Przejdź do zawartości

Siemion Kurkotkin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siemion Kurkotkin
Семён Константинович Куркоткин
ilustracja
marszałek Związku Radzieckiego marszałek Związku Radzieckiego
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1917
Zagrudnaja

Data i miejsce śmierci

16 września 1990
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

19371990

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

dowódca 5 Armii Pancernej, dowódca Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego, Głównodowodzący Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech, szef Tyłów Sił Zbrojnych ZSRR

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Bohdana Chmielnickiego II klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Medal "Za wybitną służbę w ochronie granicy państwowej" Medal „Za wyzwolenie Pragi” Medal „Za umacnianie braterstwa broni” Order Suche Batora (Mongolia) Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia) Order Tudora Wladimiresku I klasy (Rumunia) Order Czerwonego Sztandaru (ČSSR) Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1943–1989) Order Scharnhorsta Order Scharnhorsta Złoty Order Zasługi dla Ojczyzny (NRD)

Siemion Konstantinowicz Kurkotkin, ros. Семён Константинович Куркоткин (ur. 31 stycznia?/13 lutego 1917 we wsi Zagrudnaja, zm. 16 września 1990 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, marszałek Związku Radzieckiego (1983), zastępca ministra obrony ZSRR – szef Tyłów Sił Zbrojnych ZSRR, Bohater Związku Radzieckiego (1980), członek Komitetu Centralnego KPZR, deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 8., 9., 10. i 11. kadencji (1970–1989).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 lutego 1917 we wsi Zagrudnaja, pow. Ramienskoje w obwodzie moskiewskim. W 1936 ukończył technikum przemysłowo-pedagogiczne, w 1939 Oficerską Szkołę Wojsk Pancernych w Orle, a w 1941 Szkołę Oficerów Politycznych. W 1943 ukończył kurs doskonalenia oficerów, w 1951 Akademię Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych, a w 1958 Wojskową Akademię Sztabu Generalnego.

Służbę w siłach zbrojnych rozpoczął 1 września 1937. Po ukończeniu szkoły oficerskiej był zastępcą dowódcy kompanii do spraw politycznych (od września 1939 do października 1940). Tę samą funkcję pełnił w czasie wojny z Niemcami – od sierpnia 1941 do stycznia 1942. Następnie do października 1942 był komisarzem politycznym batalionu. Kolejne funkcje to: dowódca batalionu – do grudnia 1942, zastępca dowódcy pułku – do czerwca 1943, zastępca oraz pełniący obowiązki dowódcy brygady pancernej na 1 Froncie Ukraińskim – do maja 1945.

Po wojnie pełnił służbę kolejno: dowódca pułku czołgów – do października 1946, zastępca dowódcy dywizji pancernej – do grudnia 1952, dowódca 10 Gwardyjskiej Dywizji Pancernej w Altengrabow – od 1 grudnia 1952 do 29 października 1956. Następnie studiował w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego. Od 24 lutego 1959 do 7 czerwca 1960 dowódca 6 Korpusu Armijnego w Stalingradzie, następnie do 28 stycznia 1965 dowódca 5 Gwardyjskiej Armii Pancernej w Bobrujsku, do 7 lipca 1965 - dowódca 2 Gwardyjskiej Armii Pancernej w Dreźnie, do 18 sierpnia 1966 - dowódca 3 Armii Ogólnowojskowej w Magdeburgu. Następnie do kwietnia 1968 był I zastępcą Głównodowodzącego Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech, do września 1971 dowódca Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego, do lipca 1972 Głównodowodzący Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech.

Od lipca 1972 do kwietnia 1988 był zastępcą ministra obrony ZSRR – szefem Tyłów Sił Zbrojnych ZSRR. Od maja 1988 do września 1990 generalny inspektor w grupie generalnych inspektorów ministerstwa obrony ZSRR.

Od 1940 członek WKP(b), od 1976 członek Komitetu Centralnego KPZR, w latach 1970–1989 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 8. do 11. kadencji.

Zmarł 16 września 1990 w Moskwie i został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bolesław Potyrała, Hieronim Szczegóła, Czerwoni marszałkowie. Elita Armii Radzieckiej 1935-1991, Zielona Góra: Wyd. WSP im. Tadeusza Kotarbińskiego, 1997, ISBN 83-86832-23-1, OCLC 835148265.
  • Bolesław Potyrała, Władysław Szlufik, Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940-1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC 831020923.
  • Mała Encyklopedia Wojskowa, t. 1, Wyd. MON, Warszawa 1967
  • (ros.) W. Fies'kow, W. Golikow, K. Kałasznikow, S. Sługin - Siły Zbrojne ZSRR po II Wojnie Światowej. Od Armii Czerwonej do Armii Radzieckiej, Cz.I - Wojska Lądowe, Wyd. Tomsk 2013, ISBN 978-5-89503-530-6
  • (ros.) W. Jegorszyn – Feldmarszałkowie i marszałkowie, Moskwa 2000
  • (ros.) K. Zalesskij – Imperium Stalina. Biograficzny słownik encyklopedyczny, Moskwa 2000
  • (ros.) Radziecka Encyklopedia Wojskowa, t. III, Moskwa
  • (ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. 14, s. 34, Moskwa 1969-1978
  • (ros.) Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986
  • Семён Константинович Куркоткин – Герои страны (ros.)
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy