Joseph Beuys

Joseph Beuys

Biografía
Nacemento	12 de maio de 1921 Krefeld, Alemaña
Morte	23 de xaneiro de 1986 (64 anos) Düsseldorf, Alemaña
Causa da morte	insuficiencia cardíaca
Lugar de sepultura	Mar do Norte 54°07′05″N 8°22′00″L
Datos persoais
Outros nomes	Boĭs, Iosef Bojs, Joze Beuys, Joseph (Joseph Heinrich)
País de nacionalidade	Alemaña
Educación	Freiherr-vom-Stein-Gymnasium (en) Kunstakademie Düsseldorf (en)
Actividade
Campo de traballo	Performance (pt)
Lugar de traballo	Düsseldorf Reino Unido Italia Estados Unidos de América
Ocupación	escultor , fotógrafo , artista conceptual , artista de performance , gravador , ilustrador , pintor , profesor universitario , coreógrafo , debuxante
Período de actividade	1960 - 1985
Partido político	The Greens (en)
Xénero artístico	Arte conceptual
Movemento	Fluxus
Profesores	Ewald Mataré (pt)
Alumnos	Anselm Kiefer, Lothar Baumgarten (pt) , Peter Angermann (pt) , Jörg Immendorff e Anatol Herzfeld
Lingua	Lingua alemá
Representante	Mary Boone Gallery (en) , Artists Rights Society e Electronic Arts Intermix (en)
Participou en
13 de xuño de 1992	Documenta IX (en)
12 de xuño de 1987	documenta 8
19 de xuño de 1982	Documenta 7 (pt)
24 de xuño de 1977	Documenta 6
30 de xuño de 1972	Documenta 5 (pt)
27 de xuño de 1968	Documenta 4
28 de xuño de 1964	Documenta III (en)
Obra
Obras destacables (1965) How to Explain Pictures to a Dead Hare (en)
Premios (1986)  Prêmio Wilhelm Lehmbruck (pt) (1979)  Goslarer Kaiserring (en)  Prêmio Lichtwark (pt)
Sinatura
Páxina web	beuys.org

Beuys Filtz TV von Lothar Wolleh.

Joseph Beuys, nado o 12 de maio de 1921 en Krefeld e finado o 23 de xaneiro de 1986 en Düsseldorf, foi un artista alemán que traballou con varios medios e técnicas como escultura, performance, happening, fluxus vídeo e instalación. É considerado un dos artistas alemáns máis influentes da segunda metade do século XX.

Vida e obra

Aínda que se dubidou a miúdo da súa veracidade, Beuys afirmaba que combatera como piloto na segunda guerra mundial, que se estrelara en Crimea, que estivera a piques de morrer conxelado, e que uns nativos o rescataran e enzoufándoo con graxa e envolvéndoo en feltro para evitar a súa morte. En calquera caso, ambos elementos aparecerán constantemente na súa obra.

Traballou de profesor universitario ata que foi expulsado anos despois. A obra que realizou no seu tempo de profesor, afecta na relación da pedagoxía co estudo da arte, xa que Beuys cambiou totalmente o enfoque de ensino que se tiña até o momento.

De 1946 a 1951 estudou na Escola de Belas Artes de Düsseldorf, onde máis tarde foi profesor de escultura.

En 1962 comezou as súas actividades co movemento neodadá Fluxus e Happening. O seu maior logro foi a socialización que conseguiu facer da arte, achegándoo a todos os tipos de público.

As súas accións non tiñan tanto que ver cos espaventos neodadaístas para escandalizar ó burgués, senón que tiñan un significado máis profundo. En Como explicar os cadros a unha lebre morta 1965 púxose mel e pan de ouro na cabeza e faláballe sobre a súa obra a unha lebre morta que tiña entre os seus brazos. Nesta obra vincula factores espaciais e escultóricos, lingüísticos e sonoros á figura do artista, á súa xestualidade corporal, á súa conciencia de comunicador que tiña como receptor a un animal.

Beuys asumía o papel de xamán con potestade de curar e salvar unha sociedade que el consideraba morta.

En 1974 levou a cabo a acción Gústame América e a América gústolle eu onde Beuys, un coiote e materiais como papel, feltro e palla, constituíron o vehículo da súa creación. Conviviu 3 días co coiote. Apilaba periódicos americanos símbolo do capitalismo norteamericano. Ós poucos o coiote e Beuys vanse afacendo un ó outro e ó final Beuys abraza ó coiote.

Con esta acción formula unha crítica á política estadounidense en relación ós indios, onde el representaría aos Estados Unidos e o coiote ós indios norteamericanos.

Beuys repite moitos obxectos utilizados noutras obras. Obxectos que difiren dos ready mades duchampianos non pola súa natureza pobre e efémera, senón por ser parte da vida do propio Beuys que os "puxo aí" tras convivir con eles e deixarlles a súa pegada. Moitos teñen relación autobiográfica, como o mel ou a graxa utilizada polos tártaros que lle salvaron durante a segunda guerra mundial.

En Traxe de feltro, de 1970. Beuys simboliza o illamento do home na sociedade do noso tempo, un illamento non necesariamente negativo, xa que en doses prudentes pode ser catalizador de extraordinarias forzas creativas.

En 1979, o Museo Guggenheim de Nova York exhibiu unha gran retrospectiva da súa obra.

Beuys utilizou a arte, unha arte dinámica, fluída e corrosiva até o extremo de converterse nun anti-arte, para educar, curar e redimir ó ser humano e á sociedade espiritualmente enferma e perdida no caos do mundo.

Política

Beuys tivo outra cara, máis en relación coa política. Creou en 1967 o Partido Alemán de Estudantes, cuxos obxectivos básicos eran educar a tódalas persoas na madurez intelectual e propiciar o concepto ampliado da arte. As súas proposicións navegaban entre o utópico e o anarquista. En 1971 esta organización transformouse na Organización para a democracia por referendo, para a posibilidade dunha democracia directa, na cal se podería lexislar de abaixo a arriba, impondo a vontade do pobo. Unha nova sociedade do socialismo real, poscapitalista e poscomunista.

Algunhas obras

• Nevada, 1965
• Como explicar os cadros a unha lebre morta, 1965. Galería Schmela, Düsseldorf.
• Coiote, 1974. Galería René Block, Nova York.
• Bomba de mel no lugar de traballo, 1974-1977
• Mostra a túa ferida, 1976
• Fin da arte do século XX, 1982. Instalación na Bienal de Venecia 2001
• 7.000 carballos, 1982. Documenta VII

Véxase tamén

Bibliografía

GUASCH, ANNA MARIA; A arte última do século XX. Do posminimalismo ó multicultural. Alianza editorial. Madrid. 2000.

Ligazóns externas

• Galería de imaxes do diario TelegraphArquivado 15 de decembro de 2007 en Wayback Machine. (en inglés)
• Proxecto dos 7.000 carballos (en inglés), con imaxes
• Biografía Joseph Beuys (en francés)