Taormina
37°51′N 15°18′E/37,850000 15,300000| gmina | |||
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Region autonomiczny | |||
| Prowincja | |||
| Kod ISTAT |
083097 | ||
| Powierzchnia |
13 km² | ||
| Populacja (2013) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość |
761,7 os./km² | ||
| Numer kierunkowy |
0942 | ||
| Kod pocztowy |
98039 | ||
Położenie na mapie Sycylii  | |||
Położenie na mapie Włoch  | |||
| 37°51′N 15°18′E/37,850000 15,300000
| |||
| Strona internetowa | |||
Taormina (syc. Taurmina, grec. Tauromenion, łac. Tauromenium) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Mesyna.
Według danych na rok 2013 gminę zamieszkiwało 11 061 osób, 842,4 os./km².
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Taormina położona jest w północnej części wschodniego wybrzeża Sycylii, w przybliżeniu w połowie drogi między Mesyną a Katanią. Miasto rozpościera się na stromych zboczach okolicznych gór, od poziomu morza aż do ich szczytów.
Pod miastem przebiega autostrada A18 (Mesyna-Katania).
Historia
[edytuj | edytuj kod]Założone w IV wieku p.n.e.[2] przez uciekinierów z Naksos najechanego przez Dionizjosa I, tyrana Syrakuz. Wcześniej okolice zamieszkiwali Sykulowie.
W 345 r. p.n.e. tyran Tauromenion Andromachos poparł Timoleona podczas jego wyprawy sycylijskiej.
Później Tauromenion zostało podporządkowane Agatoklesowi z Syrakuz, co było przyczyną wygnania Timajosa[3].
Kolejny tyran Tyndarion był sprzymierzeńcem Pyrrusa.
W 902[4] została podbita przez Arabów.
Atrakcje turystyczne
[edytuj | edytuj kod]Do zabytków Taorminy zaliczyć można dobrze zachowany teatr grecki, katedrę, a także górujący nad miastem zamek. U podnóży miasta znajduje się natomiast rezerwat Baia della Isola Bella (Zatoka Isola Bella).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ [dane statystyczne] [online], demo.istat.it [dostęp 2014-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-23].
- ↑ Furio Durando: Italia Antyczna – Dziedzictwo sztuki i kultury cywilizacji rzymskiej. Wyd. I. Barcelona: Ediciones Folio SA, 2008, s. 94. ISBN 978-84-413-2751-1.
- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej, PWN, wydanie piąte, Warszawa 1983, ISBN 83-01-03529-3, s. 746
- ↑ Maciej Salamon (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 465, ISBN 83-85719-85-7.