Przejdź do zawartości

Gerard Piqué

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gerard Piqué
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Gerard Piqué Bernabeu

Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1987
Barcelona

Wzrost

192 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1997–2004 FC Barcelona
2004–2005 Manchester United
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2004–2008 Manchester United 12 (0)
2006–2007 → Real Saragossa (wyp.) 22 (2)
2008–2022 FC Barcelona 397 (30)
W sumie: 431 (32)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2003  Hiszpania U-16 7 (2)
2004  Hiszpania U-17 8 (3)
2006  Hiszpania U-19 8 (3)
2007  Hiszpania U-20 5 (1)
2006–2008  Hiszpania U-21 12 (1)
2009–2018  Hiszpania 102 (5)
2008–2019  Katalonia 10 (0)
W sumie: 152 (15)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
złoto Południowa Afryka 2010
Mistrzostwa Europy
złoto Polska/Ukraina 2012
Puchar Konfederacji
srebro Brazylia 2013
brąz Południowa Afryka 2009
Mistrzostwa Europy U-19
złoto Polska 2006
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Piqué przed meczem reprezentacji Katalonii (2013)

Gerard Piqué Bernabeu (katalońska wymowa [ʒəˈɾar piˈke]; ur. 2 lutego 1987 w Barcelonie) – hiszpański piłkarz narodowości katalońskiej, który występował na pozycji środkowego obrońcy, w latach 2009–2018 reprezentant Hiszpanii. Złoty medalista Mistrzostw Świata 2010 i Mistrzostw Europy 2012. Jeden z założycieli firmy Kosmos[1].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Młodzieżowa kariera

[edytuj | edytuj kod]

Gerard karierę zaczynał w młodzieżowych zespołach FC Barcelony, skąd w lutym 2004 trafił do Manchesteru United. Od początku uznawany był za utalentowanego obrońcę.

Manchester United

[edytuj | edytuj kod]

Debiut w klubie zaliczył w 2004 roku w meczu przeciwko Crewe Alexandra w pucharze Carling Cup zastępując John O'Shea. Ostatecznie spotkanie zakończyło się wynikiem 3:0[2].

Swój debiut w Premier League zaliczył w październiku 2005 w wygranym 3:1 meczu z Sunderlandem, wchodząc na boisko z ławki rezerwowych[3].

Po raz pierwszy w wyjściowym składzie wyszedł 29 marca 2006 przeciwko West Hamowi United, rozpoczynając mecz na prawej obronie, gdzie zastępował Gary’ego Neville’a[4].

Jednak na początku sezonu 2006/2007 Sir Alex Ferguson zdecydował się go wypożyczyć do klubu z jego ojczyzny, Realu Saragossa, aby umożliwić mu częstsze występy w podstawowej jedenastce. Hiszpan był obok braci (Gabriela i Diego) Milito jednym z lepszych piłkarzy swojej ekipy, która zajęła w tabeli Primera División 6. miejsce, premiowane startem w Pucharze UEFA w kolejnym sezonie[5][6].

Pique nie dane jednak było wystąpić w tych rozgrywkach, gdyż w lipcu 2007 musiał wrócić do Manchesteru United. W sezonie 2007/2008 był tylko graczem rezerwowym i wystąpił w zaledwie 9 meczach (z czego 5 w podstawowej jedenastce), jego wkład w wygranie rozgrywek Premier League i Ligi Mistrzów był niewielki[7][8][9].

FC Barcelona

[edytuj | edytuj kod]

Katalończyk w letnim oknie transferowym przed sezonem 2008/09 wrócił do Barçy, którą niewiele wcześniej przejął Pep Guardiola[10]. Jak się okazało, był to znakomity ruch zarówno dla klubu, jak i samego piłkarza. FC Barcelona zwyciężyła wtedy we wszystkich rozgrywkach, w których brała udział, a Piqué zaliczył 45 występów. Jednym z najlepszych momentów dla Gerarda był gol strzelony w El Clásico, które zakończyło się zwycięstwem Barcelony 6:2[11].

W tym samym sezonie Barcelona zdobyła tytuł La Ligi 2008–09 po tym, jak Real Madryt przegrał 2–3 z Villarrealem[12], pozostawiając dwa mecze do końca sezonu[13]

13 maja 2009 zdobył swoje pierwsze trofeum w barwach Barcelony, pomagając drużynie w zwycięstwie 4–1 nad Athletic Bilbao w finale Copa del Rey[14].

19 grudnia 2009 roku znalazł się w składzie swojej drużyny, która pokonała argentyński klub Estudiantes 2–1 w finale Klubowego Pucharu Świata FIFA 2009 w Abu Dhabi, kompletnie zdobywając niespotykany sześciokrotny sukces. Piqué asystował przy wyrównującym golu Pedro w 89. minucie, który przeniósł mecz do dogrywki[15].

26 lutego 2010 roku podpisał przedłużenie kontraktu, zobowiązując się pozostać w Barcelonie co najmniej do lata 2015 roku[16][17].

28 kwietnia 2010 roku strzelił gola w zwycięstwie 1–0 w drugim meczu półfinałowym Ligi Mistrzów z Interem Mediolan, chociaż jego drużyna odpadła z wynikiem 3–2 w dwumeczu[18][19].

7 grudnia 2010 roku pełnił funkcję kapitana Barcelony w meczu przeciwko rosyjskiemu klubowi Rubinowi Kazań, który zakończył się zwycięstwem 2–0 na Camp Nou w ostatnim meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów, z powodu absencji regularnego kapitana Carlesa Puyola i wicekapitana Xaviego[20][21].

28 maja 2011 roku wystąpił w swoim drugim finale Ligi Mistrzów. Barcelona pokonała Manchester United 3–1 na stadionie Wembley, zdobywając drugi raz tytuł Ligi Mistrzów w ciągu trzech sezonów[22][23].

18 grudnia 2011 roku wystąpił w wyjściowym składzie podczas zwycięstwa rezultatem 4–0 nad brazylijskim klubem Santos w finale Klubowych Mistrzostw Świata w 2011 roku w Yokohamie[24].

W sezonie 2012/13 wystąpił w 44 spotkaniach, w których strzelił 3 bramki[25][26]. W trakcie tego samego sezonu wielokrotnie zmuszony był do przerwania gry z powodu kontuzji kostki, jednak mimo tego znacząco przyczynił się do triumfu katalońskiego klubu w hiszpańskiej lidze[27].

W kolejnych latach Piqué stał się niekwestionowanym piłkarzem pierwszego składu zarówno w klubie, jak i reprezentacji Hiszpanii.

20 maja 2014 roku przedłużył kontrakt z Barceloną, zobowiązując się pozostać w klubie do 2019 roku[28].

6 czerwca 2015 roku pojawił się w podstawowym składzie katalońskiego klubu w finałowym starciu Ligi Mistrzów w 2015 roku, gdzie klub zdobył swoje piąte mistrzostwo Europy[29], zwyciężając włoski Juventus wynikiem 3–1 na Olympiastadion w Berlinie[30]. Barcelona stała się tym samym pierwszym klubem w historii, który dwukrotnie zdobył potrójną koronę: krajową ligę, puchar krajowy i Puchar Europy[31]. Piqué, Xavi, Lionel Messi, Andrés Iniesta, Sergio Busquets, Dani Alves i Pedro są jedynymi zawodnikami, którzy byli częścią obu drużyn zdobywających potrójną koronę[31].

20 grudnia 2015 roku zagrał w finale Klubowych Mistrzostw Świata w 2015 przeciwko argentyńskiemu klubowi River Plate w Yokohamie, a klub z Hiszpanii zwyciężył 3–0[32].

W sezonie 2015/2016 wystąpił w 46 spotkaniach, strzelił 5 bramek i zaliczył jedną asystę[33], gdzie zdobył cztery trofea: Mistrzostwo Hiszpanii, Puchar Króla, Superpuchar UEFA, Klubowe Mistrzostw Świata[34][35].

Podczas sezonu 2017/18 rozegrał 49 spotkań, gdzie strzelił 5 bramek[36] oraz zdobył Mistrzostwo Hiszpanii i Puchar Króla[37].

18 stycznia 2018 roku ponownie przedłużył swój kontrakt, tym razem do 2022 roku[38]. 25 sierpnia 2019 roku wystąpił przez pełne 90 minut w zwycięstwie wynikiem 5–2 przeciwko Real Betis, zaliczając tym samym swoje 500 spotkanie w barwach klubu[39][40].

20 października 2020 roku podpisał kolejne przedłużenie kontraktu, zobowiązując się pozostać w klubie do 20 czerwca 2024 roku[41].

3 marca 2021 roku zdobył decydującą bramkę głową w półfinale Pucharu Króla przeciwko Sevilli, wyrównując wynik łączny i przynosząc dogrywkę. Barcelona wygrała ten mecz 3–0 po dogrywce, awansując do finału Pucharu Króla w 2021 roku, który ostatecznie wygrała[42][43].

5 listopada 2022 roku rozegrał swój ostatni mecz w barwach FC Barcelony, będący jednocześnie jego ostatnim meczem w karierze piłkarskiej, której zakończenie zapowiedział kilka dni wcześniej[44][45].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Klub Sezon Liga Puchar kraju Puchar ligi Europa[a] Inne[b] Razem
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Manchester United 2004/2005 0 0 1 0 1 0 1 0 0 0 3 0
2005/2006 3 0 2 0 2 0 0 0 – 7 0
2006/2007 0 0 0 0 0 0 0 0 – 0 0
2007/2008 9 0 0 0 1 0 3 2 0 0 13 2
Ogólnie 12 0 3 0 4 0 4 2 0 0 23 2
Real Saragossa (wyp.) 2006/2007 22 2 6 1 – – – 28 3
Ogólnie 22 2 6 1 0 0 0 0 0 0 28 3
FC Barcelona 2008/2009 25 1 6 1 – 14 1 0 0 45 3
2009/2010 32 2 1 0 – 11 2 5 0 49 4
2010/2011 31 3 7 0 – 12 1 1 0 51 4
2011/2012 22 2 8 0 – 5 0 3 0 38 2
2012/2013 28 2 4 1 – 10 0 2 0 44 3
2013/2014 26 2 2 0 – 9 2 2 0 39 4
2014/2015 27 5 6 1 – 11 1 – 44 7
2015/2016 30 2 5 2 – 7 1 4 0 46 5
2016/2017 25 2 7 0 – 8 1 1 0 41 3
2017/2018 30 2 7 1 – 9 1 2 0 48 4
2018/2019 35 4 5 0 – 11 2 1 1 52 7
2019/2020 35 1 2 0 – 7 0 1 0 45 1
2020/2021 18 0 2 1 – 3 1 0 0 23 2
2021/2022 27 1 2 0 – 10 2 1 0 40 3
2022/2023 6 0 0 0 – 4 0 0 0 10 0
Ogólnie 397 29 65 7 0 0 131 15 23 1 616 52
W karierze 431 31 74 8 4 0 135 17 23 1 667 57

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Hiszpania 2009 13 4
2010 16 0
2011 8 0
2012 11 0
2013 11 0
2014 6 0
2015 8 0
2016 12 1
2017 9 0
2018 8 0
Łącznie 102 5

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Największymi sukcesami Katalończyka są potrójne korony z FC Barceloną zdobyte w sezonach 2008/2009 i 2014/2015. Piłkarz wywalczył także mistrzostwo Anglii i Ligę Mistrzów z Manchesterem United w 2008. Poszczycić może się ponadto triumfem w Pucharze Ligi Angielskiej. Z reprezentacją Hiszpanii wywalczył mistrzostwo świata w 2010, mistrzostwo Europy w 2012, a także mistrzostwo Europy w reprezentacjach do lat 19 oraz 17.

Ponadto strzelił gola w El Clásico, który był setną bramką strzeloną przez piłkarzy FC Barcelony w rozgrywkach Primera División w sezonie 2008/2009.

W sezonie 2009/2010 zdobył po raz kolejny mistrzostwo Hiszpanii, a także Superpuchar Hiszpanii. W sezonie 2010/2011 wraz z Barceloną, zdobył mistrzostwo Hiszpanii oraz wygrał Ligę Mistrzów.

Manchester United

[edytuj | edytuj kod]

FC Barcelona

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Hiszpanii

[edytuj | edytuj kod]

Gerard Piqué zadebiutował w pierwszej reprezentacji Hiszpanii w piłce nożnej 11 lutego 2009 w wygranym 2:0 meczu z Anglią. Brał udział w Mistrzostwach Świata do lat dwudziestu w Kanadzie w 2007 roku. Zagrał tam we wszystkich sześciu spotkaniach swojej reprezentacji, strzelił jednego gola (w wygranym 4:2 meczu z Brazylią w 1/8 finału). W ćwierćfinałowym meczu z reprezentacją Czech nie wykorzystał decydującej „jedenastki” w konkursie rzutów karnych i Hiszpania odpadła z turnieju.

W 2010 w RPA zdobył z reprezentacją Hiszpanii mistrzostwo świata. La Furia Roja pokonała w finale mundialu Holandię 1:0. Mecz rozstrzygnęła dogrywka, a bramkę zdobył Andrés Iniesta. W 2012 podczas Mistrzostw Europy 2012 w Polsce i na Ukrainie zdobył z reprezentacją Hiszpanii Mistrzostwo Europy w Piłce Nożnej. W finale w Kijowie pokonali Włochów 4:0, bramki dla Hiszpanii strzelili David Silva, Jordi Alba, Fernando Torres i Juan Mata[46].

W 2018 był uczestnikiem Mistrzostw Świata w Rosji. Po przegranym meczu w 1/8 finału z reprezentacją gospodarzy ogłosił, że kończy karierę reprezentacyjną[47][48].

Gole w reprezentacji Hiszpanii

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Data Miejsce Rywal Ocena Wynik Konkurencja
1. 28 marca 2009 Estadio Santiago Bernabéu, Madryt, Hiszpania  Turcja 1 – 0 1 – 0 el. do MŚ 2010
2. 12 sierpnia 2009 Philip II Arena, Skopje, Macedonia  Macedonia Północna 2 – 2 2 – 3 towarzyski
3. 5 września 2009 Estadio Riazor, A Coruña, Hiszpania  Belgia 3 – 0 5 – 0 el. do MŚ 2010
4. 14 października 2009 Bilino Polje, Zenica, Bośnia i Hercegowina  Bośnia i Hercegowina 0 – 1 2 – 5 el. do MŚ 2010
5. 13 czerwca 2016 Stadium Municipal, Tuluza, Francja  Czechy 1 – 0 1 – 0 Mistrzostwa Europy 2016

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzyż Wielki Orderu Zasług Sportowych (Hiszpania)

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec Joan jest prawnikiem, a mama Montserrat dyrektorką szpitala. Ma młodszego brata Marca. Jego dziadek Amador Bernabeu był wiceprezydentem FC Barcelony.

W latach 2010–2022 był w związku z kolumbijską piosenkarką Shakirą[49]. Za pośrednictwem Facebooka oraz Twittera Shakira i Gerard poinformowali, że zostali rodzicami. 22 stycznia 2013 roku urodził im się syn, którego nazwali Milan, a 29 stycznia 2015 drugi syn, Sasha[50][51].

Przyjaźni się z Ceskiem Fàbregasem, Carlesem Puyolem i Bojanem Krkiciem[52].

We wrześniu 2021 r. Piqué poinformował o założeniu organizacji e-sportowej KOI, w porozumieniu z hiszpańskim streamerem Ibai'em Llanosem(inne języki)[53]. W 2022 r. drużyna KOI brała udział w rozgrywkach ligi hiszpańskiej w League of Legends, a w październiku podczas Mistrzostw Świata 2022 w League of Legends poifnormowano o fuzji z amerykańską drużyną Rogue, w wyniku której organizacja jest współwłaścicielem miejsca we franczyzowej lidze LEC[54]. Organizacja bierze udział w turniejach League of Legends oraz Valorant[55][56], Rainbow Six Siege, Teamfight Tactics, Call of Duty i Rocket League[54].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Uwzględniono:
    Liga Mistrzów UEFA – 127 (16)
    Liga Europy UEFA – 5 (1)
    kwalifikacje do Ligi Mistrzów UEFA – 2 (0).
  2. ↑ Uwzględniono:
    Klubowe mistrzostwa świata – 5 (0)
    Superpuchar Europy UEFA – 2 (0)
    Superpuchar Hiszpanii – 16 (1).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ m, kosmos-website [online], kosmos-website [dostęp 2021-05-22] (ang.).
  2. ↑ Crewe 0-3 Man Utd [online], 26 października 2004 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  3. ↑ Sunderland v Man Utd, 2005/06 | Premier League [online], www.premierleague.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  4. ↑ Man Utd 1-0 West Ham [online], 29 marca 2006 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  5. ↑ Real Zaragoza - Squad 2006/2007 [online], worldfootball.net, 6 stycznia 2022 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  6. ↑ Zaragoza's Pique: My future is with Man Utd - Ontheminute.com [online], www.ontheminute.com [dostęp 2024-01-17].
  7. ↑ Roma 1 Manchester United 1: Pique's joy on pitch marred by violence [online], The Independent, 13 grudnia 2007 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  8. ↑ Gerard Pique - Manchester United Player Profile & Stats [online], www.mufcinfo.com [dostęp 2024-01-17].
  9. ↑ Roma 1 Manchester United 1: Pique's joy on pitch marred by violence [online], The Independent, 13 grudnia 2007 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  10. ↑ Gerard Pique wraca do Barcelony › FCBarca.com [online], FCBarca.com [dostęp 2021-04-11] (pol.).
  11. ↑ Zemsta rozkoszą bogów: Real Madryt – FC Barcelona 2:6 › FCBarca.com [online], FCBarca.com [dostęp 2021-04-11] (pol.).
  12. ↑ Villarreal 3-2 Real Madrid (May 16, 2009) Final Score [online], ESPN [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  13. ↑ Real Madrid loss hands La Liga title to Barcelona [online], The Telegraph, 16 maja 2009 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  14. ↑ Barcelona defeat Athletic Bilbao to win Copa del Rey [online], The Telegraph, 14 maja 2009 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  15. ↑ Barcelona add world title to trophy haul - CNN.com [online], www.cnn.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  16. ↑ UEFA.com, Piqué extends Barcelona contract | UEFA Champions League [online], UEFA.com, 26 lutego 2010 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  17. ↑ Football: News, opinion, previews, results & live scores - Mirror Online [online], The Mirror [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  18. ↑ Mourinho talks up 'biggest' game [online], 19 maja 2010 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  19. ↑ Internazionale 0-1 Barcelona (Apr 28, 2010) Final Score [online], ESPN [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  20. ↑ Barca end Rubin hoodoo [online], Sky Sports [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  21. ↑ FC Barcelona - Rubin Kazań, 7 gru 2010 - Liga Mistrzów UEFA - Protokół meczowy [online], www.transfermarkt.pl [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  22. ↑ No answer to Barca genius [online], Sky Sports [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  23. ↑ UEFA.com, History: Barcelona-Man United: UEFA Champions League 2010/11 Final [online], UEFA.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  24. ↑ Barcelona 4-0 Santos (Dec 18, 2011) Final Score [online], ESPN [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  25. ↑ F.C.B. Jugadors, Gerard Piqué Bernabeu stats | FC Barcelona Players [online], FCB Jugadors [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  26. ↑ Gerard Piqué - Występy 12/13 [online], www.transfermarkt.pl [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  27. ↑ Barcelona celebrating La Liga title [online], News Nation English, 20 maja 2013 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  28. ↑ News - FC Barcelona Official Channel [online], www.fcbarcelona.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  29. ↑ Historia FC Barcelony w pigułce [online], www.labotiga.pl [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  30. ↑ UEFA.com, History: Juventus-Barcelona: UEFA Champions League 2014/15 Final [online], UEFA.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  31. ↑ a b Barça make history with second treble! | FC Barcelona [online], web.archive.org, 7 czerwca 2015 [dostęp 2024-01-17] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-07].
  32. ↑ Matt Jones, Barcelona vs. River Plate: Score, Reaction for 2015 FIFA Club World Cup Final [online], Bleacher Report [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  33. ↑ Gerard Piqué - Występy 15/16 [online], www.transfermarkt.pl [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  34. ↑ Barcelona - Liga hiszpańska 2015/16 - Terminarz meczów - PiłkaNożna.pl [online], pilkanozna.pl [dostęp 2024-01-17].
  35. ↑ sezon 2015/16 • Aktualności › FCBarca.com [online], FCBarca.com [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  36. ↑ Gerard Piqué - Występy 17/18 [online], www.transfermarkt.pl [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  37. ↑ F.C.B. Jugadors, Squad FCBarcelona season 2017-18 | FC Barcelona Players [online], FCB Jugadors [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  38. ↑ Piqué and FC Barcelona renew contract through to 2022 - FC Barcelona [online], web.archive.org, 1 października 2018 [dostęp 2024-01-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-01].
  39. ↑ Gerard Piqué reaches 500 games for FC Barcelona [online], www.fcbarcelona.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  40. ↑ Barcelona 5-2 Real Betis (Aug 25, 2019) Final Score [online], ESPN [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  41. ↑ Agreement for contract extensions for Piqué, Ter Stegen, De Jong and Lenglet [online], www.fcbarcelona.com [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  42. ↑ Barca thrash Athletic to win Copa del Rey, „BBC Sport” [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  43. ↑ Barcelona vs. Sevilla score: Barca reach Copa del Rey final as Pique, Braithwaite rescue trophy chance [online], CBSSports.com, 4 marca 2021 [dostęp 2024-01-17] (ang.).
  44. ↑ Gerard Pique kończy karierę. Wkrótce ostatni mecz dla Barcelony [online], TVN24.pl [dostęp 2023-01-28] (pol.).
  45. ↑ Wzruszające pożegnanie Gerarda Pique na Camp Nou [online], TVN24.pl [dostęp 2023-01-28] (pol.).
  46. ↑ Hiszpania mistrzem Świata 2010.
  47. ↑ Wirtualna Polska Media, Mundial 2018: mecz z Rosją ostatnim dla Gerarda Pique w kadrze Hiszpanii – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 1 lipca 2018 [dostęp 2018-07-02] (pol.).
  48. ↑ INTERIA.PL, Mundial 2018: Andres Iniesta i Gerard Pique zakończyli kariery reprezentacyjne [online] [dostęp 2018-07-02] (pol.).
  49. ↑ Shakira y Gerard Piqué confirman que se separan. cnnespanol.cnn.com. [dostęp 2022-06-24]. (hiszp.).
  50. ↑ Paul Cockerton, First picture: Shakira and Gerard Pique’s two-week-old baby Milan [online], mirror, 4 lutego 2013 [dostęp 2021-11-16] (ang.).
  51. ↑ Shakira baby: The name of the little boy revealed [online], HELLO!, 30 stycznia 2015 [dostęp 2021-11-16] (ang.).
  52. ↑ Messi, Piqué i Cesc nie strzelali razem od dziesięciu lat › FCBarca.com [online], fcbarca.com [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  53. ↑ Kolejna zaskakująca decyzja hiszpańskiej gwiazdy [online], e.sport.interia.pl [dostęp 2024-01-17] (pol.).
  54. ↑ a b Nowa siła w LEC. Rogue i KOI oficjalnie łączą siły [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2022-12-17] (pol.).
  55. ↑ Oficjalnie: Ibai i Piqué tworzą esportowy zespół! [online], Cybersport.pl [dostęp 2022-12-17].
  56. ↑ Kolejna zaskakująca decyzja hiszpańskiej gwiazdy [online], e.sport.interia.pl [dostęp 2022-12-17] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Składy reprezentacji Hiszpanii
Skład reprezentacji Hiszpanii na Mistrzostwach Europy do lat 17 2004

Hiszpania

Skład reprezentacji Hiszpanii na Mistrzostwach Świata do lat 20 2007

Hiszpania

Skład reprezentacji Hiszpanii na Pucharze Konfederacji 2009

Hiszpania

Skład reprezentacji Hiszpanii na Mundialu 2010

Hiszpania

Skład reprezentacji Hiszpanii na Euro 2012

Skład reprezentacji Hiszpanii na Pucharze Konfederacji 2013

Hiszpania

Skład reprezentacji Hiszpanii na Mundialu 2014

Hiszpania

Skład reprezentacji Hiszpanii na Euro 2016

Hiszpania

Skład reprezentacji Hiszpanii na Mundialu 2018

Hiszpania

Jedenastka gwiazd Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012
Bramkarze
Obrońcy
Pomocnicy
Napastnicy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gerard_Piqué&oldid=75466144”
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy