Jesienią z dwoma zwycięstwami i czterema porażkami zajęła trzecie miejsce w grupie, a tym samym wiosną mogła kontynuować europejskie boje w Lidze Europy.
18 maja 2016 roku po raz trzeci z rzędu Emery doprowadził Sevillę do zwycięstwa w Lidze Europy. Tym razem finał odbył się na St. Jakob-Park w Bazylei. Hiszpańska drużyna pokonała angielski Liverpool F.C., pod wodzą Jurgena Kloppa, 3-1, przechodząc do historii jako klub z największą ilością trofeów w rozgrywkach Ligi Europy (i wcześniejszego Pucharu UEFA). Tym samym pomimo odległego 7. miejsca w tabeli ligowej, zespół zakwalifikował się do Ligi Mistrzów.
Od połowy 2016 roku trener Paris Saint-Germain F.C[12].
23 maja 2018 roku Unai Emery został ogłoszony nowym szkoleniowcem Arsenalu[13], przejmując klub po trwającej 22 lata erze Arsene’a Wengera. Celem nowego szkoleniowca Kanonierów stał się awans do Ligi Mistrzów. Pomóc w tym mieli sprowadzeni zawodnicy: bramkarz Bayeru Leverkusen Bernd Leno, obrońca Borussii Dortmund Sokratis Papastatopulos oraz pomocnik Lucas Torreira z UC Sampdoria. Pierwszy mecz z Emerym w roli trenera Arsenal przegrał 0-2 z Manchesterem City. W pierwszej połowie sezonu drużyna zajmowała miejsca 4-5. W przerwie zimowej Unai Emery nie mógł liczyć na kolejne wzmocnienia, udało się jedynie wypożyczyć z Barcelony młodego Denisa Suáreza. W drugiej części sezonu Arsenalowi szło lepiej – zespół zajmował w tabeli ligowej pozycje 3-4. dające prawo gry w Lidze Mistrzów. Seria porażek odniesiona na finiszu rozgrywek m.in. z Evertonem i Brighton, ostatecznie zepchnęła londyńczyków na 5. miejsce w Premier League, niedające awansu do Ligi Mistrzów (do miejsca 4. zabrakło Kanonierom 1 punktu, a do 3. pozycji – 2 punktów). Swoje doświadczenie Emery wykorzystał w Lidze Europy, w której po raz czwarty w karierze udało mu się osiągnąć finał, po drodze pokonując Valencię CF, SSC Napoli, Stade Rennais. W finale Arsenal zmierzył się z inną drużyną z Londynu – Chelsea. Pierwsza połowa meczu zakończyła się wynikiem 0-0 a gra Kanonierów wyglądała obiecująco, w drugiej połowie jednak to rywale zdobyli pierwszą bramkę (Olivier Giroud na 1-0 z główki), a podwyższali kolejno Pedro Rodriguez na 2-0, Eden Hazard na 3-0 z rzutu karnego i ponownie Eden Hazard na 4-1. Mimo braku awansu do Ligi Mistrzów, Emery pozostał w Arsenalu na kolejny sezon (2019/2020). Jego początek był dobry – Kanonierzy wygrali pierwsze dwa mecze otwarcia i był to najlepszy wynik klubu od 10 lat. Po porażce z Liverpoolem w trzeciej kolejce 1:3 Arsenal spadł na 3. miejsce i utrzymywał je do meczu z Crystal Palace. Od remisu 2:2 w tym spotkaniu Arsenal nie odniósł żadnego zwycięstwa aż do końca kadencji Emery’ego (w sumie w 7 kolejnych spotkaniach). 29 listopada 2019 r. ze względu na słabe wyniki (ósme miejsce w Premier League) klub poinformował o zwolnieniu Unaia Emery’ego ze stanowiska trenera[14]. Decyzja zapadła ostatecznie po poniesionej dzień wcześniej porażce w spotkaniu fazy grupowej Ligi Europy z Eintrachtem Frankfurt 1:2.
W lipcu 2020 został trenerem Villarrealu. W sezonie 2020/2021 jego drużyna zakończyła sezon 20/21 na 7. miejscu z wynikiem 58 punktów, a także po raz pierwszy w historii wygrała Ligę Europy (1:1 w regulaminowym czasie gry) po rzutach karnych zakończonych 11:10, dzięki czemu w sezonie 21/22 zagra w Lidze Mistrzów.
Statystyki trenera
[edytuj | edytuj kod]Aktualne na 28 maja 2021.
Zespół | Od | Do | Statystyka | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
M | W | R | P | % W | |||
Lorca Deportiva CF | 24 grudnia 2004 | 22 czerwca 2006 | 70 | 34 | 16 | 20 | 48,57 |
UD Almería | 22 czerwca 2006 | 22 maja 2008 | 84 | 39 | 20 | 25 | 46,43 |
Valencia CF | 22 maja 2008 | 14 maja 2012 | 220 | 107 | 58 | 55 | 48,64 |
Spartak Moskwa | 14 maja 2012 | 25 listopada 2012 | 26 | 12 | 4 | 10 | 46,15 |
Sevilla FC | 14 stycznia 2013 | 12 czerwca 2016 | 205 | 106 | 43 | 56 | 51,71 |
Paris Saint-Germain | 28 czerwca 2016 | 14 maja 2018 | 114 | 87 | 15 | 12 | 76,32 |
Arsenal | 23 maja 2018 | 29 listopada 2019 | 78 | 43 | 16 | 19 | 55,13 |
Villarreal CF | 23 lipca 2020 | Obecnie | 58 | 31 | 16 | 11 | 53,45 |
Łącznie | 855 | 459 | 188 | 208 | 53,68 |
Osiągnięcia trenerskie
[edytuj | edytuj kod]- Sevilla
- Paris Saint-Germain
- Mistrzostwo Francji: 2017/18
- Puchar Francji: 2016/17, 2017/18
- Puchar Ligi Francuskiej: 2016/17, 2017/18
- Superpuchar Francji: 2016, 2017
- Arsenal
- Finał Ligi Europy: 2018/19
- Villareal
Indywidualne
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Emery: familia de éxito. as.com. [dostęp 2009-03-01]. (hiszp.).
- ↑ Pedro Re. El Lorca confirma el adiós de Yagüe y Emery, posible relevo. „Mundo Deportivo”, s. 25, 2004-12-24. (hiszp.).
- ↑ Pedro Re. Uani Emery asume “el gran reto del ascenso”. „Mundo Deportivo”, s. 25, 2005-01-03. (hiszp.).
- ↑ Promoción a Segunda División A. futbolme.com. [dostęp 2009-03-01]. (hiszp.).
- ↑ Esfuerzo sin premio (0-0). lavedrad.es. [dostęp 2009-03-01]. (hiszp.).
- ↑ Segunda División / 2006-07. futbolme.com. [dostęp 2009-03-01]. (hiszp.).
- ↑ Confirmado: Unai Emery será el nuevo entrenador del Valencia. 20minutos.es. [dostęp 2009-03-01]. (hiszp.).
- ↑ Emery odchodzi z Valencii po sezonie. primeradivision.pl. [dostęp 2012-04-20]. (pol.).
- ↑ Emery trenerem Spartaka. „Czas opuścić Hiszpanię”. sport.tvp.pl. [dostęp 2012-05-08]. (pol.).
- ↑ Emery odchodzi ze Spartaka. eurofutbol.pl. [dostęp 2012-11-25]. (pol.).
- ↑ Primera Division. Zmiana trenera w Sevilli.
- ↑ Francja: Unai Emery oficjalnie trenerem Paris Saint-Germain – Sport [online], eurosport.onet.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
- ↑ Welcome Unai. arsenal.com, 23 maja 2018. [dostęp 2018-05-23]. (ang.).
- ↑ Unai Emery leaves club [online], www.arsenal.com [dostęp 2019-11-29] (ang.).
- ↑ Nagroda dla najlepszego trenera Segunda División przyznawana przez dziennik Marca.
- ↑ Emery, protagonista a nivel nacional. Web oficial del equipo de fútbol UD Almería S.A.D. [dostęp 2009-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-13)]. (hiszp.).
- Hiszpańscy piłkarze
- Hiszpańscy trenerzy piłkarscy
- Piłkarze Realu Sociedad
- Piłkarze CD Toledo
- Piłkarze Racingu de Ferrol
- Piłkarze CD Leganés
- Trenerzy piłkarzy UD Almería
- Trenerzy piłkarzy Valencii CF
- Trenerzy piłkarzy Spartaka Moskwa
- Trenerzy piłkarzy Sevilli FC
- Trenerzy piłkarzy Paris Saint-Germain F.C.
- Trenerzy piłkarzy Arsenalu F.C.
- Trenerzy piłkarzy Villarrealu CF
- Trenerzy piłkarzy Aston Villa F.C.
- Trenerzy Zdobywców Pucharu UEFA i Ligi Europy UEFA
- Urodzeni w 1971