اعراف (شعر)
اعراف (به انگلیسی: Al Aaraaf) شعری از ادگار آلن پو، شاعر آمریکایی است که نخستین بار در سال ۱۸۲۹ منتشر شد. این شعر یکی از نخستین کارهای آلن پو است و به دلیل ارجاع‌های تاریخی‌اش مشهور است. این شعر بر مبنای داستانی از قرآن است که دربارهٔ زندگی پس از مرگ در مکانی به نام «اعراف» است. در قرآن سوره‌ای به همین نام است که هفتمین سورهٔ این کتاب است و ۲۰۶ آیه دارد.[۱][۲]
اعراف مهم‌ترین شعر کتاب شعر آلن پو با نام Al Aaraaf, Tamerlane, and Minor Poems است که الهام گرفته از کشف یک ابرنواختر توسط تیکو براهه است. این ستاره در سال ۱۵۷۲ رؤیت شد و حدود هفده ماه رؤیت‌پذیر بود. آلن پو این ستاره را «اعراف» نامید که در حقیقت مکانی است برای کسانی که نه به‌طور مشخص خوب هستند و نه بد. و در آن‌جا می‌مانند تا خداوند آنان را ببخشد و وارد بهشت شوند؛ هم‌چنان‌که در سوره هفتم قرآن تشریح شده است.[۳][۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ Quinn, Arthur Hobson. Edgar Allan Poe: A Critical Biography. Johns Hopkins University Press, 1998: 158. شابک ۰−۸۰۱۸−۵۷۳۰−۹
- ↑ Hallqvist, Christoffer (February 7, 2006), Al Aaraaf and West Point, Qrisse's Edgar Allan Poe Pages
- ↑ Poe, Harry Lee. Edgar Allan Poe: An Illustrated Companion to His Tell-Tale Stories. New York: Metro Books, 2008: 39. شابک ۹۷۸−۱−۴۳۵۱−۰۴۶۹−۳
- ↑ Erkkila, Betsy. "The Poetics of Whiteness: Poe and the Racial Imaginary" in Romancing the Shadow: Poe and Race, J. Gerald Kennedy & Liliane Weissberg, eds. New York: Oxford University Press, 2001: 48. ISBN