Przejdź do zawartości

Chlorek rtęci(I)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chlorek rtęci(I)
Ilustracja
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

Hg
2
Cl
2

Masa molowa

472,09 g/mol

Wygląd

biały lub żółtawobiały, ciężki, miałki proszek, bez smaku i zapachu[1]

Minerały

kalomel rodzimy

Identyfikacja
Numer CAS

10112-91-1

PubChem

24956

Podobne związki
Inne aniony

bromek rtęci(I), jodek rtęci(I)

Inne kationy

chlorek rtęci(II)

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

S01AX01

Chlorek rtęci(I), pot. kalomel, Hg
2
Cl
2
nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i rtęci na I stopniu utlenienia.

W temperaturze 400 °C lub pod wpływem światła (wówczas powoli czarnieje[4]) ulega dysproporcjonowaniu na rtęć i chlorek rtęci(II)[5][4]:

Hg
2
Cl
2
Hg + HgCl
2

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Zastosowanie w medycynie

[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na wysoką toksyczność, stosowany był bardzo rzadko w dermatologii (w wyjątkowych przypadkach), w leczeniu zewnętrznym zmian kiłowych oraz kłykcin – maść 30–33%[7], trądziku i niektórych innych chorób skóry w stężeniach mniejszych 10–20%[potrzebny przypis].

Dawniej stosowany był do leczenia kiły. Pomimo tego, że ze względu na słabą rozpuszczalność w wodzie jego toksyczność jest mniejsza niż chlorku rtęci(II)), jest on na tyle szkodliwy, że jego stosowanie mogło doprowadzić do śmierci pacjenta[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Farmakopea Polska IV, Ministerstwo Zdrowia, t. 1, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1965, s. 1393, OCLC 603050816.
  2. a b c d e CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-73, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
  3. a b Chlorek rtęci(I) [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 9 października 2021, numer katalogowy: 449199 [dostęp 2022-04-11]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. a b c d e f Kalomel w WIEM.pl.[niewiarygodne źródło?]
  5. a b c d Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 182, ISBN 83-7183-240-0.
  6. Helmuth Galster, pH Measurement and Control, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 11, DOI10.1002/14356007.e19_e01 (ang.).
  7. Stefania Jabłońska, Choroby Weneryczne, 1955, s. 230.
  8. Per Enghag, Encyclopedia of the elements. Technical data, history, processing, applications, Weinheim: Wiley-VCH, 2004, s. 800, ISBN 978-3-527-61233-8, OCLC 212131349.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy