Ten artykuł dotyczy austriackiego skoczka narciarskiego. Zobacz też: Daniel Huber .
Daniel Christian Huber (ur. 2 stycznia 1993 w Salzburgu [2] ) – austriacki skoczek narciarski , reprezentant klubu SC Seekirchen . Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022 . Dwukrotny srebrny medalista drużynowy mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym z 2019 i 2021 . Zdobywca Pucharu Świata w lotach narciarskich w sezonie 2023/2024 . Zwycięzca Planica 7 (2024 ). Drużynowy brązowy medalista Zimowej Uniwersjady 2013 . Medalista mistrzostw kraju .
Starszy brat Stefana Hubera , również skoczka narciarskiego[2] .
W 2009 zadebiutował w zawodach FIS Cup . Pierwsze punkty zdobył w sierpniu w Predazzo, zajmując 20. miejsce. Kilkukrotnie był klasyfikowany w najlepszej dziesiątce, po raz pierwszy 5 lutego 2011 w Kranju, gdzie był piąty[3] . Po tych zawodach zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym , w którym pierwsze punkty zdobył również w Kranju, 19 lutego, zajmując 8. pozycję[4] .
Wziął udział w zawodach skoków narciarskich na Zimowej Uniwersjadzie 2013 . 18 grudnia 2013 zdobył, wraz z Davidem Unterbergerem i Clemensem Aignerem , brązowy medal w konkursie drużynowym[5] . W pozostałych konkursach zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. 15 i 16 lutego 2014 dwukrotnie stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego w Brotterode[6] .
31 stycznia 2016 w Sapporo zadebiutował w konkursie Pucharu Świata , zajmując 35. miejsce. W sezonie 2015/2016 trzykrotnie stawał na podium zawodów FIS Cup i raz Pucharu Kontynentalnego[7] . Pierwszy punkt Pucharu Świata zdobył 4 stycznia 2017, zajmując 30. miejsce na skoczni w Innsbrucku. Sześciokrotnie stawał na podium konkursów Pucharu Kontynentalnego 2016/2017 [8] .
W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2017 trzykrotnie zajmował miejsca na podium. W otwierającym Puchar Świata 2017/2018 konkursie w Wiśle zajął 6. miejsce. W trakcie sezonu regularnie zdobywał punkty cyklu, poza tym występem jeszcze raz (w lutym w Willingen ) zajmując miejsce w pierwszej dziesiątce[9] . W klasyfikacji generalnej zakończył cykl na 28. pozycji ze 117 punktami[10] . Startował również w Pucharze Kontynentalnym 2017/2018 , w konkursach w Sapporo trzy razy zajmując miejsce na podium[9] .
Trzykrotnie stawał na podium w ramach Letniego Grand Prix 2018 . W sierpniu zajął 2. miejsce w Courchevel i 3. w Hakubie , a we wrześniu zwyciężył w Hinzenbach [11] . W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 5. miejsce[12] .
15 grudnia 2018 w Engelbergu zajął 3. pozycję w konkursie Pucharu Świata, po raz pierwszy w karierze stając na podium indywidualnych zawodów cyklu. Poza tym występem w sezonie 2018/2019 Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, w styczniu 2019 w Zakopanem . W cyklu zajmował najczęściej miejsca w drugiej dziesiątce[11] . Sezon zakończył na 16. lokacie w klasyfikacji generalnej z 413 punktami[10] . Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 . Indywidualnie był 11. na skoczni dużej i 21. na normalnej, a w drużynie męskiej, wraz z Philippem Aschenwaldem , Michaelem Hayböckiem i Stefanem Kraftem , zdobył srebrny medal[11] .
W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata indywidualnie najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu, które zajął dwukrotnie: 30 listopada 2019 w Ruce i 22 grudnia w Engelbergu . Regularnie zdobywał punkty, zawody najczęściej kończył w drugiej dziesiątce[13] . W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 18. pozycji z 417 punktami[10] .
Sezon 2020/2021 Pucharu Świata rozpoczął od 3. miejsca w Wiśle. W następnym występie po raz kolejny stanął na podium, zajmując 2. pozycję w pierwszym konkursie w Niżnym Tagile[14] . Przed kolejnymi zawodami został wycofany ze startów ze względu na zakażenie SARS-CoV-2 [15] . Z jego powodu nie wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020 [16] .
Po powrocie do Pucharu Świata zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce, nie stanął już jednak na podium indywidualnie. Najwyżej sklasyfikowany był na 4. pozycji, w styczniu 2021 w Zakopanem. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 . Indywidualnie zajął 19. miejsce na skoczni normalnej i 8. na dużej, zaś w drużynie męskiej, wraz z Philippem Aschenwaldem , Janem Hörlem i Stefanem Kraftem , zdobył srebrny medal[14] . Sezon Pucharu Świata ukończył na 12. lokacie z 561 punktami[10] .
W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata siedmiokrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce zawodów indywidualnych. Raz stanął na podium – 6 stycznia 2022 w konkursie w Bischofshofen rozgrywanym w ramach 70. Turnieju Czterech Skoczni odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach cyklu. Poza tym występem najwyżej klasyfikowany był na 6. lokacie[17] . Sezon zakończył na 11. pozycji w klasyfikacji generalnej z 556 punktami[10] . W lutym wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022 . Indywidualnie zajął 13. miejsce na skoczni normalnej oraz 20. na dużej, a w drużynie męskiej, wraz z Stefanem Kraftem, Janem Hörlem i Manuelem Fettnerem , zdobył złoty medal. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022 , na których był 38. indywidualnie[17] .
W konkursie Letniego Grand Prix w Râșnovie zajmował 3. pozycję po pierwszej serii, ale nie wystartował w drugiej z powodu bólu kolana[18] . Kontuzję początkowo leczono zachowawczo, ale po inaugurujących sezon 2022/2023 Pucharu Świata zawodach w Wiśle, w których Huber zajął 37. miejsce, został wycofany ze startów. W listopadzie 2022 poddał się zabiegowi prawego kolana z powodu uszkodzenia chrząstki [19] [20] . Do cyklu powrócił w lutym 2023 w Willingen, gdzie również nie zdobył punktów. Po zawodach tych zakończył sezon, a w marcu 2023 poddał się zabiegowi biodra[19] [21] .
Do startów w zawodach międzynarodowych powrócił 2 grudnia 2023 w Lillehammer, gdzie zajął 22. miejsce w konkursie Pucharu Świata. W kolejnych tygodniach w zawodach najwyższej rangi zajmował głównie lokaty w trzeciej dziesiątce i w styczniu 2024 trafił do Pucharu Kontynentalnego. W siedmiu występach w edycji 2023/2024 tego cyklu sześciokrotnie stanął na podium: raz zajął 1., dwukrotnie 2. i trzykrotnie 3. miejsce[22] .
W lutym powrócił do Pucharu Świata i do końca sezonu najczęściej zajmował w nim pozycje w pierwszej dziesiątce. Zwyciężył w otwierających Raw Air 2024 kwalifikacjach w Oslo. Prowadzenie w turnieju utrzymał po pierwszym konkursie, w którym zajął 6. miejsce. W drugim nie awansował do drugiej serii, kończąc go na 39. pozycji, a w klasyfikacji Raw Air spadł na 21. lokatę. Kolejne konkursy turnieju kończył w pierwszej dziesiątce. 17 marca 2024 zajął 2. miejsce w pierwszym konkursie na Vikersundbakken , a w drugim odniósł zwycięstwo. Pozwoliło to Huberowi na ukończenie Raw Air na 3. pozycji w klasyfikacji generalnej. 22 marca w pierwszym konkursie w Planicy zajął 2. miejsce, a 24 marca na zakończenie sezonu zwyciężył[22] . Wygrał dzięki temu turniej Planica 7 , a także zdobył Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2023/2024 [23] . Puchar Świata w skokach narciarskich 2023/2024 ukończył na 15. pozycji w klasyfikacji generalnej z 647 punktami[10] .
Zdobywał medale mistrzostw Austrii . Indywidualnie w 2018 zwyciężył na dużej skoczni i zajął 2. miejsce na normalnej[24] [25] , a w 2021 zdobył złoty medal na obu obiektach[26] [27] . W drużynie, reprezentując kraj związkowy Salzburg , zdobył srebrny medal w 2016 [28] .
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
13.
6 lutego
2022
Zhangjiakou
Snow Ruyi
K-95
HS-106
indywid.
96,0 m
101,5 m
253,6 pkt
21,4 pkt
Ryōyū Kobayashi
20.
12 lutego
2022
Zhangjiakou
Snow Ruyi
K-125
HS-140
indywid.
133,0 m
132,5 m
255,1 pkt
41,0 pkt
Marius Lindvik
1.
14 lutego
2022
Zhangjiakou
Snow Ruyi
K-125
HS-140
druż.[a]
130,5 m
129,0 m
942,7 pkt (231,2 pkt )
–
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
11.
23 lutego
2019
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-130
indywid.
126,0 m
125,5 m
242,0 pkt
37,4 pkt
Markus Eisenbichler
2.
24 lutego
2019
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-130
druż.[b]
126,5 m
126,5 m
930,9 pkt (240,0 pkt )
56,6 pkt
Niemcy
21.
1 marca
2019
Seefeld
Toni-Seelos-Olympiaschanze
K-99
HS-109
indywid.
97,0 m
94,0 m
197,0 pkt
21,3 pkt
Dawid Kubacki
19.
27 lutego
2021
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-95
HS-106
indywid.
99,5 m
94,5 m
239,4 pkt
29,4 pkt
Piotr Żyła
8.
5 marca
2021
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
indywid.
133,5 m
123,5 m
255,3 pkt
21,2 pkt
Stefan Kraft
2.
6 marca
2021
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
druż.[c]
129,0 m
130,5 m
1035,5 pkt (242,6 pkt )
11,1 pkt
Niemcy
Starty D. Hubera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[ edytuj | edytuj kod ]
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
11.
14 grudnia
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
indywid.
98,5 m
95,5 m
246,5 pkt
23,8 pkt
Sami Niemi
11.
17 grudnia
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
druż. mix.[d]
98,0 m
94,5 m
419,9 pkt (247,1 pkt )
88,2 pkt
Rosja I
3.
18 grudnia
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
druż.[e]
97,5 m
99,0 m
721,9 pkt (246,7 pkt )
33,6 pkt
Polska
13.
20 grudnia
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-120
HS-134
indywid.
120,0 m
125,0 m
243,5 pkt
35,1 pkt
Krzysztof Biegun
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Przypisy
1.
6 stycznia
2022
Bischofshofen
im. Paula Ausserleitnera
K-125
HS-142
136,5 m
137,0 m
286,8 pkt
* TCS 2021/2022
2.
17 marca
2024
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-240
244,0 m ‧ 240,5 m ‧ 231,0 m[f]
689,2 pkt
* Loty 2023/2024 , RA 2024
3.
24 marca
2024
Planica
Letalnica
K-200
HS-240
247,0 m
242,5 m
487,7 pkt
* P7 2024 , Loty 2023/2024
Sezon PŚ
1. miejsce
2. miejsce
3. miejsce
Razem
2015/2016
–
–
–
–
2016/2017
–
–
–
–
2017/2018
–
–
–
–
2018/2019
–
–
1
1
2019/2020
–
–
–
–
2020/2021
–
1
1
2
2021/2022
1
–
–
1
2022/2023
–
–
–
–
2023/2024
2
2
–
4
Suma
3
3
2
8
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
15 grudnia
2018
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
135,0 m
138,5 m
295,5 pkt
3.
6,5 pkt
Karl Geiger
2.
22 listopada
2020
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
138,5 m
125,5 m
255,7 pkt
3.
11,9 pkt
Markus Eisenbichler
3.
5 grudnia
2020
Niżny Tagił
Aist
K-120
HS-134
131,0 m
133,0 m
255,7 pkt
2.
14,3 pkt
Halvor Egner Granerud
4.
6 stycznia
2022
Bischofshofen
im. Paula Ausserleitnera
K-125
HS-142
136,5 m
137,0 m
286,8 pkt
1.
–
5.
17 marca
2024
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-240
247,5 m
–
248,2 pkt
2.
7,8 pkt
Stefan Kraft
6.
17 marca
2024
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-240
244,0 m ‧ 240,5 m ‧ 231,0 m[f]
689,2 pkt
1.
–
7.
22 marca
2024
Planica
Letalnica
K-200
HS-240
232,0 m
224,0 m
448,5 pkt
2.
3,6 pkt
Peter Prevc
8.
24 marca
2024
Planica
Letalnica
K-200
HS-240
247,0 m
242,5 m
487,7 pkt
1.
–
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
30 września
2018
Hinzenbach
Aigner-Schanze
K-85
HS-94
88,0 m
89,0 m
245,7 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
11 sierpnia
2018
Courchevel
Tremplin du Praz
K-125
HS-135
128,5 m
133,5 m
254,3 pkt
2.
5,6 pkt
Jewgienij Klimow
2.
25 sierpnia
2018
Hakuba
Olimpijska
K-120
HS-131
128,0 m
133,0 m
269,8 pkt
3.
18,1 pkt
Ryōyū Kobayashi
3.
30 września
2018
Hinzenbach
Aigner-Schanze
K-85
HS-94
88,0 m
89,0 m
245,7 pkt
1.
–
stan po zakończeniu LGP 2024
stan po zakończeniu LGP 2024
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
15 lutego
2014
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
118,5 m
111,5 m
261,5 pkt
3.
1,6 pkt
Manuel Fettner
2.
16 lutego
2014
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
109,5 m
110,5 m
252,0 pkt
3.
8,0 pkt
Karl Geiger
3.
27 lutego
2016
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
115,5 m
–
113,1 pkt
2.
0,5 pkt
Bartłomiej Kłusek
4.
10 grudnia
2016
Vikersund
Vikersundbakken
K-105
HS-117
111,5 m
120,0 m
283,7 pkt
3.
8,8 pkt
Cene Prevc
5.
28 grudnia
2016
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
139,0 m
133,5 m
280,3 pkt
1.
–
6.
7 stycznia
2017
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-142
132,5 m
136,0 m
264,8 pkt
2.
19,1 pkt
Johann André Forfang
7.
12 lutego
2017
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
110,0 m
119,0 m
236,5 pkt
3.
2,8 pkt
Felix Hoffmann
8.
5 marca
2017
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
146,0 m
138,5 m
276,1 pkt
2.
7,3 pkt
Clemens Aigner
9.
5 marca
2017
Czajkowskij
Snieżynka
K-95
HS-106
103,5 m
101,5 m
258,5 pkt
3.
5,7 pkt
Clemens Aigner
10.
23 stycznia
2018
Sapporo
Miyanomori
K-90
HS-100
97,0 m
92,0 m
206,7 pkt
3.
9,0 pkt
Robert Kranjec
11.
24 stycznia
2018
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
128,5 m
139,5 m
246,0 pkt
1.
–
12.
25 stycznia
2018
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
130,0 m
135,0 m
230,6 pkt
3.
6,1 pkt
Robert Kranjec
13.
14 stycznia
2024
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-128
129,5 m
127,5 m
263,1 pkt
3.
7,1 pkt
Robin Pedersen
14.
20 stycznia
2024
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
128,0 m
124,0 m
246,0 pkt
2.
3,8 pkt
Francisco Mörth
15.
21 stycznia
2024
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
138,5 m
134,5 m
264,3 pkt
3.
12,0 pkt
Robin Pedersen
16.
21 stycznia
2024
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
130,0 m
135,5 m
254,3 pkt
3.
6,0 pkt
Felix Hoffmann
17.
