Brian Teacher

Brian Teacher

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	23 grudnia 1954 San Diego
Wzrost	191 cm
Gra	praworęczny
Status profesjonalny	1973
Zakończenie kariery	1986
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	8
Najwyżej w rankingu	7 (19 października 1981)
Australian Open	W (1980)
Roland Garros	3R (1978)
Wimbledon	QF (1982)
US Open	4R (1978, 1980)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	16
Najwyżej w rankingu	6 (10 sierpnia 1981)
Australian Open	2R (1977, 1985)
Roland Garros	3R (1978, 1979)
Wimbledon	SF (1977)
US Open	SF (1977)

Brian David Teacher (ur. 23 grudnia 1954 w San Diego) – amerykański tenisista, zwycięzca Australian Open 1980 w grze pojedynczej.

Kariera tenisowa

Teacher był zawodnikiem praworęcznym, o tendencji do gry ofensywnej – dobrze serwował i chętnie szukał rozwiązań wolejowych, dysponując przy siatce dużym zasięgiem ramion. Do słabszych stron jego tenisa należała ruchliwość na korcie, a ciągłość kariery zakłócały liczne kontuzje. Pierwsze sukcesy odnosił w kategoriach juniorskich i amatorskich, zdobył m.in. mistrzostwo kraju do lat 18 w 1972 oraz cztery tytuły All American w latach 1973–1976 (w czasie studiów ekonomicznych na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles). W 1974 wygrał również konkurencje tenisowe – grę pojedynczą i podwójną – w turnieju akademickim zachodniego wybrzeża USA Pacific-8, a w latach 1975–1976 wchodził w skład reprezentacji uczelnianej, która sięgała po akademickie mistrzostwo kraju.

W 1973 dołączył do grona tenisistów zawodowych. Pierwszy turniej w profesjonalnej karierze wygrał w 1977 w Jackson, w 1979 wygrał pierwszą imprezę zaliczaną do cyklu Grand Prix – w Newport. W grudniu 1980 i styczniu 1981 dość niespodziewanie sięgnął po swoje jedyne wielkoszlemowe zwycięstwo – w Australian Open pokonał m.in. rodaka Tima Mayotte, a od ćwierćfinału kolejno trzech reprezentantów gospodarzy – Paula McNamee, Petera McNamarę i wreszcie Kima Warwicka. Turniej australijski przeżywał w tym okresie pewien kryzys i był często omijany przez najlepszych graczy, niemniej jednak nie stracił swojego wielkoszlemowego charakteru. Teacher osiągnął jeszcze ćwierćfinały Australian Open 1982 (odpadł po pięciu setach z Hankiem Pfisterem) i Wimbledonu 1982 (pokonał m.in. Matsa Wilandera, odpadł z Mayotte).

Wygrał łącznie osiem turniejów w grze pojedynczej. Sezon 1980 zakończył jako 12. zawodnik na świecie, rok później został sklasyfikowany cztery miejsca niżej, a w rankingu kroczącym najwyższą pozycję zajmował w październiku 1981 – nr 7. Był również dobrym deblistą, wygrał łącznie szesnaście turniejów w grze podwójnej. Był w półfinałach debla na Wimbledonie 1977 i US Open 1977 oraz ćwierćfinale Wimbledonu 1979 (za każdym razem z Bobem Carmichaelem). Jego zarobki zawodowe, obejmujące grę pojedynczą i podwójną, wyniosły niespełna półtora miliona dolarów. Nie zagrał natomiast ani razu w reprezentacji USA w Pucharze Davisa.

Żonaty, ma dwie córki (Noel i Kelly). W 2001 jego nazwisko wpisano do Intercollegiate Hall of Fame, zrzeszającej wyróżniających się zawodników amerykańskich rozgrywek tenisowych na poziomie uczelnianym.

Zwycięstwa turniejowe

• gra pojedyncza
  • 1977 Jackson
  • 1978 Tajpej
  • 1979 Newport
  • 1980 Australian Open
  • 1981 Columbus
  • 1983 Dortmund, Monachium, Columbus
• gra podwójna
  • 1976 Columbus (z Williamem Brownem)
  • 1978 Manila (z Sherwoodem Stewartem)
  • 1980 Cincinnati, Canadian Open, Tajpej (wszystkie z Bruce Mansonem), Bangkok, Waszyngton (oba z Ferdi Tayganem), Los Angeles (z Butchem Waltsem)
  • 1981 Londyn (Queen's Club, z Patem Dupre), Columbus, La Quinta (oba z Bruce Mansonem), Frankfurt (z Butchem Waltsem)
  • 1982 San Francisco (z Fritzem Buehningiem), Stuttgart (z Markiem Edmondsonem)
  • 1983 Columbus (ze Scottem Davisem), Johannesburg (ze Steve Meisterem)

Finały turniejowe

• gra pojedyncza
  • 1976 Newport
  • 1977 Adelajda, Sydney
  • 1978 Tokio
  • 1980 Bangkok, Hongkong, Los Angeles, Sydney, Tajpej
  • 1981 San Francisco
  • 1982 Maui
  • 1983 Dallas
  • 1984 Bristol, Gstaad
  • 1985 Livingston
• gra podwójna
  • 1978 Miami (z Bobem Carmichaelem)
  • 1979 Stuttgart, Waszyngton (oba z Bobem Carmichaelem)
  • 1980 Hongkong (z Bruce Mansonem), Rotterdam (z Billem Scanlonem)
  • 1982 Los Angeles (z Bruce Mansonem)
  • 1983 Richmond (z Fritzem Buehningiem)

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20]  (ang.).
• Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
• Zbigniew Dutkowski, 150 rakiet. Najlepsi tenisiści świata, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1984