Naar inhoud springen

Philodendron

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Philodendron
Philodendron giganteum
Taxonomische indeling
Rijk:Plantae (Planten)
Stam:Embryophyta (Landplanten)
Klasse:Spermatopsida (Zaadplanten)
Clade:Bedektzadigen
Clade:Eenzaadlobbigen
Orde:Alismatales
Familie:Araceae (Aronskelkfamilie)
Geslacht
Philodendron
Schott (1832)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Philodendron op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Philodendron is een geslacht uit de aronskelkfamilie (Araceae) dat meer dan zeshonderd soorten bevat en daarmee het grootste plantengeslacht van het neotropische gebied vormt. De naam is een samenstelling van de Griekse woorden voor liefhebber (Φιλός, philos) van boom (δενδρον, dendron). Philodendron-soorten zijn epifyten.

Planten uit dit geslacht worden hoofdzakelijk gevonden in de tropische bossen, savannes en moerasgebieden van Zuid-Amerika ten noorden van Argentinië, Midden-Amerika en het Caraïbisch gebied, hoewel ook meer zuidelijk tot aan Uruguay philodendrons groeien. Philodendron giganteum komt voor in de nevelwouden op de Nederlandse eilanden Saba (Saba National Land Park) en Sint Eustatius (Quill/Boven National Park) en geldt als de Nederlandse plant met de grootste bladeren.

Veel soorten, waaronder Philodendron scandens, Philodendron bipinnatifidum en Philodendron tuxtlanum worden gehouden als kamerplant.

Ingedroogde catafyllen

Ontdekking

[bewerken | brontekst bewerken]

Een eeuw na de ontdekking van Amerika werden door de Franse priester en botanicus Charles Plumier de eerste planten beschreven die later als Philodendron ingedeeld zouden worden. In de 18de eeuw werden veel planten die in Zuid-Amerika en het Caraïbisch Gebied ontdekt werden bij gebrek aan alternatieven Caladium genoemd.[1][2] In de 19de eeuw deelde Heinrich Wilhelm Schott meerdere van deze planten in bij Syngonium en Philodendron.[2] Een belangrijke rol bij deze indeling speelden de voor het geslacht typische laagtebladeren (catafyllen), die nieuw gevormde bladeren bij hun ontwikkeling beschermen.[1]

Naar inschatting van biologen zijn veel in het wild voorkomende Philodendron-soorten nog niet geclassificeerd, zodat het aantal soorten binnen het geslacht mogelijk tot duizend kan oplopen.[3]

Indeling

[bewerken | brontekst bewerken]

Het geslacht wordt opgedeeld in drie ondergeslachten:[3]

  • Meconostigma - onder sommige botanici heerst momenteel de mening dat dit ondergeslacht zich zozeer van de anderen onderscheidt, dat het een eigen geslacht vormt: Thaumatophyllum.[4]
  • Pteromischum
  • Philodendron sensu strictu (s.s.)

Groeivorm

[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel enkele Philodendron-soorten als bodemplant voorkomen, zijn de meesten aangepast aan het leven in wouden en zoeken daar het spaarzame daglicht door gebruik te maken van bomen. De groei op en tegen bomen of rotsen kan zeer diverse vormen aannemen, vaak als epifytische of hemi-epifytische groeiwijze.

De soorten binnen het ondergeslacht Philodendron s.s. zijn vrijwel allemaal 'secundair hemi-epifytisch' groeiend, wat erop duidt dat ze op de bodem kiemen, dan aan een boom of rots omhoog klimmen en niet zelden in een later stadium het contact met de bodem verliezen.[5] Andere Philodendron-soorten groeien zuiver epifytisch nadat de zaden op boomtakken of splitsingen van stammen of takken gekiemd zijn. Vaak vormen de planten dan later lange luchtwortels, die uiteindelijk contact met de grond krijgen, als een vorm van primär hemiepifytisme.[5]

Gebruik

[bewerken | brontekst bewerken]

Kamerplant

[bewerken | brontekst bewerken]

Philodendron-soorten worden toegepast als kamerplant. De planten hebben een aantrekkelijk tropisch uiterlijk en zijn tegelijkertijd niet moeilijk in de verzorging.

  • P. pinnatifidum'
    P. pinnatifidum'
  • P. scandens
    P. scandens
  • P. erubescens (cultivar)
    P. erubescens (cultivar)

Farmacologie

[bewerken | brontekst bewerken]

Onderzoek is gaande naar de farmacologische eigenschappen van Philodendron-soorten, gebaseerd op ervaringen in de traditionele heelkunde, zoals bij de behandeling van slangenbeten.[6] Extrakten van de P. bipinnitifidum blijken pijnstillende en anti-inflammatorische eigenschappen te bezitten.[7]

Giftigheid

[bewerken | brontekst bewerken]

De bladeren en vruchten bevatten oxalaatkristallen. Er zijn meerdere bronnen die vermelden dat deze giftig zijn bij inname. Onderzoek wijst uit dat een mens zeer grote hoeveelheden binnen moet krijgen voordat deze kristallen schade kunnen veroorzaken. Voor katten is deze hoeveelheid aanzienlijk kleiner. Aangezien ze vaak als kamerplant worden gehouden is het zaak hier op te letten.

Soorten

[bewerken | brontekst bewerken]
P. goeldii met uitzonderlijke bladerkranzen
P. hederaceum met plat liggende bladeren
Grote, hangende bladeren van P. melanochrysum'
Citroengele kleur van P. waszewiczii
Varenachtig uiterlijk van P. insigne
P. pedatum als epifytische klimplant
Drieledig blad van een P. anisostomum

De soortenlijst volgens de Kew World Checklist of Selected Plant Families omvatte in 2018 volgende soorten:[8]

[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Philodendron&oldid=68213149"
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy