Przejdź do zawartości

U-597

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł został nominowany do wyróżnienia „Dobry Artykuł”.
Weź udział w dyskusji na ten temat.
U-597
Ilustracja
Siostrzana jednostka U-597 – U-660(inne języki)
Klasa

okręt podwodny

Typ

VIIC

Historia
Stocznia

Blohm & Voss, Hamburg III Rzesza

Położenie stępki

13 stycznia 1941

Wodowanie

1 października 1941

 Kriegsmarine
Nazwa

U-597

Wejście do służby

20 listopada 1941

Zatopiony

12 października 1942

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


769 ton
871 ton

Długość

67,1 metra

Szerokość

6,2 metra

Zanurzenie

4,74 metra

Zanurzenie testowe

100 metrów

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Materiał kadłuba

stal

Napęd
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 3200 KM
2 silniki elektryczne o łącznej mocy 750 KM
2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


17-17,6 węzła
7,6 węzła

Zasięg

na powierzchni: 8500 Mm przy 10 węzłach
w zanurzeniu: 80 Mm przy 4 węzłach

Sensory
GHG, S-Gerät(inne języki)
Uzbrojenie
początkowo: 1 działo kal. 88 mm
1 działko plot. kal. 20 mm
14 torped
Wyrzutnie torpedowe

5 × 533 mm

Załoga

44

U-597 – niemiecki okręt podwodny typu VIIC z okresu II wojny światowej. Wyporność okrętu wynosiła 769 ton w położeniu nawodnym i 871 ton pod wodą, a jego główną bronią było 14 torped kalibru 533 mm wystrzeliwanych z pięciu wewnętrznych wyrzutni. Jednostka rozwijała na powierzchni prędkość ponad 17 węzłów, osiągając zasięg 8500 Mm przy prędkości 10 węzłów.

Jednostka została zwodowana 1 października 1941 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, a 20 listopada 1941 roku wcielono ją do służby w Kriegsmarine. Pływając w składzie 1. Flotylli U-Bootów, okręt odbył dwa patrole bojowe, nie notując żadnych osiągnięć bojowych. Podczas drugiego z nich, 12 października 1942 roku U-597 został zatopiony wraz z całą załogą na południowy wschód od przylądka Farvel bombami głębinowymi przez samolot bombowy Consolidated B-24 Liberator ze 120. Eskadry RAF(inne języki).

Projekt i budowa

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Okręty podwodne typu VIIC.

Jednostki typu VIIC były kolejnym ewolucyjnym ulepszeniem najliczniej budowanych w Niemczech okrętów typu VII. Poprzednik – typ VIIB – miał zbyt mały zasięg i za mało miejsca pod pokładem, by móc zainstalować sonar[1][2]. Opracowany w 1938 roku projekt nowego okrętu różnił się od poprzedniej wersji m.in. zwiększoną grubością blach kadłuba sztywnego (z 16 do 18,5 mm, co zwiększyło maksymalną głębokość zanurzenia z 200 metrów do 250–280 metrów), przedłużeniem kadłuba o 60 cm i kiosku o 30 cm oraz powiększeniem zbiorników paliwa o 5,4 m³, co poprawiło zasięg[3][4]. Powiększone rozmiary pozwoliły na instalację aktywnego sonaru S-Gerät(inne języki), uzupełniając pasywny Gruppenhorchgerät (GHG)[1][2]. Do zakończenia wojny do służby weszło 568 okrętów typu VIIC[5][6].

U-597 zamówiono 16 stycznia 1940 roku[7][8]. Został zbudowany w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu jako jeden z 171 okrętów typu VIIC zamówionych w tej wytwórni[9][10]. U-597 otrzymał numer stoczniowy 97 (Werk 97)[8][11][a]. Stępkę okrętu położono 13 stycznia 1941 roku, a zwodowany został 1 października 1941 roku[7][8][b].

Dane taktyczno-techniczne

[edytuj | edytuj kod]
Wnętrze przedziału silników wysokoprężnych

U-597 był średniej wielkości okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej[12]. Długość całkowita wynosiła 67,1 metra, szerokość 6,2 metra i zanurzenie 4,74 metra[6][13]. Wysokość (od stępki do szczytu kiosku) wynosiła 9,6 metra[6]. Wykonany ze stali pancernej CM 351 Kruppa o grubości 18,5 mm kadłub sztywny miał 50,5 metra długości i 4,7 metra szerokości[6][14]. Podzielony był grodziami na sześć przedziałów wodoszczelnych: (od dziobu): I – przedział torpedowy ze sterami głębokości oraz GHG, II – przedział akumulatorów wraz z pomieszczeniami załogi, magazynem amunicji i toaletą, III – centrala z pomieszczeniem wielofunkcyjnym (mieszczącym drugą baterię akumulatorów, pomieszczenia załogi i kambuz), IV – przedział silników spalinowych, V – przedział silników elektrycznych, VI – rufowy przedział torpedowy ze sterami kierunku i głębokości[15]. Kadłub ciśnieniowy otoczony był kadłubem lekkim wykonanym z blach o grubości 4–8 mm[16]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 769 ton, a w zanurzeniu 871 ton[13][17][c].

Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa 6-cylindrowe, czterosuwowe silniki wysokoprężne Krupp-Germaniawerft F46 z doładowaniem o łącznej mocy 3200 KM przy 470-490 obr./min, zaś pod wodą poruszał się dzięki dwóm silnikom elektrycznym prądu stałego BBC GG UB720/8 o łącznej mocy 750 KM przy 295 obr./min[11][13]. Dwa wały napędowe obracały dwie śruby, zapewniając maksymalną prędkość 17–17,6 węzła na powierzchni i 7,6 węzła w zanurzeniu[11][13]. Zasięg wynosił 8500 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym (3250 Mm przy prędkości maksymalnej) oraz 80 Mm przy prędkości 4 węzłów pod wodą (130 Mm przy 2 węzłach)[13][18]. Zbiorniki mieściły 113,47 tony paliwa, a energia elektryczna magazynowana była w dwóch bateriach akumulatorów AFA 33 MAL 800 E po 62 ogniwa o łącznej pojemności 9160 Ah, masie 62 tony i czasie rozładowania 20 godzin[18]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia okrętu wynosiła 100 metrów, zaś głębokość zgniecenia 250–280 metrów[11][19].

Okręt wyposażony był w pięć wyrzutni torped kalibru 533 mm (cztery na dziobie i jedną rufową), z łącznym zapasem 14 torped (wymiennie okręt mógł przenosić 26 min typu TMA lub 39 min typu TMB)[20][21]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło umieszczone przed kioskiem działo pokładowe kalibru 88 mm SK C/35 L/45, z zapasem amunicji wynoszącym 220–250 naboi oraz pojedyncze działko przeciwlotnicze kalibru 20 mm C/38 L/65[6][20]. Jednostka wyposażona też była w pasywny sonar GHG i aktywny S-Gerät(inne języki), a do obserwacji służyły dwa peryskopy Zeissa: bojowy i nocny[11][22].

Załoga okrętu składała się z czterech oficerów oraz 40 podoficerów i marynarzy[18][23][d].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

U-597 został wcielony do służby w Kriegsmarine 20 listopada 1941 roku[7][8]. Dowództwo okrętu objął kpt. mar. (niem. Kapitänleutnant) Eberhard Bopst(inne języki), dowodzący uprzednio U-6[25]. U-Boot otrzymał numer poczty polowej M 42 993[8]. Do 30 czerwca 1942 roku załoga jednostki przechodziła szkolenie w składzie 8. Flotylli U-Bootów, operując z Królewca i Gdańska[7][8].

Pierwszy rejs bojowy

[edytuj | edytuj kod]

27 czerwca okręt wyszedł z Kilonii, udając się na swój pierwszy wojenny patrol[26], zostając 1 lipca przyporządkowany do 1. Flotylli U-Bootów w Breście[7][8]. W dniach 13–30 lipca wchodził w skład wilczego stada „Wolf”(inne języki), między 30 lipca a 3 sierpnia należał do stada „Pirat”, a od 3 do 11 sierpnia operował w ramach stada „Steinbrinck”(inne języki)[26]. 10 sierpnia U-597 wykonał nieskuteczny atak torpedowy z zanurzenia na statki płynące w konwoju SC-94(inne języki)[27]. 16 sierpnia po 51 dniach spędzonych w morzu okręt dotarł do Brestu[26].

Drugi rejs bojowy i utrata okrętu

[edytuj | edytuj kod]

16 września U-597 wyszedł z Brestu na swój drugi patrol na Atlantyku[24][28]. W dniach 22–26 września okręt wchodził w skład stada „Blitz”, a następnie (od 26 do 30 września) „Tiger”[28]. 1 października dowódca okrętu kpt. mar. Eberhard Bopst otrzymał awans na stopień kmdra ppor. (niem. Korvettenkapitän)[25]. Między 1 a 6 października U-Boot operował w stadzie „Luchs”, od 6 do 12 października przyporządkowany był do stada „Panther”, a 12 października wszedł w skład stada „Leopard”[7][28].

Tego dnia na południowy wschód od przylądka Farvel okręt podjął próbę ataku na płynące w konwoju ONS-136 statki, wystrzeliwując cztery niecelne torpedy w kierunku frachtowca o pojemności ocenianej na 7000 BRT[29]. Wkrótce U-597 został zaatakowany bombami głębinowymi przez samolot bombowy Consolidated B-24 Liberator H ze 120. Eskadry RAF(inne języki), pilotowany przez dowódcę jednostki, Terence’a M. Bullocha[30][31]. Bombowiec w locie nurkowym zrzucił sześć bomb nastawionych na wybuch na małej głębokości, które spowodowały zatonięcie U-Boota na pozycji 56°50′N 28°05′W/56,833333 -28,083333 wraz z całą, liczącą 49 osób załogą, po patrolu trwającym 27 dni[28][31].

