Tina May
| Tina May | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 30 maart 1961 | |||
| Geboorteplaats | Gloucester
| |||
| Overleden | 26 maart 2022 | |||
| Overlijdensplaats | Londen
| |||
| Land |  Verenigd Koninkrijk
| |||
| Label(s) | 33 Jazz | |||
| Officiële website (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Tina May (Gloucester, 30 maart 1961 – Londen, 26 maart 2022)[1] was een Britse jazzzangeres.
May groeide op in Frampton-on-Severn. Ze was getrouwd met de drummer Clark Tracey, die ook op enkele van haar albums meespeelde. Musici die haar begeleidden zijn onder meer Tony Coe, Alec Dankworth, Mick Hutton en Niki Iles. Als gastzangeres zong ze op Michael Hashims album Transatlantic Airs (1994) en op de plaat Ellington's Sacred Music van Stan Tracey Jazz Orchestra met het Durham Cathedral Choir (2000).
Discografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Never Let Me Go, 33 Records, 1992
- It Ain't Necessarily So, 33 Records, 1995
- Time Will tell, 33 Records, 1995
- N'Oublie jamais, 33 Records, 1998
- One Fine Day, 33 Records, 1999
- Live in Paris, 33 Records, 2000
- Early May, Linn Records, 2003
- I'll Take Romance, Linn Records, 2003
- I Never Told You, 2009
- Tina Sings Piaf, 33 Jazz, 2010
Dvd
[bewerken | brontekst bewerken]- Live at the Pizza Express
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ (en) RIP Tina May (1961-2022). London Jazz News (27 maart 2022).