Franciszek Salezy
biskup doktor Kościoła | |
XVII-wieczny portret Franciszka Salezzego | |
Data i miejsce urodzenia |
21 sierpnia 1567 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 grudnia 1622 |
Czczony przez | |
Beatyfikacja |
1661 |
Kanonizacja |
1665 |
Wspomnienie |
24 stycznia |
Atrybuty |
gorejąca kula ośmiopłomienna, księga, pióro, serce |
Patron |
pisarzy, dziennikarzy, wizytek, salezjanów i salezjanek, Annecy, Chambéry i Genewy |
Szczególne miejsca kultu |
Lyon |
| ||
Data urodzenia |
21 sierpnia 1567 | |
---|---|---|
Data śmierci |
28 grudnia 1622 | |
Miejsce pochówku | ||
Biskup Genewy | ||
Okres sprawowania |
1602–1622 | |
Biskup koadiutor Genewy | ||
Okres sprawowania |
1602 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Prezbiterat |
18 grudnia 1593 | |
Nominacja biskupia |
15 lipca 1602 | |
Sakra biskupia |
8 grudnia 1602 |
Data konsekracji |
8 grudnia 1602 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||
Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
|
Franciszek Salezy, właściwie François de Sales (ur. 21 sierpnia 1567 w Thorens-Glières, zm. 28 grudnia 1622 w Lyonie) – sabaudzki doktor Kościoła, święty Kościoła katolickiego, biskup Genewy, założyciel zakonu wizytek, autor dzieła Filotea. Wprowadzenie do życia pobożnego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Franciszek Salezy urodził się 21 sierpnia 1567 roku w sabaudzkim zamku Château de Thorens (obecnie gmina Thorens-Glières), w rodzinie hrabiów de Sales[1]. Miał liczne rodzeństwo, spośród którego był najstarszy[1]. Podstawowe wykształcenie odebrał w La Roche i Annecy, a w 1580 roku rozpoczął naukę łaciny, greki, filozofii i retoryki w Collège de Clermont[2]. Jednocześnie podjął studia teologiczne na Sorbonie[2]. Jego ulubioną lekturą była wówczas O naśladowaniu Chrystusa, a jego kierownikiem duchowym był Antonio Possevino[3]. W 1592 roku uzyskał stopień doktora utroque iure na Uniwersytecie Padewskim[4]. Po powrocie do Sabaudii, jego ojciec chciał go zeswatać z Françoise Suchet de Mirebel, jednak Franciszek odrzucił tę propozycję i został prepozytem w genewskiej kapitule kolegiackiej[5]. W 1593 roku kształcił się na własną rękę (nie istniały wówczas seminaria) i 18 grudnia tego roku przyjął święcenia kapłańskie[6].
Gdy Karol Emanuel poprosił biskupa Genewy Claude’a de Graniera o pomoc w rekatolicyzacji Chablais, Franciszek i jego kuzyn Ludwik zgłosili się na ochotników i wyruszyli do Thonon-les-Bains[7]. W regionie opanowanym przez kalwinistów, katolicy nie byli mile widziani, czemu dano wyraz 8 stycznia 1595 roku, kiedy to miał miejsce zamach na Franciszka Salezego[8]. W Chablais napisał swoje pierwsze dzieło: „Księgę kontrowersji”[9]. Dzięki dużej liczbie konwertytów, Klemens VIII nakazał mu udać się do Genewy by spróbował nawrócić następcę Kalwina – Teodora Bezę[10]. Pomimo życzliwej rozmowy, Beza pozostał kalwinistą[10].
W 1598 roku udał się do Rzymu, gdzie poznał Cezarego Baroniusza i Filipa Neriego, a także został mianowany biskupem koadiutorem Sabaudii[11]. Wkrótce potem został skierowany do Paryża, gdzie poznał króla Henryka IV, u którego udało mu się wyprosić renowację świątyń w Gex[12]. 8 grudnia 1602 roku Salezy przyjął sakrę, a sześć dni później odbył się ingres[13]. Przyjął dewizę „Jedyną miarą miłości jest miłość bez miary”[14]. W 1603 roku zwołał synod diecezjalny, a dwa lata później rozpoczął wizytacje duszpasterskie parafii[14].
W 1604 roku udał się do Dijon, gdzie poznał wdowę i matkę czwórki dzieci Joannę Fremyot de Chantal, która została jego przyjaciółką i adresatką wielu listów[15]. Podczas pobytu zauważył biedę, nadmiar pracy i trudności w opiece nad chorymi wśród kobiet[16]. Postanowił wówczas powołać do życia czynny zakon żeński, który sprostałby nowym wyzwaniom[16]. Pięć lat później Joanna przeniosła się do Annecy, gdzie Franciszek powołał do życia Zakon Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny[17]. Wbrew jego woli, wizytki stały się zakonem klauzurowym, ze względu na opór Rzymu[18].
Ponieważ główną troską biskupa była edukacja kapłanów, ale i świeckich, to w 1607 roku założył Akademię Florimontańską[19]. Wykładali tam m.in. Antoine Favre, Claude Favre de Vaugelas i Honoré d’Urfé[19]. Pod namową jezuity Jana Fouriera opracował listy do swojej kuzynki Ludwiki de Charmoisy i wysłał je do drukarni[20]. Na tej podstawie powstało magnum opus Franciszka: „Filotea. Wprowadzenie do życia pobożnego”, która została wydana w 1609 roku[20]. Wkrótce potem rozpoczął pracę nad swoim drugim dziełem: „Teotym, czyli traktat o miłości Bożej”, które ukazało się w 1616 roku[21].
