Citidina
| Citidina | |
|---|---|
 | |
4-amino-1-[3,4-dihidroxi-5-(hidroximetil)tetrahidrofuran-2-il]pirimidin-2-ona | |
| Identificadores | |
| Número CAS | 65-46-3 |
| PubChem | 6175 |
| ChemSpider | 5940 |
| UNII | 5CSZ8459RP |
| KEGG | D07769 |
| MeSH | Cytidine |
| ChEBI | CHEBI:17562 |
| ChEMBL | CHEMBL95606 |
| Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
| Propiedades | |
| Fórmula molecular | C9H13N3O5 |
| Masa molar | 243,22 g mol−1 |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. | |
A citidina é un nucleósido formado pola unión da base nitroxenada pirimidínica citosina coa ribosa (ribofuranose) por enlace β-N1-glicosídico. Cando a citidina se une a un fosfato na posición 5' orixina o nucleótido CMP, que é compoñente do ARN.
Se a citosina se une á 2-desoxirribosa en lugar de á ribosa, orixina o nucleósido desoxicitidina. Cando a desoxicitidina se une a un fosfato en posición 5' orixina o nucleótido dCMP, que é compoñente do ADN.
Fontes de citidina na dieta
[editar | editar a fonte]Abunda a citidina en alimentos cun alto contido en ARN,[1] como a carne de órganos (fígado), ou o lévedo de panadaría, e tamén nos alimentos ricos en pirimidinas, como a cervexa. Durante a dixestión, estes alimentos liberan ribosil pirimidinas (citidina e uridina), que se absorben intactas.[1] Nos humanos, a citidina da dieta convértese en uridina,[2] a cal é probablemente o composto que está detrás dos efectos metabólicos da citidina.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Jonas DA, Elmadfa I, Engel KH; et al. (2001). "Safety considerations of DNA in food". Ann Nutr Metab. 45 (6): 235–54. PMID 11786646. doi:10.1159/000046734.
- ↑ Wurtman RJ, Regan M, Ulus I, Yu L (2000). "Effect of oral CDP-choline on plasma choline and uridine levels in humans". Biochem Pharmacol. 60 (7): 989–92. PMID 10974208. doi:10.1016/S0006-2952(00)00436-6.
