Louis Mermaz

Louis Mermaz
Data i miejsce urodzenia	20 sierpnia 1931 ; Paryż
Data śmierci	15 sierpnia 2024
	Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego
Okres	od 1981; do 1986
Przynależność polityczna	Partia Socjalistyczna
Poprzednik	Jacques Chaban-Delmas
Następca	Jacques Chaban-Delmas
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Louis Mermaz (ur. 20 sierpnia 1931 w Paryżu^[1], zm. 15 sierpnia 2024^[2]) – francuski polityk, historyk i samorządowiec, minister w kilku rządach, parlamentarzysta, w latach 1981–1986 przewodniczący Zgromadzenia Narodowego.

Życiorys

Z wykształcenia historyk, specjalizował się w historii nowożytnej. Pracował jako nauczyciel historii^[1]. Długoletni działacz ugrupowań socjalistycznych, w tym Partii Socjalistycznej. Od końca lat 50. należał do współpracowników François Mitterranda.

W latach 1967–1968 był po raz pierwszy posłem do Zgromadzenia Narodowego. Powrócił do niego w 1973, uzyskując reelekcję w 1978, 1981, 1986 i 1988^[3].

Pełnił również różne funkcje w organach administracji terytorialnej. W latach 1971–2002 zajmował stanowisko mera miejscowości Vienne. Był także radnym departamentu Isère i przewodniczącym rady generalnej^[1].

Od maja do czerwca 1981 pełnił funkcję ministra zaopatrzenia i transportu w rządzie, którym kierował Pierre Mauroy^[4]. Następnie do 1986 był przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego VII kadencji^[1]. Od maja do czerwca 1988 stał na czele resortu transportu w gabinecie Michela Rocarda^[4]. Po odejściu z gabinetu przez dwa lata przewodniczył frakcji socjalistycznej w niższej izbie parlamentu^[5]. Od października 1990 do października 1992 był ministrem rolnictwa i leśnictwa w trzech kolejnych rządach, którym przewodniczyli Michel Rocard, Édith Cresson i Pierre Bérégovoy. Następnie do marca 1993 w ostatnim z nich sprawował urząd ministra do spraw kontaktów z parlamentem, będąc jednocześnie rzecznikiem prasowym rządu^[4].

Nie utrzymał mandatu poselskiego w 1993, odzyskał go jednak na skutek wyborów w 1997^[3]. W latach 2001–2011 wchodził w skład francuskiego Senatu^[6].

Odznaczony Legią Honorową V klasy^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Louis Mermaz. senateurs-socialistes.fr. [dostęp 2019-05-03]. (fr.).
↑ Michel Noblecourt: Louis Mermaz, fidèle compagnon de route de François Mitterrand, est mort. lemonde.fr, 15 sierpnia 2024. [dostęp 2024-08-15]. (fr.).
↑ ^a ^b Louis Mermaz. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2017-07-24]. (fr.).
↑ ^a ^b ^c Les Gouvernements et les assemblées parlementaires sous la Ve République. assemblee-nationale.fr, lipiec 2004. [dostęp 2024-08-15]. (fr.).
↑ Groupe Socialiste, Radical, Citoyen et divers gauche (SRC). france-politique.fr. [dostęp 2017-07-24]. (fr.).
↑ Louis Mermaz na stronie Senatu. [dostęp 2017-07-24]. (fr.).

[bio-1] Louis Mermaz. senateurs-socialistes.fr. [dostęp 2019-05-03]. (fr.).

[2] Michel Noblecourt: Louis Mermaz, fidèle compagnon de route de François Mitterrand, est mort. lemonde.fr, 15 sierpnia 2024. [dostęp 2024-08-15]. (fr.).

[zn-3] Louis Mermaz. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2017-07-24]. (fr.).

[rząd-4] Les Gouvernements et les assemblées parlementaires sous la Ve République. assemblee-nationale.fr, lipiec 2004. [dostęp 2024-08-15]. (fr.).

[fp-5] Groupe Socialiste, Radical, Citoyen et divers gauche (SRC). france-politique.fr. [dostęp 2017-07-24]. (fr.).

[senat-6] Louis Mermaz na stronie Senatu. [dostęp 2017-07-24]. (fr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

W dniu powstania	Michel Rocard Pierre Arpaillange Pierre Bérégovoy Jean-Pierre Chevènement Édith Cresson Michel Delebarre Roland Dumas Michel Durafour Maurice Faure Roger Fauroux Lionel Jospin Pierre Joxe Jack Lang Louis Le Pensec Louis Mermaz¹ Henri Nallet Jacques Pelletier Jean Poperen Paul Quilès
Późniejsi członkowie drugiego rządu	Louis Besson Hubert Curien Claude Évin Philippe Marchand Jean-Marie Rausch Jean-Pierre Soisson

Druga renowacja, 1815–1830	Joseph-Henri-Joachim Lainé (1815–1816) Étienne-Denis Pasquier (1816–1817) Hercule de Serre (1817–1818) Auguste Ravez (1818–1827) Pierre Paul Royer-Collard (1828–1830)
Monarchia lipcowa, 1830–1848	Casimir Pierre Perier (1830) Jacques Laffitte (1830) Casimir Pierre Perier (1830–1831) Amédée Girod de l’Ain (1831–1832) André Dupin (1832–1839) Hippolyte Passy (1839) Paul Jean Pierre Sauzet (1839–1848)
II Republika, 1848–1851	Philippe Buchez (1848) Jules Senard (1848) Pierre Marie de Saint-Georges (1848) Armand Marrast (1848–1849) André Dupin (1849–1851)
Drugie Cesarstwo, 1852–1870	Adolphe Billault (1852–1854) Charles de Morny (1854–1865) Aleksander Colonna-Walewski (1865–1867) Eugène Schneider (1867–1870)
III Republika, 1870–1940	Jules Grévy (1871–1873) Louis Buffet (1873–1875) Gaston d'Audiffret-Pasquier (1875–1876) Jules Grévy (1876–1879) Léon Gambetta (1879–1881) Henri Brisson (1881–1885) Charles Floquet (1885–1888) Jules Méline (1888–1889) Charles Floquet (1889–1893) Jean Casimir-Perier (1893) Charles Dupuy (1893–1894) Jean Casimir-Perier (1894) Auguste Burdeau (1894) Henri Brisson (1894–1898) Paul Deschanel (1898–1902) Léon Bourgeois (1902–1904) Henri Brisson (1904–1905) Paul Doumer (1905–1906) Henri Brisson (1906–1912) Paul Deschanel (1912–1920) Raoul Péret (1920–1924) Paul Painlevé (1924–1925) Édouard Herriot (1925–1926) Raoul Péret (1926–1927) Fernand Bouisson (1927–1936) Édouard Herriot (1936–1940)
IV Republika, 1946–1958	Vincent Auriol (1946–1947) Édouard Herriot (1947–1954) André Le Troquer (1954–1955) Pierre Schneiter (1955) André Le Troquer (1956–1958)
V Republika, 1958–	Jacques Chaban-Delmas (1958–1969) Achille Peretti (1969–1973) Edgar Faure (1973–1978) Jacques Chaban-Delmas (1978–1981) Louis Mermaz (1981–1986) Jacques Chaban-Delmas (1986–1988) Laurent Fabius (1988–1992) Henri Emmanuelli (1992–1993) Philippe Séguin (1993–1997) Laurent Fabius (1997–2000) Raymond Forni (2000–2002) Jean-Louis Debré (2002–2007) Patrick Ollier (2007) Bernard Accoyer (2007–2012) Claude Bartolone (2012–2017) François de Rugy (2017–2018) Richard Ferrand (2018–2022) Yaël Braun-Pivet (od 2022)

Życiorys

Przypisy

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.