W 1618 roku udał się do Paryża, gdzie miał negocjować małżeństwo Krystyny Marii de France z Wiktorem Amadeuszem[22]. Podczas tego pobytu poznał Wincentego a Paulo i Angélique Arnauld[22]. Po powrocie do Annecy, młodszy brat Salezego Jean-François został jego biskupem koadiutorem[23]. W 1622 roku Franciszek udał się, wraz z Karolem Emanuelem do Awinionu, aby powitać Ludwika XIII[23]. Jego stan zdrowia bardzo się pogorszył i podczas podróży powrotnej zmuszony był zatrzymać się w Lyonie[24]. Doznał tam apopleksji i zmarł 28 grudnia[25].
Dzieła
[edytuj | edytuj kod]Jest autorem wielu dzieł i listów o treści duchowej. Pisał w językach: francuskim, włoskim i łacinie, m.in.:
- Filotea. Wprowadzenie do życia pobożnego (1609)
- Księga kontrowersji
- Teotym, czyli traktat o miłości Bożej (1616).
Kult
[edytuj | edytuj kod]- Beatyfikacja i kanonizacja
Franciszek Salezy został beatyfikowany 8 grudnia 1661 przez papieża Aleksandra VII, który następnie kanonizował go 19 kwietnia 1665[26]. Uznany za doktora Kościoła przez Piusa IX w 1877[26].
- Patron
W 1923, Pius XI ogłosił go patronem dziennikarzy i katolickiej prasy.
Św. Franciszek jest również patronem poetów i osób niesłyszących. Czczony jest, jako patron wizytek, salezjanów i salezjanek, Annecy, Chambéry i Genewy.
- Dzień obchodów
Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 24 stycznia (wcześniej 29 stycznia) w rocznicę przeniesienia ciała do Annecy w roku 1624 i w Kościele rzymskokatolickim ma rangę wspomnienia obowiązkowego[26]. W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego św. Franciszka wspomina się 29 stycznia, obchód ma rangę święta trzeciej klasy.
W tym dniu uroczyste msze święte ku jego czci są odprawiane w parafiach salezjańskich.
- Ikonografia
W ikonografii św. Franciszek Salezy przedstawiany jest w stroju biskupim – w rokiecie i mantolecie lub w stroju pontyfikalnym z mitrą na głowie[27].
Jego atrybutami są: gorejąca kula ośmiopłomienna, księga, pióro oraz serce trzymane w dłoni (przeszyte strzałą i otoczone cierniową koroną)[27].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Kościół Wizytek w Warszawie
- modlitwa za pośrednictwem świętego
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Panuś 2006 ↓, s. 5.
- ↑ a b Panuś 2006 ↓, s. 7.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 8.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 9.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 10.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 11.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 17-18.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 20.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 21.
- ↑ a b Panuś 2006 ↓, s. 23.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 24.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 28.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 29.
- ↑ a b Panuś 2006 ↓, s. 30.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 69.
- ↑ a b Panuś 2006 ↓, s. 70.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 71.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 72.
- ↑ a b Panuś 2006 ↓, s. 35.
- ↑ a b Panuś 2006 ↓, s. 43.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 44.
- ↑ a b Panuś 2006 ↓, s. 81.
- ↑ a b Panuś 2006 ↓, s. 91.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 92.
- ↑ Panuś 2006 ↓, s. 92-93.
- ↑ a b c Panuś 2006 ↓, s. 95.
- ↑ a b Święty Franciszek Salezy, biskup i doktor Kościoła. Internetowa Liturgia Godzin. [dostęp 2022-08-15]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Panuś: Św. Franciszek Salezy. Kraków: WAM, 2006. ISBN 83-7318-683-2. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dzieła Franciszka Salezego w bibliotece Polona
- Święty Franciszek Salezy na opoka.org.pl (ks. Kazimierz Panuś)
- ISNI: 0000000120965932
- VIAF: 88908024
- ULAN: 500354149
- LCCN: n81075792
- GND: 118534971
- NDL: 00515971
- LIBRIS: 31fhjdwm44rv5vb
- BnF: 11903415q
- SUDOC: 026872838
- SBN: CFIV007356
- NLA: 35275295
- NKC: jn20000601619
- BNE: XX842172
- NTA: 068347561, 339720190
- BIBSYS: 90713468
- CiNii: DA03930392
- Open Library: OL116100A
- PLWABN: 9810585152605606
- NUKAT: n96032270
- J9U: 987007309216605171
- PTBNP: 42175
- CANTIC: a10483810
- LNB: 000025786
- NSK: 000100357
- CONOR: 20394851
- BNC: 000026732
- ΕΒΕ: 161622
- BLBNB: 000209100
- KRNLK: KAC200102696, KAC200105151
- LIH: LNB:V*100389;=BH
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu w Padwie
- Francuscy biskupi katoliccy
- Francuscy teolodzy katoliccy
- Założyciele zakonów katolickich
- Doktorzy Kościoła
- Filozofowie nowożytni
- Francuscy święci katoliccy
- Urodzeni w 1567
- Zmarli w 1622
- Beatyfikowani przez Aleksandra VII
- Kanonizowani przez Aleksandra VII
- Święci kapłani diecezjalni