Podsumowanie działalności bojowej

[edytuj | edytuj kod]

U-597 odbył dwa patrole bojowe, spędzając w morzu 78 dni i nie notując żadnych osiągnięć bojowych[32].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ U-597 ↓ podaje, że okręt zbudowano pod numerem stoczniowym 573.
  2. ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 206 i Gogin 2024 ↓ podają, że wodowanie okrętu odbyło się 11 października 1941 roku.
  3. ↑ Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 242 podaje wyporność 749/851 ton; Rössler 1989 ↓, s. 335 i Miller 2000 ↓, s. 27 761/865 ton, zaś Gogin 2024 ↓ i Showell 2006 ↓, s. 81 769/1070 ton.
  4. ↑ W momencie zatopienia U-597 na jego pokładzie przebywało 49 osób[7][24].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Rössler 1989 ↓, s. 115.
  2. ↑ a b Borowiak 2009a ↓, s. 89.
  3. ↑ Rössler 1989 ↓, s. 115–116.
  4. ↑ Borowiak 2009a ↓, s. 90–91.
  5. ↑ Borowiak 2009a ↓, s. 94.
  6. ↑ a b c d e VIIC ↓.
  7. ↑ a b c d e f g U-597 ↓.
  8. ↑ a b c d e f g Borowiak 2009b ↓, s. 370.
  9. ↑ Blohm & Voss ↓.
  10. ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 206.
  11. ↑ a b c d e Gogin 2024 ↓.
  12. ↑ Borowiak 2009a ↓, s. 78.
  13. ↑ a b c d e Möller i Brack 2004 ↓, s. 73.
  14. ↑ Borowiak 2009a ↓, s. 92, 113.
  15. ↑ Borowiak 2009a ↓, s. 113, 120–132.
  16. ↑ Borowiak 2009a ↓, s. 114.
  17. ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 209.
  18. ↑ a b c Borowiak 2009a ↓, s. 93.
  19. ↑ Borowiak 2009a ↓, s. 91.
  20. ↑ a b Borowiak 2009a ↓, s. 92.
  21. ↑ Miller 2000 ↓, s. 27.
  22. ↑ Borowiak 2009a ↓, s. 126.
  23. ↑ Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 242.
  24. ↑ a b Borowiak 2009b ↓, s. 371.
  25. ↑ a b Eberhard Bopst ↓.
  26. ↑ a b c patrol 1 ↓.
  27. ↑ Blair 1998 ↓, s. 686.
  28. ↑ a b c d patrol 2 ↓.
  29. ↑ Blair 1999 ↓, s. 68.
  30. ↑ Blair 1999 ↓, s. 69.
  31. ↑ a b Borowiak 2009b ↓, s. 370–371.
  32. ↑ patrole ↓.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Clay Blair: Hitlera wojna U-Bootów. Myśliwi 1939–1942. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 1998. ISBN 83-85852-26-3.
  • Clay Blair: Hitlera wojna U-Bootów. Ścigani 1942–1945. Warszawa: Wydawnictwo Magnum, 1999. ISBN 83-85852-42-5.
  • Mariusz Borowiak: Żelazne rekiny Dönitza. T. 1. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2009. ISBN 978-83-7020-400-6.
  • Mariusz Borowiak: Żelazne rekiny Dönitza. T. 2. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2009. ISBN 978-83-7020-406-8.
  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. Robert Gardiner, Roger Chesneau (red.). London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Ivan Gogin: "VIIC" type seagoing submarines (1940–1944). Navypedia. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  • Guðmundur Helgason: Blohm & Voss, Hamburg. uboat.net. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  • Guðmundur Helgason: Korvettenkapitän Eberhard Bopst. uboat.net. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  • Guðmundur Helgason: Patrol info for U-597. uboat.net. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  • Guðmundur Helgason: Patrol info for U-597. uboat.net. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  • Guðmundur Helgason: Patrols by U-597. uboat.net. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  • Guðmundur Helgason: Type VIIC. uboat.net. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  • Guðmundur Helgason: U-597. uboat.net. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  • David Miller: U-Boats: History, Development and Equipment, 1914–1945. London: Conway Maritime Press, 2000. ISBN 978-0851777900. (ang.).
  • Eberhard Möller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats: From 1904 to the Present. London: Greenhill Books, 2004. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Eberhard Rössler: The U-Boat: The Evolution And Technical History Of German Submarines. Annapolis: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0-87021-966-9. (ang.).
  • Jak Mallmann Showell: The U-Boat Century: German Submarine Warfare 1906–2006. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-241-2. (ang.).
Okręty podwodne typu VII C
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=U-597&oldid=74796806”
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy