Het deels gietijzeren praalgraf van de familie Van Dissel-Le Normand heeft geen opknapbeurt nodig, het onderhoud wordt nog steeds door nazaten van deze familie financieel ondersteund. Onlangs meldde zich ook een nazaat van een overledene in een ander graf, die door onderzoek naar zijn voorouders op de begraafplaats bij de Oude Calixtus terecht was gekomen. Ook hij ondersteunt de opknapbeurt met een gift. [2]
(figuurlijk) de mythologiserende herinnering aan iemand
Shakespeare forever! eindigt met een wat melancholische beschouwing. Het zou wel eens kunnen, stelt Hoenselaars, dat Shakespeare mettertijd minder populair, minder relevant wordt. Dat zijn werk stilaan wegzakt in het praalgraf van de canon en dat zijn teksten de status verwerven van klassiekers zoals Mark Twain ze omschreef: ‘A classic is something everybody wants to have read, but no one wants to read’. De gedachte aan die misschien wel onvermijdelijke marginalisering van Shakespeare stemt de schrijver van Shakespeare forever! droevig. [3]
▸Ergens achter deze lonkende façades in het zuchtende praalgraf van de stad moest zich een straat bevinden die Calle Nuova Sant'Agnese heette.[4]
, ISBN 978-90-295-2622-7, p. 22
Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be