Grand Prix Europy Formuły 1
Grand Prix Europy – eliminacja Mistrzostw Świata Formuły 1 organizowana w sezonach 1983–1985, 1993–1997, 1999–2012 i w 2016.
| |
| Baku City Circuit (2016) | |
| Pełna nazwa |
Grand Prix of Europe |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Szczegóły | |
| Organizowany | |
| Długość okrążenia |
6,006 km |
| Liczba okrążeń |
51 |
| Dystans |
306,306 km |
| Ostatnie wyniki (sezon 2016) | |
| Pole position |
Nico Rosberg |
| Podium |
Nico Rosberg |
| Najszybsze okrążenie |
Nico Rosberg |
We wcześniejszych latach Grand Prix Europy nie było samodzielnym wyścigiem, był on zaszczytnym tytułem przyznawanym co sezon poszczególnej eliminacji rozgrywanej na Starym Kontynencie. Pierwszy tytuł przyznano Grand Prix Włoch 1923, które odbyło się na torze Monza, gdzie wygrał Carlo Salamano w Fiacie. Po raz ostatni Grand Prix Europy jako tytuł przyznano Grand Prix Wielkiej Brytanii 1977.
Zazwyczaj wyścig o Grand Prix Europy odbywał się w kraju europejskim, gdzie również odbywał się wyścig Formuły 1.
Historia
edytujHonorowy tytuł
edytujGrand Prix Europy powstało jako honorowy tytuł przyznawany przez AIACR (poprzedniczkę FIA w sportach samochodowych). Pierwszym wyścigiem, który został uhonorowany tym tytułem było Grand Prix Włoch w 1923. Następnie przyznano je wyścigom we Francji, Belgii i w San Sebastián. W 1930, po jednorocznej przerwie wyścig na torze Spa był ostatnią eliminacją przed II wojną światową, gdzie przyznano ten tytuł.
Tytuł był ponownie przyznany przez FIA po II wojnie światowej od 1947. Od tego czasu był on przyznawany rokrocznie[a]. Grand Prix Wielkiej Brytanii 1977 był ostatnim wyścigiem, w którym Grand Prix Europy przyznano jako honorowy tytuł.
Najwięcej razy tytuł został przyznany Grand Prix Włoch – siedmiokrotnie, w tym trzykrotnie otrzymano ją w latach 20.
Runda Mistrzostw Świata
edytujGrand Prix Europy jako eliminacja Mistrzostw Świata Formuły 1 została stworzona na początku jako zastępstwo. W kalendarzu na sezon 1983 widniał wyścig o Grand Prix Nowego Jorku zlokalizowany niedaleko Flushing Meadows Park w Nowym Jorku[1]. Eliminacja była zaplanowana na 25 września, jednak na trzy miesiące przed organizacją wyścigu impreza została anulowana – wówczas zarządcy toru Brands Hatch byli w stanie zorganizować Grand Prix na tym torze. Eliminacja dzięki walce o tytuł mistrza świata odniosła sukces i została uwzględniona w kalendarzu na następny sezon.
W sezonie 1984 wyścig odbył się na przebudowanym i krótszym torze Nürburgring, ze względu na to, że na Brands Hatch organizowano Grand Prix Wielkiej Brytanii. Brytyjski tor ponownie organizował tę eliminację w 1985, jednak po sezonie zdjęto rundę z kalendarza i zastąpiono ją wyścigiem o Grand Prix Węgier.
W 1990 zamożny japoński biznesmen, Tomonori Tsurumaki wybudował tor Autopolis za 47 bilionów jenów, by móc organizować na nim wyścigi Formuły 1. Dwa lata później powstał plan organizacji Grand Prix Azji w miejsce Grand Prix Meksyku na sezon 1993, lecz nie doszły one do skutku. Bernie Ecclestone postanowił dodać wyścig na torze Donington Park jako Grand Prix Europy. Pomysł organizowania wyścigu narodził się w głowie Toma Wheatcrofta, który próbował zorganizować wyścig o Grand Prix Wielkiej Brytanii w sezonie 1988, jednak organizacja RAC MSA zmieniła zdanie i postanowiła organizować wyścig na torze Silverstone[2]. Pierwszy i zarazem jedyny wyścig na torze Donington Park zaowocował wspaniałym zwycięstwem Ayrtona Senny, który w zmiennych warunkach pogodowych zdołał zdublować niemal wszystkich kierowców w stawce.
W sezonie 1994 Grand Prix Europy gościło na torze Jerez, a następnie powróciło na tor Nürburgring, który ponownie stał się popularny wśród kierowców. Dzięki temu zorganizowano na nim Grand Prix także w następnym sezonie. Aby uniknąć oskarżeń związanych z organizacją Grand Prix Europy w Niemczech, runda ta pierwotnie została zdjęta z kalendarza na sezon 1997, a wyścig na niemieckim torze otrzymał nazwę Grand Prix Luksemburga[3]. Po odwołaniu Grand Prix Portugalii postanowiono zorganizować wyścig o Grand Prix Europy na torze Jerez[4][5]. Był to ostatni wyścig na tym torze, podczas którego doszło do kolizji, w której brali udział Michael Schumacher i Jacques Villeneuve, walczący o tytuł mistrzowski. Po tym wydarzeniu Niemiec został zdyskwalifikowany z całego sezonu.
Wyścig o Grand Prix Europy nie został ujęty w kalendarzu na sezon 1998, lecz rok później powrócono do jej organizacji, ponownie na torze Nürburgring. Rundę rozgrywaną w deszczowych warunkach wygrał Johnny Herbert z ekipy Stewart Grand Prix. Było to pierwsze i jedyne zwycięstwo tego zespołu przed sprzedaniem go Fordowi. Eliminacja odbywała się na niemieckim torze do sezonu 2007. Początkowo usunięto Grand Prix Europy z kalendarza na sezon 2007, a Nürburgring razem z Hockenheimring miały naprzemiennie organizować Grand Prix Niemiec[6]. W kwietniu 2007, Automobilclub von Deutschland, odpowiedzialny za wyścigi na Hockenheim, nie zgodził się na odstąpienie nazwy klubowi ADAC, który z kolei był odpowiedzialny za wyścig na Nürburgringu. Ostatecznie zorganizowano go ponownie jako Grand Prix Europy[7].
W sezonach 2008–2012 runda ponownie odbywała się w Hiszpanii, lecz tym razem na torze Valencia Street Circuit w Walencji[8]. Po sezonie 2012 zaprzestano jej organizacji z powodów finansowych i planowanego rotacyjnego systemu organizacji Grand Prix Hiszpanii z torem Circuit de Catalunya[9]. Plan ten nie doszedł do skutku, i tym samym Grand Prix Europy wypadło z kalendarza.
Wyścig ten powrócił do kalendarza w sezonie 2016, a eliminacja odbyła się na torze Bakı Şəhər Halqası w Baku[10]. Wyścig rozgrywany w stolicy Azerbejdżanu wygrał Nico Rosberg, który później sięgnął po tytuł mistrza świata. Po sezonie wyścig ponownie zniknął z kalendarza Formuły 1, gdyż organizatorzy wyścigu w Baku zmienili nazwę eliminacji na Grand Prix Azerbejdżanu[11].
Tory
edytuj
Zwycięzcy Grand Prix Europy
edytujGrand Prix Europy jako runda Mistrzostw Świata
edytuj
Liczba zwycięstw (kierowcy):
- 6 – Michael Schumacher
- 3 – Fernando Alonso
- 2 – Rubens Barrichello, Sebastian Vettel
- 1 – Mika Häkkinen, Johnny Herbert, Nigel Mansell, Felipe Massa, Nelson Piquet, Alain Prost, Nico Rosberg, Ralf Schumacher, Ayrton Senna, Jacques Villeneuve
Liczba zwycięstw (konstruktorzy):
- 7 – Ferrari
- 4 – McLaren
- 3 – Williams
- 2 – Benetton, Red Bull
- 1 – Brabham, Brawn, Mercedes, Stewart, Renault
Liczba zwycięstw (producenci silników):
- 7 – Ferrari
- 5 – Renault
- 4 - Mercedes-Benz
- 3 – Ford
- 2 – BMW
- 1 – Honda, TAG/Porsche
Grand Prix Europy jako honorowy tytuł
edytuj
Uwagi
edytuj- ↑ Poza sezonami 1953 i 1969-1971
Przypisy
edytuj- ↑ 1983 Calendar. chicanef1.com. [dostęp 2015-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-23)]. (ang.).
- ↑ Tom Wheatcroft: Motor racing promoter who fought the sport's governing body to bring Formula 1 to Donington Park. David Tremayne, 2009-11-10. [dostęp 2017-05-01]. (pol.).
- ↑ The 1997 F1 calendar. grandprix.com, 1996-12-09. [dostęp 2017-05-01]. (pol.).
- ↑ FORMULA ONE WORLD CHAMPIONSHIP CALENDAR. fia.com. [dostęp 2017-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-03-02)].
- ↑ Hiccups in Portugal. grandprix.com, 1997-05-19. [dostęp 2017-05-01]. (pol.).
- ↑ MDK: Niemieckie tory zgodziły się na przemienną organizację GP. f1wm.pl, 2006-09-28. [dostęp 2020-07-25]. (pol.).
- ↑ Marek Roczniak: Sezon 2007 bez Grand Prix Niemiec. f1wm.pl, 2007-04-17. [dostęp 2017-05-01]. (pol.).
- ↑ Marek Roczniak: Walencja potwierdza 7-letnią umowę na organizację GP. f1wm.pl, 2007-05-10. [dostęp 2020-07-25]. (pol.).
- ↑ Paweł Zając: Tylko jeden wyścig w Hiszpanii od sezonu 2013. f1wm.pl, 2012-03-09. [dostęp 2020-07-25]. (pol.).
- ↑ Mateusz Szymkiewicz: Azerbejdżan z umową na organizację Grand Prix Europy. f1wm.pl, 2014-07-25. [dostęp 2020-07-25]. (pol.).
- ↑ Nataniel Piórkowski: Rahimow wyjaśnia powody zmiany nazwy wyścigu na GP Azerbejdżanu. f1wm.pl, 2016-12-05. [dostęp 2020-07-25]. (pol.).