Acícula
Aparencia
Acícula (do latín vulgar acucula, diminutivo de acus agulla) é o termo empregado en botánica para designar aguillóns magros e febles que non son feridores.[1][2] Por extensión, os órganos aciculares son aqueles con forma longa e fraca, moi especialmente as follas dos piñeiros e outras coníferas.
Noutras disciplinas como a zooloxía ou a mineraloxía úsase tamén este termo, facendo referencia sempre a órganos ou outros elementos longos, finos e rematados en punta.[2]
Denominación galega da folla do piñeiro
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Nomes da folla do piñeiro en Galicia.
En galego reciben o nome común de frouma, agulla ou arume, así coma unha infinidade de variedades dialectais: bruma, garfa, lesta, padumeiro, pica, pilro, piñuca, pulazo, rama etc.[3] O arume úsase para acender lumes ou coma combustíbel.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Font Quer, P. (1982)
- ↑ 2,0 2,1 Lancha y Sempere (1988)
- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para frouma.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Varios autores (2002). Termos Esenciais de Botánica. Lugo: Comisión de Normalización Ligüística da Escola Politécnica Superior de Lugo- Universidade de Santiago de Compostela-Xunta de Galicia. p. 18.
- Allaby, M. (1984). Diccionario del medio ambiente. Madrid: Pirámide. p. 421.
- Font Quer, P. (1982). Diccionario de botánica. Barcelona: Editorial Labor, SA. p. 1244.
- Lancha, J.M. y T. Sempere (1988). Diccionario de ciencias naturales. Usos y etimologías. Madrid: Siglo veintiuno de España editores. p. 376.