Przejdź do zawartości

Alan Shearer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alan Shearer
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1970
Newcastle upon Tyne

Kariera juniorska
Lata Klub
Wallsend Boys Club
1986–1988 Southampton
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1988–1992 Southampton 118 (23)
1992–1996 Blackburn Rovers 138 (112)
1996–2006 Newcastle United 303 (148)
W sumie: 559 (283)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1990–1992  Anglia U-21 11 (13)
1992–2000  Anglia 63 (30)
W sumie: 74 (43)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2009 Newcastle United (tymczasowy)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Alan Shearer (ur. 13 sierpnia 1970 w Newcastle upon Tyne) – angielski piłkarz, który występował na pozycji napastnika. Reprezentant Anglii w latach 1992–2000.

W czasie kariery reprezentował barwy następujących klubów: Southampton, Blackburn Rovers, Newcastle United. Trzykrotnie został królem strzelców Premier League w sezonach: 1994/1995, 1995/1996 oraz 1996/1997, ogólnie zdobył 283 bramki w 559 występach.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Southampton (1986–1992)

[edytuj | edytuj kod]

Shearer po dwóch latach w juniorskiej drużynie został powołany do pierwszego składu Southampton. W seniorskiej drużynie zadebiutował 26 marca 1988, wchodząc z ławki przeciwko Chelsea[1]. W meczu przeciwko Arsenalowi, mając 17 lat i 240 dni, został najmłodszym piłkarzem, który zdobył hat-tricka bijąc tym samym 30-letni rekord Jimmy’ego Greavesa[1]. Po zakończeniu sezonu podpisał pierwszy profesjonalny kontrakt[2]. W letnim okienku transferowym 1992 r. Shearer został sprzedany za 3,3 mln funtów do Blackburn Rovers[3]. Jego dorobek w Southampton to 43 gole w 158 meczach[4]

Blackburn Rovers (1992–1996)

[edytuj | edytuj kod]

Po przeprowadzce z Southampton doznał kontuzji więzadła krzyżowego w grudniu 1992, przez co nie mógł grać przez pół sezonu. Sezon zakończył strzelając 16 goli w 21 spotkaniach. W sezonie 1993-94 razem z drużyną zdobył wicemistrzostwo Anglii, w 40 meczach strzelił 31 bramek[5]. Następny rok przyniósł Shearerowi koronę króla strzelców Premier League z 34 bramkami na koncie[6]. Otrzymał również nagrodę najlepszego zawodnika roku w Anglii przyznawaną przez graczy[7]. Blackburn zdobyło wtedy mistrzostwo kraju[6]. W sezonie 1995/96 również sięgnął po koronę króla strzelców tym razem strzelając 31 bramek[6], lecz drużynie nie udało się powtórzyć sukcesu sprzed roku.

Newcastle United (1996–2006)

[edytuj | edytuj kod]

Po Euro 96 Shearer wiązany był z klubem z Manchesteru, lecz ostatecznie podpisał kontrakt z Newcastle United.

22 kwietnia 2006 roku, z powodu kontuzji, ogłosił zakończenie kariery sportowej[8].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Brał udział w piłkarskich Mistrzostwach Europy w 1992, 1996, gdzie zdobył brązowy medal i został królem strzelców oraz 2000, a także w Mistrzostwach Świata w 1998. Karierę reprezentacyjną zakończył po Mistrzostwach Europy w Piłce Nożnej 2000.

Statystyki kariery

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Klub Mecze ligowe Bramki w lidze Bramki w pucharach krajowych Bramki w pucharach europejskich
2005/2006 Newcastle United 32(1) 10 2 2
2004/2005 Newcastle United 26(2) 7 1 11
2003/2004 Newcastle United 37(0) 22 0 6
2002/2003 Newcastle United 35(0) 17 1 7
2001/2002 Newcastle United 36(1) 23 4 0
2000/2001 Newcastle United 19(0) 5 2 0
1999/2000 Newcastle United 39(1) 23 5 2
1998/1999 Newcastle United 29(1) 14 6 1
1997/1998 Newcastle United 15(2) 2 5 0
1996/1997 Newcastle United 31(0) 25 2 1
1995/1996 Blackburn Rovers 35(0) 31 5 1
1994/1995 Blackburn Rovers 42(0) 34 3 0
1993/1994 Blackburn Rovers 34(6) 31 3 0
1992/1993 Blackburn Rovers 21(0) 16 6 0
1991/1992 Southampton F.C. 41(0) 13 8 0
1990/1991 Southampton F.C. 36 4 10 0
1989/1990 Southampton F.C. 26 3 2 0
1988/1989 Southampton F.C. 10 0 0 0
1987/1988 Southampton F.C. 5 3 0 0

Rekordy

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Duncan Holley & Gary Chalk: In That Number – A post-war chronicle of Southampton FC. Hagiology, 2003, s. 199-200. ISBN 0-9534474-3-X.
  2. Alan Shearer: My Illustrated Career. Londyn: Cassell Illustrated, 2007, s. 18-50. ISBN 1-84403-586-7.
  3. Shearer the Geordie gem. BBC Sport. [dostęp 2011-10-11]. (ang.).
  4. Holley & Chalk: In That Number. 2003, s. 577.
  5. Alan Shearer. soccerbase.com. [dostęp 2011-10-11]. (ang.).
  6. a b c History of the Premier League. premierleague.com. [dostęp 2011-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-02)]. (ang.).
  7. Emily Benammar: PFA Player of the Year winners 1974–2007. The Daily Telegraph, 2008-04-27. [dostęp 2011-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-02)]. (ang.).
  8. Shearer ends glittering career. uefa.com, 2006-04-22. [dostęp 2011-10-11]. (ang.).
  9. All-Time Premier League Top Scorers. soccerlens.com, 2011-01-08. [dostęp 2011-11-29]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy