Przejdź do zawartości

Rudolf Rosenberg-Łaszkiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudolf Rosenberg-Łaszkiewicz
Rudolf Rosenberg
Ilustracja
major artylerii major artylerii
Pełne imię i nazwisko

Rudolf Antoni Rosenberg-Łaszkiewicz

Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1893
Nowy Sącz

Data i miejsce śmierci

15 października 1957
Wellington

Przebieg służby
Lata służby

1913–1929, 1939

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

9 Pułk Artylerii Polowej

Stanowiska

kwatermistrz

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Faksymile
Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola
Multimedia w Wikimedia Commons

Rudolf Antoni Rosenberg-Łaszkiewicz[a] (ur. 3 czerwca 1893 w Nowym Sączu, zm. 15 października 1957 w Wellington) – major artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 czerwca 1893 w Nowym Sączu, w rodzinie Józefa Maurycego, kapitana c. i k. Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 20 i Klary z Rimlerów[2][3]. Ukończył szkołę powszechną i pięć klas gimnazjum[4]. Do szkół uczęszczał w Nowym Sączu, Terezinie i Chomutovie, a przenosiny związane były z przebiegiem służby wojskowej ojca, który zakończył ją w 1910 jako podpułkownik i komendant I batalionu c. i k. Czeskiego Pułku Piechoty Nr 92[4][5] (na emeryturze otrzymał tytuł pułkownika[6]). W 1909 wstąpił do Szkoły Kadetów Artylerii w Traiskirchen[7].

18 sierpnia 1913 rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii[8]. Został wcielony do Pułku Armat Polowych Nr 3 w Krakowie[9][4], który w 1916 został przemianowany na Pułk Armat Polowych Nr 5, a dwa lata później na Pułk Artylerii Polowej Nr 5. W szeregach tego oddziału walczył na froncie rosyjskim I wojny światowej[10][11][12]. Od 1915 do końca wojny dowodził baterią[4]. W 1916 został przeniesiony na front włoski i przydzielony do Pułku Artylerii Polowej Nr 48[4]. W 1918 został kontuzjowany. Leczył się w szpitalu w Ołomuńcu, a następnie w Wiedniu[4]. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów artylerii: chorążego (1 września 1913)[13], podporucznika i porucznika (1 lutego 1916)[14][15][16].

W 1919 przyjechał do kraju, został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Grupy Szkół Artylerii w Rembertowie na stanowisko dowódcy baterii[4]. 3 czerwca 1920, w czasie wojny z bolszewikami, na czele 2. baterii wyruszył na front, gdzie został przydzielony do 6 Pułku Artylerii Polowej[4]. Wyróżnił się 14 sierpnia 1920 w walce pod Kurowicami, stoczonej w ramach bitwy o Lwów[17]. 3 października 1920 dowódca 6 pap, pułkownik Ryszard Frendl we wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał:

podczas ataku własnej piechoty dnia 14 sierpnia 1920 na Kurowice, cofnęło się nagle lewe skrzydło 54 pułku piechoty pod Wyżniany. W tym krytycznym momencie, kiedy groziło otoczenie własnej piechoty przed Kurowicami, wyjechał porucznik Rosenberg Rudolf z własnej inicjatywy, wśród gwałtownego ognia piechoty nieprzyjacielskiej i nieprzyjacielskich karabinów maszynowych na otwartą pozycję koło koty 269 na jeden kilometr przed nieprzyjacielską linię tyralierską. Przez szybki i nader umiejętnie kierowany ogień baterii zdołał dzielny por. Rosenberg nie tylko zatrzymać nieprzyjacielską piechotę w jej ataku, ale zadając jej ciężkie straty zmusił do panicznej ucieczki. Przez ten czyn równający się samopoświęceniu por. Rosenberga przez jego dzielne i energiczne wystąpienie została sytuacja znów naprawioną, a nadto własna piechota mogła szybko i bez strat zająć Laszki Królewskie. Por. Rosenberg odznaczył się parokrotnie także wśród ostatnich walk jako dzielny i odważny oficer w każdym wypadku i otrzymał pisemną pochwałę dowódcy 6 Armii w rozkazie Dowództwa 6 Armii nr 5 z dnia 25 sierpnia 1920[17].

19 stycznia 1921 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika artylerii, zaliczony do Rezerwy armii z równoczesnym powołaniem do służby czynnej[18], i przydzielony służbowo do Grupy Szkół Artylerii w Toruniu[19]. W tym samym roku został przeniesiony do 16 Pułku Artylerii Polowej w Grudziądzu[20][21]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 188. lokatą w korpusie oficerów artylerii[22]. W 1924 został przeniesiony do 21 Pułku Artylerii Polowej w Krakowie[23]. W grudniu 1925 został przeniesiony do 9 Pułku Artylerii Polowej w Siedlcach na stanowisko pełniącego obowiązki kwatermistrza[24]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 9. lokatą w korpusie oficerów artylerii[25]. Z dniem 30 kwietnia 1927, z powodu choroby, został przeniesiony w stan nieczynny[26][27][28][4], a z dniem 31 grudnia 1929 w stan spoczynku[29][4].

W 1924 ożenił się z Olgą (ur. 25 czerwca 1902 w Krakowie), córką pułkownika Korpusu Sprawiedliwości Antoniego Neussera, z którą miał syna Antoniego Rudolfa Juliusza (ur. 19 lutego 1928 w Warszawie) i córkę Olgę Teresę Marię (ur. 6 lipca 1931 w Poznaniu)[7][3]. 11 lipca 1930 przeniósł się z rodziną z Warszawy do Poznania, gdzie pracował jako kupiec, prowadząc własną hurtownię skór wyprawnych[2][3]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[30]. W 1937 przeniósł się do Szczakowej[31].

Od 12 września 1939 pełnił służbę w Dowództwie Artylerii Grupy Obrony Lwowa na stanowisku II oficera sztabu[32][33].

Do 1948 razem z żoną pracował w Obozie Polskich Dzieci w Pahiatua w Nowej Zelandii[34]. Był opiekunem i kierownikiem magazynów, a żona opiekunką i tłumaczką języka angielskiego[35][36]. W obozie przebywała także córka[36]. Po likwidacji obozu przeniósł się do Wellington[35], gdzie zmarł 15 października 1957 i został pochowany na cmentarzu Karori[37].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
austriackie

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ 18 kwietnia 1931, na podstawie układu o adopcji, ogłoszono sprostowanie nazwiska mjr. st. sp. Rudolfa Rosenberga z „Rosenberg” na „Rosenberg-Łaszkiewicz”[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 18 kwietnia 1931 roku, s. 202.
  2. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1, 4.
  3. ↑ a b c Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 2023-11-24]..
  4. ↑ a b c d e f g h i j Kolekcja ↓, s. 4.
  5. ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 83, 241, 640, jako Moritz Rosenberg.
  6. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 178.
  7. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  8. ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
  9. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 790.
  10. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 693.
  11. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 908.
  12. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1133.
  13. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 763.
  14. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 648.
  15. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 832.
  16. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1044.
  17. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 6.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1921 roku, s. 222.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 12 lutego 1921 roku, s. 280.
  20. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 300, 847.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 745, 818.
  22. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 195.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 676, 742.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 133 z 18 grudnia 1925 roku, s. 725.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 120.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 136.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 235.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 377.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 16 listopada 1929 roku, s. 344.
  30. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 343, 993.
  31. ↑ Kolekcja ↓, s. 8.
  32. ↑ Dokumenty 1997 ↓, s. 42, 210.
  33. ↑ Zarzycki 2005 ↓, s. 79, 97.
  34. ↑ Dwie Ojczyzny 2016 ↓, s. XXXVII, 358.
  35. ↑ a b Lista Personelu w Pahiatua. Kresy-Siberia Foundation. [dostęp 2021-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-22)]..
  36. ↑ a b Dwie Ojczyzny 2016 ↓, s. 358.
  37. ↑ Search cemetery records. NZ government. [dostęp 2021-01-16]..
  38. ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 5 marca 1921 roku, s. 374.
  40. ↑ Kuś 1929 ↓, s. 28.
  41. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1 foto.
  42. ↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto, 3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rudolf_Rosenberg-Łaszkiewicz&oldid=72293325”
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy