Przejdź do zawartości

Renato Castellani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Renato Castellani
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 września 1913
Finale Ligure

Data i miejsce śmierci

28 grudnia 1985
Rzym

Zawód

reżyser
scenarzysta

Lata aktywności

1936-1982

Renato Castellani (ur. 4 września 1913 w Finale Ligure; zm. 28 grudnia 1985 w Rzymie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy i telewizyjny, pionier neorealistycznej komedii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo do dwunastego roku życia spędził w Argentynie. Naukę kontynuował w Genewie, następnie studiował architekturę na politechnice w Mediolanie.

W 1936 rozpoczął działalność zawodową w kinematografii, początkowo jako asystent reżysera i scenarzysta. Współpracował z takimi twórcami jak Mario Camerini, Augusto Genina, Mario Soldati czy Alessandro Blasetti.

Samodzielną reżyserię rozpoczął filmem Wystrzał (1942), adaptacją noweli Aleksandra Puszkina. Z reguły sam pisał scenariusze do swoich filmów. Sławę i uznanie Castellani zdobył po wojnie jako autor takich obrazów jak: Pod słońcem Rzymu (1948), Nadziei za dwa grosze (1952, Złota Palma na 5. MFF w Cannes), Romeo i Julia (1954, Złoty Lew na 15. MFF w Wenecji) czy Bandyta (1961, Nagroda FIPRESCI na 22. MFF w Wenecji).

W latach 70. i 80. XX w. kręcił kostiumowe miniseriale telewizyjne (m.in. Żywot Leonarda da Vinci, Verdi). Okazjonalnie podejmował się również reżyserii teatralnej, wystawiając m.in. Seans Noela Cowarda i Wieczór Trzech Króli Williama Szekspira.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Reżyser

[edytuj | edytuj kod]
Anna Magnani i Giulietta Masina w filmie Piekło w mieście (1959) Castellaniego.

Filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]
  • 1942: Wystrzał (Un colpo di pistola)
  • 1944: La donna della montagna
  • 1944: Zazà
  • 1946: Mój syn profesor (Mio figlio professore)
  • 1948: Pod słońcem Rzymu (Sotto il sole di Roma)
  • 1950: Lekkoduch (È primavera...)
  • 1952: Nadziei za dwa grosze (Due soldi di speranza)
  • 1954: Romeo i Julia (Romeo and Juliet)
  • 1957: Sny w szufladzie (I sogni nel cassetto)
  • 1959: Piekło w mieście (Nella città l'inferno)
  • 1961: Bandyta (Il brigante)
  • 1963: Wzburzone morze (Mare matto)
  • 1964: Trzy noce miłości (Tre notti d'amore) - segment La vedova
  • 1964: Controsesso - segment Una donna d'affari
  • 1968: Duchy po włosku (Questi fantasmi)
  • 1969: Krótki sezon (Una breve stagione)

Seriale telewizyjne

[edytuj | edytuj kod]

Scenarzysta

[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]
  • 1938: L'orologio a cucù
  • 1938: La signora di Montecarlo
  • 1939: Due milioni per un sorriso
  • 1939: Castelli in aria
  • 1939: Il cavaliere di San Marco
  • 1939: Przygoda Salvatora Rosy (Un'avventura di Salvator Rosa)
  • 1939: L'inconnue de Monte Carlo
  • 1939: Wielkie domy towarowe (I grandi magazzini)
  • 1939: Il documento
  • 1940: Romantyczna przygoda (Una romantica avventura)
  • 1940: Centomila dollari
  • 1941: Żelazna korona (La corona di ferro)
  • 1942: Malombra
  • 1942: La cena delle beffe
  • 1942: Wystrzał (Un colpo di pistola)
  • 1944: Zazà
  • 1945: Quartieri alti
  • 1946: Mój syn profesor (Mio figlio professore)
  • 1946: Notte di tempesta
  • 1946: Malìa
  • 1948: Pod słońcem Rzymu (Sotto il sole di Roma)
  • 1949: Fabiola
  • 1950: Lekkoduch (È primavera...)
  • 1952: Nadziei za dwa grosze (Due soldi di speranza)
  • 1954: Romeo i Julia (Romeo and Juliet)
  • 1957: Sny w szufladzie (I sogni nel cassetto)
  • 1958: Auferstehung
  • 1959: Piekło w mieście (Nella città l'inferno)
  • 1961: Bandyta (Il brigante)
  • 1963: Wzburzone morze (Mare matto)
  • 1964: Małżeństwo po włosku (Matrimonio all'italiana)
  • 1964: Trzy noce miłości (Tre notti d'amore) - segment La vedova
  • 1964: Controsesso - segment Una donna d'affari
  • 1968: Duchy po włosku (Questi fantasmi)
  • 1969: Krótki sezon (Una breve stagione)
  • 1969: Archanioł (L'arcangelo)

Seriale telewizyjne

[edytuj | edytuj kod]
  • 1942: Wystrzał (Un colpo di pistola)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Toeplitz, Historia sztuki filmowej, tom VI, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1990.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy