Przejdź do zawartości

Maurice Duruflé

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maurice Duruflé
Ilustracja
Maurice Duruflé
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1902
Louviers

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

16 czerwca 1986
Paryż

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Oficer Orderu Narodowego Zasługi (Francja) Komandor Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego

Maurice Duruflé (ur. 11 stycznia 1902 w Louviers, zm. 16 czerwca 1986 w Paryżu[1]) – francuski kompozytor i organista.

W latach 1920–1928 student Konserwatorium Paryskiego, gdzie uczył się kompozycji u Paula Dukasa[2]. Pobierał także lekcje gry na organach u Charlesa Tournemire’a i Louisa Vierne’a[1]. Od 1930 roku był organistą w kościele St Étienne du Mont w Paryżu[1][2][3]. Występował z koncertami we Francji, Niemczech, Austrii, Wielkiej Brytanii oraz Szwajcarii[2]. W latach 1943–1969 był wykładowcą kompozycji w Konserwatorium Paryskim[3].

Skomponował m.in. Requiem na głosy solowe, chór, organy lub orkiestrę (1947), Quatre motets sur des thèmes grégoriens na chór a capella (1960), Messe „cum jubilo” na baryton, chór barytonowy i orkiestrę (1966), Prélude, récitatif et variations na flet, altówkę i fortepian (1929), ponadto liczne utwory organowe, w tym: Scherzo (1928), Prélude, adagio et choral varié sur le „Veni Creator” (1931), Suite (1934), Prélude et fugue sur le nom d’Alain (1943)[2]. Dwukrotnie (1958 i 1961) zdobył nagrodę Grand Prix du Disque[4].

Otrzymał order kawalera (1954) i oficera (1966) Legii Honorowej oraz kawalera (1958) i oficera (1966) Orderu Sztuki i Literatury[4]. W 1969 roku otrzymał także krzyż oficerski Orderu Narodowego Zasługi[4]. W 1961 roku otrzymał z rąk papieża Jana XXIII krzyż komandorski Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Don Michael Randel: The Harvard Concise Dictionary of Music and Musicians. Cambridge: Belknap Press, 2002, s. 201. ISBN 0-674-00084-6.
  2. a b c d Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 488. ISBN 83-224-0223-6.
  3. a b The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 249. ISBN 978-0-19-957854-2.
  4. a b c d James E. Frazier: Maurice Duruflé: The Man and His Music. Rochester: University of Rochester Press, 2007, s. 48. ISBN 978-1-58046-227-3.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy