Hermann Raupach
| Imię i nazwisko |
Hermann Friedrich Raupach |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Hermann Friedrich Raupach[1][2][3] (ur. 21 grudnia 1728 w Stralsundzie, zm. 10 grudnia?/21 grudnia 1778 w Petersburgu[1]) – niemiecki kompozytor i klawesynista.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn kompozytora Christopha Raupacha[1]. W latach 1755–1762 przebywał w Petersburgu, gdzie początkowo był drugim klawesynistą, a od 1758 roku kapelmistrzem nadwornej opery włoskiej[1][2][3]. Następnie wyjechał do Hamburga, a stamtąd do Paryża, gdzie poznał W.A. Mozarta[2]. Mozart wykorzystał w swoich młodzieńczych koncertach na klawikord (KV 37, 39 i 41) fragmenty muzyczne z sonat Raupacha[1][2]. W 1768 roku wrócił do Petersburga, gdzie pozostał do końca życia[1][2]. Został tam najpierw ponownie drugim klawesynistą, a od 1770 roku pełnił funkcję nadwornego wicekapelmistrza[1][2]. Od 1777 roku uczył również w petersburskiej Akademii Sztuk[1][3].
Napisał operę Alceste do libretta w języku rosyjskim napisanego przez Aleksandra Sumarokowa (wyst. Petersburg 1758)[1][2]. Był ponadto autorem opery Siroe re di Persia (wyst. Petersburg 1760), opero-baletu Pribieżyszczyje dobrodietieli (wyst. Petersburg 1759) i singspielu Dobryje soldaty (wyst. Moskwa 1775)[1][2]. Komponował balety i wstawki baletowe do oper Tommaso Traetty, wydał też zbiory sonat na skrzypce i klawesyn[1][2].
Jego uczniem był Jewstigniej Fomin[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 314. ISBN 978-83-224-0837-7.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2929. ISBN 0-02-865530-3.
- ↑ a b c d Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 460. ISBN 978-0-8108-7183-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Hermann Raupach – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project