27 stycznia
2024
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-147
144,0 m
143,0 m
286,7 pkt
1.
–
18.
28 stycznia
2024
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-147
147,5 m
134,5 m
239,8 pkt
2.
3,7 pkt
Benjamin Østvold
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
25 września
2016
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
129,0 m
124,0 m
258,8 pkt
2.
14,8 pkt
Markus Eisenbichler
2.
9 września
2017
Stams
Brunnentalschanzen
K-105
HS-115
115,0 m
112,5 m
255,0 pkt
2.
8,0 pkt
Stefan Kraft
3.
10 września
2017
Stams
Brunnentalschanzen
K-105
HS-115
115,0 m
113,5 m
259,7 pkt
1.
–
4.
24 września
2017
Râșnov
Trambulina Valea Cărbunării
K-90
HS-97
99,5 m
93,5 m
243,5 pkt
3.
12,4 pkt
Pius Paschke
5.
9 września
2018
Stams
Brunnentalschanzen
K-105
HS-115
112,5 m
117,0 m
276,5 pkt
3.
1,9 pkt
Killian Peier
6.
14 września
2024
Trondheim
Granåsen
K-124
HS-138
136,5 m
133,0 m
249,2 pkt
1. [g]
–
7.
15 września
2024
Trondheim
Granåsen
K-124
HS-138
138,5 m
140,5 m
287,2 pkt
2.
5,6 pkt
Manuel Fettner
stan po zakończeniu LPK 2024
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie[ edytuj | edytuj kod ]
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
22 lutego
2015
Hinterzarten
Rothaus-Schanze
K-95
HS-108
106,0 m
102,5 m
268,0 pkt
3.
9,0 pkt
Jewgienij Klimow
2.
17 stycznia
2016
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
136,0 m
134,0 m
270,0 pkt
1.
–
3.
12 lutego
2016
Eau Claire
Silver Mine
K-85
HS-95
89,0 m
94,5 m
252,5 pkt
1.
–
4.
13 lutego
2016
Eau Claire
Silver Mine
K-85
HS-95
88,0 m
91,5 m
239,5 pkt
3.
13,0 pkt
Stefan Huber
5.
18 sierpnia
2016
Kuopio
Puijo
K-120
HS-127
126,0 m
117,5 m
221,6 pkt
2.
18,8 pkt
Jan Ziobro
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
↑ a b Skład zespołu: Stefan Kraft , Daniel Huber, Jan Hörl , Manuel Fettner
↑ a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald , Michael Hayböck , Daniel Huber, Stefan Kraft
↑ a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald , Jan Hörl , Daniel Huber, Stefan Kraft
↑ a b Skład zespołu: Katharina Keil i Daniel Huber
↑ a b Skład zespołu: Daniel Huber, David Unterberger i Clemens Aigner
↑ a b Konkurs trzyseryjny.
↑ a b Ex aequo z Manuelem Fettnerem
↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich . skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-23]. (pol. ) .
↑ a b Daniel Huber Skispringer . huberdaniel.com. [dostęp 2017-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)]. (niem. ) .
↑ HUBER Daniel - Athlete Information; FIS Cup . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ HUBER Daniel - Athlete Information; Continental Cup . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ Adrian Dworakowski: Uniwersjada 2013: Polacy najlepsi w konkursie drużynowym . skijumping.pl, 2013-12-18. [dostęp 2019-06-07].
↑ HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2014 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2016 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2017 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ a b HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2018 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ a b c d e f g h i j HUBER Daniel - Athlete Information; World Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2024-04-20]. (ang. ) .
↑ a b c HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2019 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ a b HUBER Daniel - Athlete Information; Grand Prix Standings . fis-ski.com. [dostęp 2023-05-14]. (ang. ) .
↑ HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2020 . fis-ski.com. [dostęp 2020-04-17]. (ang. ) .
↑ a b HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2021 . fis-ski.com. [dostęp 2021-05-12]. (ang. ) .
↑ Dominik Formela: Sandro Pertile i czterech austriackich skoczków zakażonych koronawirusem! . skijumping.pl, 2020-12-06. [dostęp 2021-05-12].
↑ Adam Bucholz: Stefan Kraft wystartuje w MŚ w lotach w Planicy . skijumping.pl, 2020-12-09. [dostęp 2021-05-12].
↑ a b HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2022 . fis-ski.com. [dostęp 2023-05-15]. (ang. ) .
↑ Dominik Formela: Daniel Huber dmucha na zimne. Po Rumunii czas na badania . skijumping.pl, 2022-09-19. [dostęp 2023-05-15].
↑ a b HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2023 . fis-ski.com. [dostęp 2023-05-15]. (ang. ) .
↑ Dominik Formela: Daniel Huber przeszedł operację. W tym roku nie wróci do rywalizacji . skijumping.pl, 2022-11-08. [dostęp 2023-05-15].
↑ Dominik Formela: Kolejna operacja Daniela Hubera . skijumping.pl, 2023-03-22. [dostęp 2023-05-15].
↑ a b HUBER Daniel - Athlete Information; Season 2024 . fis-ski.com. [dostęp 2024-04-20]. (ang. ) .
↑ Adam Bucholz: PŚ w Planicy: Huber nokautuje rywali i sięga po Małą Kryształową Kulę, Zniszczoł trzeci! . skijumping.pl, 2024-03-24. [dostęp 2024-04-20].
↑ Dominik Formela: Pinkelnig i D. Huber mistrzami Austrii na dużej skoczni . skijumping.pl, 2018-10-11. [dostęp 2018-11-14].
↑ Dominik Formela: Pinkelnig i Hayboeck mistrzami Austrii na skoczni normalnej . skijumping.pl, 2018-10-14. [dostęp 2018-11-14].
↑ Dominik Formela: Iraschko-Stolz i D. Huber najlepsi na początek mistrzostw Austrii . skijumping.pl, 2021-10-16. [dostęp 2022-04-09].
↑ Dominik Formela: D. Huber i Pinkelnig górą na Bergisel . skijumping.pl, 2021-10-17. [dostęp 2022-04-09].
↑ Österreichische Meisterschaften 2016 SPRUNGLAUF HERREN - TEAM . ewoxx.com, 2016-10-14. [dostęp 2018-04-11]. (niem. ) .
↑ Season 2017/2018 - WILLINGEN 5 STANDINGS . fis-ski.com, 2018-02-04. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang. ) .
↑ Season 2018/2019 - WILLINGEN 5 STANDINGS . fis-ski.com, 2019-02-17. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-30)]. (ang. ) .
↑ Season 2019/2020 - WILLINGEN 5 STANDINGS . fis-ski.com, 2020-02-08. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang. ) .
↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6 . fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang. ) .
↑ Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS . fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang. ) .
↑ Season 2018/2019 - PLANICA Seven . fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang. ) .
↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS . fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang. ) .
↑ Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS . fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang. ) .
↑ Season 2023/2024 - PLANICA 7 STANDINGS . fis-ski.com, 2024-03-24. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-24)]. (ang. ) .
↑ Season 2019/2020 - Titisee - Neustadt 5 . fis-ski.com, 2020-01-19. [dostęp 2023-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang. ) .
↑ a b c HUBER Daniel 1993.01.02 AUT . wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-05-14].
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża – drużynowo
Skocznia normalna
Skocznia normalna
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Indywidualnie
Skocznia normalna indywidualnie
Skocznia duża indywidualnie
Drużynowo
2010: Tyrol (Kofler , Poppinger , Fettner , Schlierenzauer )
2011: Styria (Schabereiter , Loitzl , Pfannenstill , Zauner )
2012: Górna Austria (Diethart , S.Hayböck , M.Hayböck , Schiffner )
2013
2014
2015: Górna Austria (Schiffner , Steiner , Diethart , M.Hayböck )
2016: Tyrol (Kofler , Tollinger , Aigner , Fettner )