Перайсці да зместу

Цярновы вянок

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Хрыстос, які нясе крыж у цярновым вянцы працы Эль Грэка, 1580 год

Цярновы вянок - вянок, які згодна тром Евангеллям, быў ускладзены на галаву Ісуса падчас падзей, якія прывялі да Укрыжавання. Гэта быў адзін з інструментаў зневажання каб выклікаць Яму боль і здзекавацца над Ім. Ён згадваецца ў Евангеллях ад Матфея (27:29), Марка (15:17) і Яна (19: 2, 5) і часта спасылаўся на ў ранейшых Айцоў Царквы, такіх як Клімент Александрыйскі, Арыген, і інш.

У наступныя стагоддзі рэліквіі, якія лічыліся часткай Цярновага вянка шанаваліся ў царкве.

Хрысціянскія аўтары звязвалі шыпы з грэхападзеннем, калі Бог выняс прысуд Адаму, што "церне і ваўчкі ўзгадуе яна табе" (Быццё 3:18).

Біблейскае апавяданне

[правіць | правіць зыходнік]

Евангеллі распавядаюць, што рымскімі салдатамі на галаву Ісуса быў пакладзены на галаву вянок з калючак. Салдаты смяяліся з Яго, уклалі ў рукі яго кій як скіпетр, апранулі ў пурпуру - свайго роду «сатырычныя» царскія сімвалы, білі Яго і плявалі на Яго, таму што Ён не адмаўляў, што Ён ёсць цар Іудзейскі (Матф. 27:11, Мк. 15: 2, Лк. 23: 3).

У Бібліі не згадваецца, калі з Хрыста знялі вянок і ці нёс Ісус цярновы вянок падчас Крыжовага шляху і Укрыжавання, аднак вельмі часта мастакі малююць Ісуса Хрыста на крыжы з цярновым вянком.

Релікварый цярновага вянка ў Саборы Парыжскай Божай Маці

Захаваліся сведчанні, што ўжо ў пятым стагоддзі ў Іерусаліме быў вянок, які як рэліквія шанаваўся вернікамі. Цярновы вянок быў у Іерусаліме на працягу некалькіх стагоддзяў, пасля апынуўся ў Візантыі. У 1238 годзе Балдуін II, лацінскі імператар Канстанцінопаля, імкнучыся атрымаць падтрымку для сваёй расхістанай імперыі, прапанавалі цярновы вянок каралю Францыі Людовіку IX. Менавіта тады ён апынуўся ў руках венецыянцаў у якасці забеспячэння вялікага крэдыту ў 13 134 залатых, але пазней быў выкуплены і перададзены ў Парыж, дзе для яго была пабудавана царква Сент-Шапель. Рэліквія заставалася там да Французскай рэвалюцыі, калі, яна некаторы час знаходзілася ў Нацыянальнай бібліятэцы, пасля згодна Канкардата 1801 года была перададзена царкве і здадзена на захоўванне ў сабор Нотр-Дам. Іншыя часткі вянка знаходзяцца ў больш чым дваццаці цэркваў у васьмі краін сусвету.

pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy