Rory McIlroy
Rory McIlroy MBE (Holywood, 4 mei 1989) is een golfprofessional uit Noord-Ierland die uitkomt op de PGA Tour en de Europese PGA Tour.
| Rory McIlroy | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Bijnaam | Rors, Wee-Mac | |||
| Nationaliteit |  Noord-Ierland
| |||
| Geboorteplaats | Holywood | |||
| Geboortedatum | 4 mei 1989 | |||
| Woonplaats | Jupiter, Florida, VS | |||
| Lengte | 175 cm | |||
| Gewicht | 73 kg | |||
| Carrière | ||||
| Sport |  Golf
| |||
| Profdebuut | 2007 | |||
| Titels | 37 | |||
| Totaal prijzengeld | $ 80.608.227 | |||
| Overwinningen | ||||
| PGA Tour | 23 | |||
| Europese PGA Tour | 8 | |||
| Australasian Tour | 2 | |||
| Ryder Cup | 4 | |||
| Andere Tour(s) | 4 | |||
| Beste prestaties op de Majors | ||||
| The Open Championship | 1e (2014) | |||
| US Open | 1e (2011) | |||
| PGA Championship | 1e (2012, 2014) | |||
| Masters Tournament | 2e (2022) | |||
| ||||
Hij is voormalig nummer één op de Official World Golf Ranking en heeft tijdens zijn carrière meer dan 100 weken op die positie gestaan. Hij is een viervoudig majorkampioen door de US Open (2011), het PGA Championship (2012 en 2014) en The Open Championship (2014) te winnen. Samen met Jack Nicklaus en Tiger Woods is hij een van de drie spelers die vier majors heeft gewonnen voor zijn 25e levensjaar.[1]
Amateur
bewerkenOp 15-jarige leeftijd maakte McIlroy deel uit van het winnende Europese team op de Junior Ryder Cup in 2004, en een jaar later werd hij de jongste winnaar van zowel het West of Ireland Championship als het Irish Close Championship.[2][3] Het jaar daarop verdedigde hij beide titels en won hij ook het Europees kampioenschap voor amateurs.[4] Slechts een paar dagen na zijn 16e verjaardag maakte McIlroy zijn eerste opwachting op een toernooi van de Europese PGA Tour, namelijk de British Masters van 2005.
Eind 2004, op 15-jarige leeftijd, tekende hij een intentieverklaring om golf te spelen aan de East Tennessee State University in de Verenigde Staten. Na zijn overwinningen in amateurtoernooien van 2005 besloot hij af te zien van de studiebeurs en door te gaan met amateurgolf in Europa.[5]
In februari 2007 stond hij een week lang bovenaan de wereldranglijst voor amateurs en mocht hij deelnemen aan The Open Championship van dat jaar. Hier eindigde hij op een gedeeld 42e plaats, en won hij de Silver Medal als beste amateur.[6][7]
Op 17-jarige leeftijd haalde hij voor de eerste keer de cut op de Dubai Desert Classic van 2007, maar vanwege zijn amateurstatus mocht hij het bijbehorende prijzengeld niet accepteren.[8]
Professional
bewerkenIn september 2007 besloot McIlroy om professional te worden, en door uitnodigingen op verschillende toernooien verdiende hij genoeg prijzengeld op de Europese PGA Tour om een Tour-kaart te krijgen voor het daaropvolgende seizoen. Aan het einde van 2007 bevond hij zich op de 95e plaats van de European Tour Order of Merit, en een jaar later was hij reeds gestegen naar de 50e plaats.[9]
In februari 2009 behaalde hij zijn allereerste toernooizege door de Dubai Desert Classic op zijn naam te schrijven, en hij klom daarmee naar een 16e plaats op de wereldranglijst.[10] Na een derde plaats op het PGA Championship en een tweede plaats op het Dubai World Championship eindigde McIlroy aan het einde van 2009 als tweede in de Race to Dubai. Hiermee behaalde hij ook voor de eerste keer de top 10 van de wereldranglijst.[11] Hierop besloot McIlroy om vanaf 2010 ook op de PGA Tour te gaan spelen.[12]
In mei 2010 behaalde hij zijn eerste overwinning op de PGA Tour door op het Quail Hollow Championship met een baanrecord het toernooi te winnen.[13] Nadat hij voor de eerste keer had meegespeeld op de Ryder Cup in 2010, en met het Europese team wist te winnen, kondigde hij in november van dat jaar aan dat hij weer fulltime op de Europese PGA Tour zou gaan spelen, en slechts 11 of 12 toernooien per jaar in de VS zou blijven spelen. Hij schreef de beslissing toe aan het feit dat hij hechtere vrienden had op de Europese Tour, zijn aandeel in de Ryder Cup-overwinning en het feit dat hij dichter bij zijn vriendin en familie wilde zijn. McIlroy verklaarde later dat hij spijt had van zijn beslissing in 2010 om zijn PGA Tour-kaart op te geven, en het bleek dat McIlroy's manager Chubby Chandler's afkeer van de PGA Tour hem had overgehaald en dit ook een van de belangrijkste redenen voor hun latere professionele breuk.[14][15]
Na enkele topnoteringen op majortoernooien in 2010 en 2011, waar hij meerdere keren de leiding uit handen gegeven had, won McIlroy in juni 2011 met de US Open zijn allereerste major. Hij behaalde zijn beste score ooit op dit toernooi door 16 slagen onder par te spelen, waarmee hij tevens het oude record (-12) op de US Open verbeterde.[16] Mede door blessures beleefde hij een teleurstellend najaar in 2011, en hij wist pas in november en december met de Lake Malaren Shanghai Masters en de UBS Hong Kong Open opnieuw twee toernooien te winnen.[17][18]
Door in maart 2012 de Honda Classic te winnen behaalde McIlroy voor de eerste keer de nummer één op de wereldranglijst. Met slechts 22 jaar werd hij daarmee de op één na jongste nummer één van de wereld.[19] In augustus van dat jaar behaalde hij zijn tweede majoroverwinning door het PGA Championship op zijn naam te schrijven. Hier vestigde hij een record door de grootste voorsprong (8 slagen) te hebben na 72 holes op deze major, en verbeterde hij de zeven slagen voorsprong van Jack Nicklaus.[20] In september van dat jaar speelde hij opnieuw op de Ryder Cup, waar hij voor de tweede keer met het Europese team wist te winnen.[21] Eind 2012 won hij op de Europese PGA Tour ook de DP World Tour Championship, het eindtoernooi in Dubai.
McIlroy begon 2013 met hoge aspiraties, maar deed het in de eerste toernooien van het jaar minder goed. Hij worstelde met een verandering van uitrusting, nadat hij in januari een grote kledingdeal met Nike had getekend. Zijn eerste en enige overwinning van het jaar behaalde McIlroy op de Australaziatische PGA Tour door in december het Emirates Australian Open te winnen.[22]
2014 was dan weer een bijzonder succesvol jaar voor de Noord-Ier, wat begon met zijn overwinning op de BMW PGA Championship.[23] Twee maanden later won hij op de Royal Liverpool Golf Club voor de eerste keer The Open Championship.[24] In augustus van dat jaar wist hij tweemaal toe te slaan, door achtereenvolgend de WGC-Bridgestone Invitational te winnen en met het PGA Championship zijn vierde majortitel te behalen.[25] Daarnaast won McIlroy ook de Race to Dubai van de Europese PGA Tour, en wist hij met het Europese team voor de derde keer op rij de Ryder Cup te winnen.[26]
In 2015 won McIlroy reeds bij zijn tweede toernooideelname, de Omega Dubai Desert Classic op de Europese PGA Tour.[27] Op 3 mei van dat jaar won hij de finale van het WGC-Cadillac Match Play Championship, wat zijn tweede succes in een World Golf Championship-toernooi werd.[28] Niet veel later won hij ook het Wells Fargo Championship.[28] McIlroy werd daarmee na Tiger Woods en Jack Nicklaus de derde speler die voor zijn 25e reeds 10 PGA Tour-evenementen en vier majors kon winnen.[29]
In 2016 behaalde McIlroy zijn eerste overwinning van het jaar op de Irish Open in mei, een toernooi dat werd georganiseerd door zijn eigen Rory Foundation.[30] Op 5 september won hij met het Deutsche Bank Championship in Norton, Massachusetts zijn eerste PGA Tour-titel van het jaar.[31] Tijdens het laatste evenement van het PGA Tour-seizoen, het 2016 Tour Championship, overwon McIlroy een achterstand van twee slagen om een play-off af te dwingen en het toernooi uiteindelijk te winnen. Hiermee won McIlroy voor de eerste keer in zijn carrière de FedEx Cup.[32] Op de Ryder Cup van 2016 vormde McIlroy een succesvol duo met Thomas Pieters. Desondanks verloor McIlroy voor het eerst sinds zijn eerste deelname de Ryder Cup.
In 2017 lukte het McIlroy niet om een toernooi te winnen, en het was pas met de Arnold Palmer Invitational in maart 2018 dat hij opnieuw een toernooi kon winnen op de PGA Tour. In september 2018 kwalificeerde McIlroy zich voor het Europese team van de Ryder Cup. Team Europa versloeg Team USA in Frankrijk, wat de derde Ryder Cup-zege van McIlroy betekende.
Op 17 maart 2019 won hij voor het eerst het Players Championship, wat zijn 15e toernooioverwinning op de PGA Tour was.[33] In juni 2019 won McIlroy ook het Canadian Open. Hij voltooide daarmee de Triple Crown, door de drie oudste toernooien van de PGA Tour (The Open Championship, het US Open en het Canadian Open) te winnen.[34] Aan het einde van 2019 won hij voor de tweede keer het Tour Championship en de FedEx Cup.[35]
Nadat hij in 2020 geen officiële toernooien wist te winnen, lukte het McIlroy in het voorjaar van 2021 om het Wells Fargo Championship voor de derde keer op zijn naam te schrijven.[36] In augustus eindigde McIlroy namens Noord-Ierland op een gedeelde derde plaats op de Olympische Spelen, waarin hij de play-off voor de bronzen medaille verloor.[37] In september speelde McIlroy in het Europese team op de Ryder Cup in Wisconsin. Het Amerikaanse team won dit toernooi met 19-9. In oktober won McIlroy de CJ Cup door een achterstand van 9 slagen recht te zetten en met één slag voorsprong van Collin Morikawa te winnen. Deze toernooioverwinning was zijn 20e PGA Tour-zege, waarmee hij levenslang lid mag blijven van de PGA Tour. Hij werd pas de zesde speler sinds 1960 die 20 overwinningen op de tour behaalde voor zijn 33e verjaardag.[38] In november 2021 stond McIlroy 54 holes aan de leiding op het DP World Tour Championship in Dubai, en kon hij de eerste speler worden die het evenement drie keer zou winnen. Door een slechte finish op de laatste negen holes viel hij terug in de eindstand.[39]
In juni 2022 verdedigde McIlroy met succes zijn titel op de RBC Canadian Open.[40] Ondanks dat hij weer geen majortitel kon winnen, behaalde McIlroy wel top 10-klasseringen in alle majortoernooien van 2022.[41] Op 28 augustus schreef McIlroy opnieuw geschiedenis door zijn derde Tour Championship en derde FedEx Cup-overwinning op te eisen. Hiermee overtrof hij Tiger Woods's twee overwinningen.[42] In oktober van dat jaar verdedigde McIlroy met succes zijn titel op de CJ Cup, en kwam hij opnieuw op de eerste plaats te staan van de Official World Golf Ranking.[43] In november nam McIlroy deel aan het DP World Tour Championship op de Europese PGA Tour, waar hij het toernooi als leider van de DP World Tour Ranking inging. Met een vierde plaats in de eindstand was het voldoende voor McIlroy om eerste in de ranglijst te blijven en zijn vierde Harry Vardon Trophy te winnen.[44]
McIlroy begon het 2023 succesvol met het winnen van de Hero Dubai Desert Classic op de Europese PGA Tour.[45] Buiten de Masters wist hij dit jaar opnieuw top-10 noteringen te behalen op de majortoernooien, waar hij vooral op de US Open dicht bij de overwinning kwam maar op één slag achter Wyndham Clark strandde.[46] In september 2023 speelde McIlroy zijn vijfde Ryder Cup namens het Europese team. Het Europese team won in Rome met 16,5-11,5, wat voor McIlroy zijn vierde Ryder Cup-zege betekende.
Gewonnen toernooien
bewerkenPGA Tour
bewerken- Quail Hollow Championship/Wells Fargo Championship (2010, 2015, 2021, 2024)
- US Open (2011)
- The Honda Classic (2012)
- PGA Championship (2012, 2014)
- Deutsche Bank Championship (2012, 2016)
- BMW Championship (2012)
- The Open Championship (2014)
- WGC-Bridgestone Invitational (2014)
- WGC-Cadillac Match Play (2015)
- Tour Championship (2016, 2019, 2022)
- Arnold Palmer Invitational (2018)
- The Players Championship (2019)
- RBC Canadian Open (2019, 2022)
- WGC-HSBC Champions (2019)
- CJ Cup (2021, 2022)
Europese PGA Tour
bewerken- Dubai Desert Classic (2009, 2015, 2023, 2024)
- DP World Tour Championship, Dubai (2012, 2015)
- Dubai Duty Free Irish Open (2016)
- Genesis Scottish Open (2023)
Kampioenschappen
bewerken- FedEx Cup (2016, 2019, 2022)
- Race To Dubai/DP World Tour Rankings (2012, 2014, 2015, 2022, 2023)
- Ryder Cup (2010, 2012, 2018, 2023)
Australaziatische PGA Tour
bewerken- UBS Hong Kong Open 2011
- Emirates Australian Open (2013)
Overige overwinningen
bewerken- Lough Erne Challenge (2009, 2010)
- Lake Malaren Shanghai Masters (2011)
- TaylorMade Driving Relief - met Dustin Johnson (2020)
Externe link
bewerken- ↑ (en) "Rory McIlroy's Open win puts him on the path to superstardom", BBC Sport, 20 juli 2014. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ News & Events | PGA.com. web.archive.org (18 maart 2012). Gearchiveerd op 18 maart 2012. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ Golf: Rory McIlroy wins the Irish Close. indigo.ie. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) EUROPEAN AMATEUR CHAMPIONSHIP RESULTS. European Golf Association (19 oktober 2015). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Rory McIlroy once signed a letter of intent for East Tennessee State University. For The Win (19 oktober 2015). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) British Open Championship 2007 - PGA TOUR Golf Leaderboard. ESPN. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ Previous Opens - 136th Open Carnoustie 2007 - The Open. www.theopen.com. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Results - Dubai Desert Classic 2007 - DP World Tour. www.europeantour.com. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) McIlroy Looks Back 10 Years After Securing Tour Card At 2007 Alfred Dunhill Links. | Golf, by TourMiss. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ Official World Golf Ranking - News - Full Story - 8/20/2013 7:55:17 PM. web.archive.org (20 augustus 2013). Gearchiveerd op 20 augustus 2013. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ Official World Golf Ranking - News - Full Story - 5/24/2012 12:49:28 AM. web.archive.org (24 mei 2012). Gearchiveerd op 24 mei 2012. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Rory McIlroy's self motivating qualities makes him favourite for the Race to Dubai. The Telegraph (18 november 2009). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) PGATOUR.COM - Official Home of Golf and the FedExCup - PGA TOUR. www.pgatour.com. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) "McIlroy to focus on European Tour", 9 november 2010. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Donegan, Lawrence, "Rory McIlroy: Andrew 'Chubby' Chandler led me down the wrong path", The Guardian, 1 april 2012. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Yahoo Sport: News, scores, videos, fantasy games, schedules and more. Yahoo Sports. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Shanghai Masters. NBC Sports. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ "Randhawa finishes 29th at Hong Kong Open", The Times of India, 4 december 2011. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) "Rory McIlroy becomes world number one after Honda win", BBC Sport, 4 maart 2012. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ Eight is more than enough for Rory McIlroy to win the PGA - latimes.com. web.archive.org (13 augustus 2012). Gearchiveerd op 13 augustus 2012. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) McIlroy makes tee time -- thanks to police ride. ESPN.com (30 september 2012). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) "Rory McIlroy wins Australian Open by one shot from Adam Scott", BBC Sport, 1 december 2013. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Rory McIlroy wins BMW PGA Championship to end emotional week on a high. The Telegraph (25 mei 2014). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Butler, Michael, "Rory McIlroy pledges to ‘try and make it a dream come true’ at the Open", The Observer, 16 juli 2022. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) "US PGA: Rory McIlroy battles back at Valhalla to win his fourth major", BBC Sport, 11 augustus 2014. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) ODonnell, Sean, Ryder Cup 2014: Final Standings, Complete Match Results and Analysis. Bleacher Report. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) McIlroy rolls to Dubai win, ties tourney record. ESPN.com (1 februari 2015). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ a b (en) "Rory McIlroy wins WGC Match Play by beating Gary Woodland", BBC Sport, 3 mei 2015. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Rory McIlroy claims piece of history with WGC Match Play triumph. The Telegraph (4 mei 2015). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Martin Inglis, Rory McIlroy fights tears after Irish triumph (23 mei 2016). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) €1.37m richer! Rory McIlroy ends PGA Tour win drought with storming 65 to take Deutsche Bank Championship. Irish Independent (5 september 2016). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Murray, Ewan, "Rory McIlroy scoops FedEx Cup glory to give Europe Ryder Cup momentum", The Guardian, 26 september 2016. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Corrigan, James, "Rory McIlroy silences critics with superb Players Championship triumph", The Telegraph, 17 maart 2019. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Rory McIlroy wins 2019 RBC Canadian Open - RBC Canadian Open (10 juni 2019). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Miles, Frank, Rory McIlroy wins FedEx Cup, largest cash payout in golf history, at Tour Championship. Fox News (25 augustus 2019). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Rory McIlroy overcomes two-shot deficit to win Wells Fargo Championship. Golfweek (9 mei 2021). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Tokyo Olympics: Xander Schauffele wins golf gold as Rory McIlroy, Paul Casey miss out on medals. Sky Sports. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) "Rory McIlroy's CJ Cup win built on Ryder Cup singles victory at Whistling Straits", BBC Sport, 18 oktober 2021. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Rory McIlroy frustrated in Dubai as Collin Morikawa surges to title. The Irish Times. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Rory McIlroy holds off Justin Thomas and Tony Finau to defend Canadian Open title. Sky Sports. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) "The Open: Rory McIlroy's dream becomes nightmare as major wait goes on", BBC Sport, 17 juli 2022. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) McIlroy storms from 6 back to win FedEx Cup and $18 million. AP News (29 augustus 2022). Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) Oliver, Angus, "Rory McIlroy returns to world No 1 after retaining CJ Cup with classy final round", 14 maart 2024. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) DP World Tour Championship: Jon Rahm earns impressive win in Dubai as Rory McIlroy ends season No 1. Sky Sports. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) "Masters 2023: Rory McIlroy set to miss cut as Brooks Koepka leads at stormy Augusta", BBC Sport. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
- ↑ (en) "Masters 2023: Rory McIlroy set to miss cut as Brooks Koepka leads at stormy Augusta", BBC Sport, 7 april 2023. Geraadpleegd op 14 maart 2024.
