Przejdź do zawartości

Sean Young

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sean Young
Ilustracja
Sean Young (2007)
Imię i nazwisko

Mary Sean Young

Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1959
Louisville, Kentucky

Zawód

aktorka, reżyser, modelka, tancerka

Współmałżonek

Robert Lujan
(1990–2002 rozwód; od 2011)

Lata aktywności

od 1980

Strona internetowa

Mary Sean Young[1], lepiej znana jako Sean Young (ur. 20 listopada 1959 w Louisville) – amerykańska aktorka filmowa i telewizyjna, także reżyser, modelka i tancerka[2].

W 2014 r. na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Oldenburgu w Niemczech otrzymała własną Gwiazdę Doskonałości w Alei Sław[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Przyszła na świat w Louisville w Kentucky jako córka Lee Guthrie (z domu Mary Lee Kane), scenarzystki, kierowniczki zajmującej się public relations / dziennikarki, i Donalda Younga, dziennikarza / producenta telewizyjnych wiadomości[4]. Jej rodzina była pochodzenia irlandzkiego, angielskiego, szkockiego i szwajcarskoniemieckiego[5]. Jej siostra Cathleen Young została scenarzystką. Po ukończeniu Cleveland Heights High School w Ohio, naukę kontynuowała na wydziale tańca w Interlochen Arts Academy w Michigan (1978)[6]. Uczęszczała do School of American Ballet w Nowym Jorku[7]. Pracowała jako modelka i tancerka[8].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Debiutowała na scenie w Los Angeles w sztuce Stardust[9]. W 1980 r. zagrała swoją pierwszą rolę filmową jako Ariadne w dramacie Jamesa Ivory Jane Austen na Manhattanie (Jane Austen in Manhattan) u boku Anne Baxter i Roberta Powella. Była przesłuchana do roli Marion Ravenwood w filmie Stevena Spielberga Poszukiwacze zaginionej Arki (Raiders of the Lost Ark, 1981), która jednak przypadła Karen Allen[10]. Po występie w komedii Szarże (Stripes, 1981) z Billem Murrayem i Haroldem Ramisem, uznanie przyniosła jej rola replikantki Rachel w filmie fantastycznonaukowym Ridleya Scotta Łowca androidów (Blade Runner, 1982) obok Harrisona Forda i Rutgera Hauera. Potem dostała rolę dr Stephanie Brody w parodii filmów medycznych Garry’ego Marshalla Zakochani młodzi lekarze (Young Doctors in Love, 1982). W filmie fantastycznonaukowym Davida Lyncha Diuna (1984) z udziałem Kyle’a MacLachlana, Virginii Madsen, Franceski Annis i wokalisty Stinga pojawiała się jako Chani.

W dreszczowcu politycznym Rogera Donaldsona Bez wyjścia (No Way Out, 1987) z Kevinem Costnerem i Gene’em Hackmanem zagrała kochankę sekretarza obrony USA. Następnie wystąpiła w dramacie kryminalnym Olivera Stone’a Wall Street (1987) w roli żony bogatego i bezwzględnego finansisty (Michael Douglas).

Na planie dramatu Harolda Beckera Zastrzyk energii (The Boost, 1988) na podstawie książki Bena Steina poznała Jamesa Woodsa, który w 1989 r. złożył przeciwko niej pozew o nękanie[11] jego i jego ówczesnej narzeczonej, twierdząc, że oprócz innych destrukcyjnych zachowań, Young zostawiła oszpeconą lalkę na jego progu. Young zaprzeczyła zarzutom i twierdziła, że Woods złożył pozew na złość. Sprawa została rozstrzygnięta pozasądowo w 1989 r.; Young otrzymała 227 tys. dolarów na pokrycie kosztów prawnych[12].

Planowała zagrać Vicki Vale w Batmanie (1989) z Jackiem Nicholsonem, ale złamała obojczyk podczas jednej ze scen jazdy konnej z Michaelem Keatonem i została zastąpiona przez Kim Basinger. Za podwójną rolę bliźniaczek Ellen i Dorothy Carlsson w dreszczowcu Pocałunek przed śmiercią (A Kiss Before Dying, 1991) zdobyła dwie Złote Maliny jako najgorsza aktorka i najgorsza aktorka drugoplanowa. Miała zagrać rolę Tess Trueheart w filmie kryminalnym Dick Tracy (1990), ale ostatecznie została obsadzona Glenne Headly; Young twierdziła później, że jej zwolnienie było karą za odrzucenie zalotów Warrena Beatty’ego, reżysera i odtwórcy tytułowej roli, czemu Beatty zaprzecza[13]. Chciała tak bardzo zagrać rolę Kobiety-Kota w Powrocie Batmana (Batman Returns, 1992), że nosiła obcisły strój komiksowej postaci i spróbowała stanąć twarzą w twarz z Timem Burtonem[14] i Michaelem Keatonem, lecz ostatecznie rolę tę w kasowym hicie kinowym zagrała Michelle Pfeiffer. Rola nieustępliwej prokurator okręgowej w dreszczowcu Zbrodnie z miłości (Love Crimes, 1992) z Patrickiem Berginem i Jamesem Readem przyniosła jej nominację do kolejnej Złotej Maliny jako najgorszej aktorki, a za postać Phoebe w czarnej komedii Była sobie zbrodnia (Once Upon A Crime, 1992) była nominowana do Złotej Maliny jako najgorsza aktorka drugoplanowa. Następną nominację do Złotej Maliny zdobyła w 1995 r. za drugoplanową rolę Marie Barth w komediodramacie I kowbojki mogą marzyć (Even Cowgirls Get the Blues, 1993) z Umą Thurman. Była na okładkach magazynów takich jak „People”, „Entertainment Weekly” i „Harper’s Bazaar[15].

W zwariowanej komedii Toma Shadyaca Ace Ventura: Psi detektyw (Ace Ventura: Pet Detective, 1994) z Jimem Carreyem i Courteney Cox zagrała policjantkę z Miami porucznik Lois Einhorn. Rola Helen Hyde w komedii romantycznej Doktor Jekyll i panna Hyde (Dr. Jekyll and Ms. Hyde, 1995) przyniosła jej dwie nominacje do Złotej Maliny – jako najgorszej aktorki i jako najgorszej pary ekranowej z Timem Dalym. Za kreację dr Sarah Chambers w dreszczowcu krótkometrażowym Kto chce deser? (Who Wants Dessert?, 2020) otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki drugoplanowej w filmie krótkometrażowym na Hollywoodzkim Festiwalu Filmów Niezależnych Reel[16].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

24 listopada 1990 r. wyszła za mąż za aktora i muzyka Roberta Lujana, z którym ma dwóch synów: Rio Kelly (ur. 2 listopada 1994) i Quinna Lee (ur. 26 stycznia 1998). 29 kwietnia 2002 r. doszło do rozwodu[17]. W 2002 r. spotykała się z producentem filmowym Frankiem Howsonem.

W 2008 r. poddała się leczeniu odwykowemu w związku z uzależnieniem alkoholowym[18]. W latach 2008–2009 była związana z Johnem Kerwinem, gospodarzem programu The John Kerwin Show. W 2011 r. Robert Lujan i Sean Young ponownie zawarli związek małżeński[19][20][21].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]

Filmy TV

[edytuj | edytuj kod]
  • 1986: Krew i orchidee (Blood & Orchids) jako Leonore Bergman
  • 1992: Rysopis mordercy (Sketch Artist) jako Rayanne Whitfield
  • 1993: Model by Day jako Mercedes
  • 1994: Świadek egzekucji (Witness to the Execution ) jako Jessica Traynor
  • 1996: Oblicze zła (Evil Has a Face) jako Gwen McGerrall
  • 1996: Pokonać los (Everything to Gain) jako Mallory Ashton Jordan Keswick
  • 2005: Obnażyć prawdę (Third Man Out) jako Ann Rutka

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. J. M. Welsh: The Oliver Stone Encyclopedia. Scarecrow Press, 2013, s. 286. ISBN 978-0-8108-8352-9.
  2. Sean Young. Listal. [dostęp 2022-07-29]. (ang.).
  3. Sean Young Awards. FamousFix. [dostęp 2022-08-21]. (ang.).
  4. Sean Young Biography (1959-). Film Reference. [dostęp 2022-08-21]. (ang.).
  5. Sean Young Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-08-21]. (ang.).
  6. Sean Young Biography. Famous People. [dostęp 2022-07-29]. (ang.).
  7. Sean Young, Film Actress, Television Actress. Biography.com. [dostęp 2022-07-29]. (ang.).
  8. Sandra Brennan: Sean Young Biography. AllMovie. [dostęp 2022-08-21]. (ang.).
  9. Sean Young. MovieActors.com. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  10. Sean Young Trivia. FamousFix. [dostęp 2022-08-21]. (ang.).
  11. Sandra Brennan, Rovi: Sean Young Biography. „The New York Times”. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  12. Sean Young & James Woods. FamousFix. [dostęp 2022-07-29]. (ang.).
  13. Marta Górna: Sean Young, Rachael z Łowcy androidów: „Moja kariera przyhamowała, bo nie godziłam się na molestowanie”. „Gazeta Wyborcza”, 2017-06-14. [dostęp 2022-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-21)]. (pol.).
  14. Sean Young Facts. Famous Birthdays. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  15. Sean Young Magazines. FamousFix. [dostęp 2022-08-21]. (ang.).
  16. HRIFF 2021 Award Winners. Hollywood Reel Independent Film Festival. [dostęp 2022-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-21)]. (ang.).
  17. Sean Young Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-07-29]. (ang.).
  18. Stephen M. Silverman: Sean Young Removed from Governors Ball: Report. „People”, 2012-02-27. [dostęp 2022-08-21]. (ang.).
  19. Melina Gerosa: The agony and ecstasy of Sean Young. „Entertainment Weekly”, 2007-01-30. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  20. Actress Sean Young poses with husband Robert Lujan. Getty Images. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  21. Sean Young steps out in a neck brace... ten days after Oscar party scuffle. „Daily Mail”. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy