Przejdź do zawartości

Król umiera, czyli ceremonie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Król umiera, czyli ceremonie (oryg. Le Roi se meurt) – dramat autorstwa Eugène’a Ionesco napisany w 1962. Premiera spektaklu miała miejsce 15 grudnia tego samego roku. "Król umiera" jest trzecim z czterech sztuk tak zwanego "Cyklu Berengera", w skład którego wchodzą także "Nosorożec", "Morderca nie do wynajęcia" oraz "Pieszo w powietrzu".

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Główną postacią dramatu jest król Berenger I, który w latach swojej świetności potrafił zmuszać siły natury oraz swoich poddanych do bezwzględnego posłuszeństwa. Na początku zostaje poinformowany, że umrze, jednak nie chce się z tym pogodzić. Jego królestwo rozpada się wraz z nim. Berenger I utracił moc kontrolowania swojego najbliższego otoczenia i powoli zaczyna tracić sprawność fizyczną. Jego pierwsza żona, Małgorzata, oraz nadworny Lekarz usiłują sprawić, aby król pogodził się ze swoją śmiercią. Z kolei druga i aktualna żona, Maria, stara się podtrzymać męża na duchu. Całość dramatu utrzymana jest w groteskowym klimacie teatru absurdu.

Inscenizacje

[edytuj | edytuj kod]

We Francji "Król umiera" został nakręcony dla telewizji przez Yves-André Hubert'a w 1978 i drugi raz w 2006 roku. W 2007 w Malthouse Theatre w Sydney w Australii spektakl wyreżyserował Neil Armfield. W rolę Berengera I wcielił się Geoffrey Rush. Na Broadwayu spektakl zaprezentowano w 2009 w Ethel Barrymore Theatre. Reżyserowany był również przez Armfielda. Za swoje wykonanie Geoffrey Rush otrzymał wówczas Nagrodę Tony. W pozostałych rolach wystąpili Susan Sarandon, William Sadler, Andrea Martin, Lauren Ambrose, oraz Brian Hutchison. W Polsce sztuka była wielokrotnie realizowana. Między innymi w 1991 w Teatrze Telewizji w reżyserii Józefa Czarneckiego. Króla Berengera sportretował w swojej ostatniej roli Roman Wilhelmi. Królową Małgorzatę zagrała Barbara Brylska, królową Marię Magdalena Zawadzka, a Lekarza Henryk Machalica. W 2008 Narodowym Starym Teatrze w Krakowie Berengera zagrał Jerzy Trela.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy