Contrapposto

Copia do Apoxiomenos do Museo Pio-Clementino

Contrapposto é un termo italiano para designar a oposición harmónica das distintas partes do corpo da figura humana, o que proporciona certo movemento e contribúe a rachar a lei da frontalidade.

Úsase na escultura para dar sensación de movemento. Unha das pernas está fixa no chan e a outra se adianta, os brazos fan o propio, mentres a cabeza mira cara a un lado simulando un paso.

Foi o escultor Policleto quen o puxo en práctica en obras como o Doríforo, influíndo moito nas escultura do Renacemento (por exemplo, no David de Miguel Anxo). Basicamente consiste en representar á figura humana cunha perna lixeiramente flexionada, co que a cadeira ao lado oposto aparece máis elevada, do mesmo xeito que o ombreiro dese mesmo lado está a menor altura que o contrario, o que dá lugar a que a figura describa unha lixeira curva e contracurva (un S) no seu percorrido vertical. O escultor grego do século IV a. C. Praxíteles practicou un contrapposto moi senlleiro e elegante que foi denominado curva praxiteliana.

Exemplos

• 
  Estatuiña etrusca de bronce, da Península Itálica, III-I a.C
• 
  Efebo de Kritios, no Museo da Acrópole, de Atenas
• 
  Hermes por Praxíteles
• 
  Venus de Milo, con contraposto que produce unha postura en S. 130–100 a.C
• 
  Augustus fra Primaporta
• 
  David, por Miguel Anxo, 1501–04. Os ombreiros do David vense nun ángulo distinto á pelvis