Robert Swinhoe
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
28 października 1877 |
| Zawód, zajęcie |
biolog |
| Alma Mater | |
Robert Swinhoe (ur. 1 września 1836 w Kalkucie (Indie), zm. 28 października 1877) – angielski biolog pracujący jako konsul na Formozie. Członek m.in. Royal Society (1876), Royal Geographical Society (1863) i Zoological Society of London (1862).
Znany jako odkrywca wielu gatunków i podgatunków ptaków Azji Południowo-Wschodniej. Kilka, tak jak np. kiściec tajwański (Lophura swinhoii), zostało nazwanych na jego cześć.
Historia naturalna
[edytuj | edytuj kod]W młodości interesował się ptakami i zebrał niewielką kolekcję brytyjskich ptaków, gniazd i jaj. Swinhoe regularnie publikował w czasopiśmie Ibis oraz (później) w Proceedings of the Zoological Society of London.
Podczas swoich podróży badał ptaki i ssaki oraz lokalną kulturę. Zbierał zarówno żywe zwierzęta, jak i zabite okazy i regularnie przesyłał je do London Zoo. Za jego sprawą trafił do Europy pierwszy osobnik wymarłego dziś na wolności jelenia milu (Elaphurus davidianus)[1].
Jego głównym zainteresowaniem były jednak ptaki i dużo pisał o nich z Edwardem Blythem. Około 1871 zaczął cierpieć na częściowy paraliż i przeniósł się do miasta Yantai w Chinach. Ze względu na zły stan zdrowia został zmuszony do opuszczenia Chin w październiku 1875. Ze swojego domu w Chelsea kontynuował pisanie artykułów i jego ostatnią publikacją w Ibisie był opis nowego rodzaju i gatunku ptaka Liocichla steerii[2]. Zmarł w wieku 41 lat, przypuszczalnie na syfilis[3].
Dorobek naukowy
[edytuj | edytuj kod]Philip L. Sclater napisał o nim: jeden z najbardziej pracowitych i efektywnych naturalistów, jaki kiedykolwiek żył, a po jego śmierci Alfred Russel Wallace napisał: nawiązując do wysiłków Pana Swinhoe... prawdopodobnie nie ma części świata (jeśli wyłączymy Europę, Amerykę Północną i Indie Brytyjskie), o którego ciepłokrwistych kręgowcach posiadamy kompletniejszą lub bardziej dokładną wiedzę, niż mamy o dystryktach nadmorskich Chin i przyległych im wyspach[2].
Jego kolekcję 3700 okazów kupił Henry Seebohm, którą następnie przekazał World Museum Liverpool. Wiele gatunków i podgatunków zostało nazwanych na cześć Swinhoe, między innymi Cyanopica cyanus swinhoei – podgatunek sroki błękitnej. Swinhoe opisał także szereg gatunków, m.in. gatunki ptaków: bociana czarnodziobego (Ciconia boyciana), słowika syberyjskiego (Luscinia sibilans), czaplę żółtodziobą (Egretta eulophotes) i ssaków: makaka tajwańskiego (Macaca cyclopis), jelonka błotnego (Hydropotes inermis).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Collar, N J (2004) Robert Swinhoe. „Birding Asia” 1:49–53
- ↑ a b Hall, Philip B.. Robert Swinhoe (1836–1877), FRS, FZS, FRGS: A Victorian Naturalist in Treaty Port China. „The Geographical Journal”. 153 (1), s. 37–47, 1987. JSTOR: 634470.
- ↑ Coates, P.D, The China consuls: British consular officers, 1843–1943 (Hong Kong, Oxford, New York: Oxford University Press, 1988), pp. 498, 500.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- The Published Writings of Robert Swinhoe - Publikacje Roberta Swinhoe. home.gwi.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-12-31)]. (ang.)
- Takao Club - Biografia (wraz z grafikami) (ang.)
- Darwin Correspondence Project + Korespondencja z Darwinem (ang.)