Паўночна-Каўказскі край
Паўночна-Каўказскі край | |||||
---|---|---|---|---|---|
Краіна | СССР | ||||
Статус | Край | ||||
Уваходзіць у | РСФСР | ||||
Адміністрацыйны цэнтр | горад Растоў-на-Доне | ||||
Дата ўтварэння | 16 кастрычніка 1924 | ||||
Дата скасавання | 13 сакавіка 1937 | ||||
Афіцыйныя мовы | руская, украінская | ||||
Насельніцтва (1926) | 8 363 491[1] | ||||
Плошча | 293 652 | ||||
Часавы пояс | MSK (UTC+3) | ||||
|
Паўночна-Каўказскі край — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка на тэрыторыі Расійскай Сацыялістычнай Федэратыўнай Савецкай Рэспублікі, якая існавала з 16 кастрычніка 1924 года па 13 сакавіка 1937 года. Адміністрацыйны цэнтр — горад Растоў-на-Доне (з 10 студзеня 1934 года — Пяцігорск, са студзеня 1936 года — Арджанікідзэ (цяпер г. Уладзікаўказ), з 15 снежня 1936 года — Варашылаўск (цяпер г. Стаўрапаль)). Па выніках перапісу насельніцтва ў СССР 1926 года дзвюма найбуйнейшымі нацыянальнасцямі на тэрыторыі Паўночна-Каўказскага края былі рускія (46,2 %) і украінцы (37,4 %)[2].
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Паўночна-Каўказскі край быў утвораны 16 кастрычніка 1924 года ў выніку аб’яднання скасаванай Паўднёва-Усходняй вобласці і аўтаномных абласцей: Адыгейскай (Чаркескай), Карачаева-Чаркескай, Кабардзіна-Балкарскай і Чачэнскай, Сунжанскай казацкай акругі і аўтаномнага горада Грозны[1], на правах акругі[3]. Цэнтрам края стаў горад Растоў-на-Доне.
26 лютага 1925 года створана Сунжанская казацкая акруга. Таксама ў склад края ўключаны Інгушская і Паўночна-Асецінская аўтаномныя вобласці[3].
26 красавіка 1926 года Карачаева-Чаркеская аўтаномная вобласць падзелена на Карачаеўскую аўтаномную вобласць і Чаркескую нацыянальную акругу[3].
30 красавіка 1928 года Чаркеская нацыянальная акруга ператворана ў Чаркескую аўтаномную вобласць[3].
14 лютага 1929 года скасавана Сунжанская казацкая акруга[3], падзеленая паміж Церскай акругай і Сунжанскай акругай Чачэнскай аўтаномнай вобласці.
У 1929 годзе горад Грозны перастаў быць аўтаномным горадам края і ўвайшоў у Чачэнскую аўтаномную вобласць[4].
15 жніўня 1930 года па-за аўтаномнымі абласцямі былі скасаваны акругі, і ўсе раёны перайшлі ў непасрэднае падпарадкаванне адміністрацыі края.
6 верасня 1931 года ў склад края ўключана Дагестанская АССР[3].
30 верасня 1931 года ўсе акругі аўтаномных абласцей былі ператвораны ў раёны[5].
20 лістапада 1933 года з часткі раёнаў на поўначы края была створана Паўночная вобласць[3] з цэнтрам у горадзе Мілерава.
10 студзеня 1934 года край быў падзелены на дзве самастойныя адміністрацыйна-тэрытарыяльныя адзінкі: Азова-Чарнаморскі край, якіў уключаў Адыгейскую аўтаномную вобласць[3], з цэнтрам у Растове-на-Доне і Паўночна-Каўказскі край, цэнтрам якога стаў Пяцігорск[3].
15 студзеня 1934 года Чачэнская аўтаномная вобласць і Інгушская аўтаномная вобласць былі аб’яднаны ў адну Чачэна-Інгушскую аўтаномную вобласць.
У студзені 1936 года краявы цэнтр перанесены ў горад Арджанікідзэ.
5 снежня 1936 года са складу края былі вылучаны Дагестанская АССР і, ператвораныя ў АССР, Кабардзіна-Балкарская, Паўночна-Асецінская і Чачэна-Інгушская аўтаномныя вобласці[6]. Цэнтр края перанесены ў горад Варашылаўск.
13 сакавіка 1937 года Паўночна-Каўказскі край перайменаваны ў Арджанікідзеўскі край. 15 студзеня 1938 новая назва края была ўнесена ў Канстытуцыю СССР[7]. 12 студзеня 1943 года Арджанікідзеўскі край Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР перайменаваны ў Стаўрапольскі край.
Нацыянальны склад
[правіць | правіць зыходнік]Нацыянальны склад Паўночна-Каўказскага края паводле даных перапісу насельніцтва СССР 1926 года[2]:
нацыянальнасць | колькасць | % |
---|---|---|
рускія | 3 841 063 | 46,2 % |
украінцы | 3 106 852 | 37,4 % |
чачэнцы | 296 282 | 3,6 % |
армяне | 162 186 | 1,9 % |
асеціны | 155 400 | 1,87 % |
кабардзінцы | 139 689 | 1,68 % |
немцы | 93 915 | 1,13 % |
інгушы | 72 043 | 0,86 % |
чаркесы | 64 031 | 0,77 % |
карачаеўцы | 55 068 | 0,66 % |
беларусы | 51 317 | 0,6 % |
яўрэі | 42 476 | 0,51 % |
балкарцы | 33 280 | 0,4 % |
іншыя | … | … |
усяго | 8 307 934 | 100,0 % |
Нацыянальны склад Кубанскай акругі, Майкопскай акругі, Армавірскай акругі і Чарнаморскай акругі Паўночна-Каўказскага края паводле даных перапісу насельніцтва СССР 1926 года[8]:
Нацыянальнасць | Кубанская акруга | % | Майкопская акруга | % | Армавірская акруга | % | Чарнаморская акруга | % | Разам | % |
украінцы | 915 450 | 62,2 % | 94 322 | 28,6 % | 305 126 | 32,9 % | 103 922 | 37,5 % | 1 418 820 | 47,2 % |
рускія | 498 102 | 33,8 % | 212 549 | 64,4 % | 552 176 | 59,4 % | 96 169 | 34,7 % | 1 358 996 | 45,2 % |
армяне | 21 023 | 1,4 % | 9 801 | 3,0 % | 19 198 | 2,1 % | 27 729 | 10,0 % | 77 751 | 2,6 % |
беларусы | 8 434 | 0,6 % | 1 600 | 0,5 % | 8 386 | 0,9 % | 4 882 | 1,8 % | 23 302 | 0,8 % |
немцы | 7 255 | 0,5 % | 962 | 0,3 % | 21 856 | 2,4 % | 2 968 | 1,1 % | 33 041 | 1,1 % |
іншыя | … | … | … | … | … | … | … | … | … | … |
усяго | 1 472 548 | 100,0 % | 330 135 | 100,0 % | 927 392 | 100,0 % | 277 263 | 100,0 % | 3 007 338 | 100,0 % |
Адміністрацыйны падзел пры заснаванні края
[правіць | правіць зыходнік]Пры перапісе ўлічвалася і казацкае насельніцтва (адзіны ў СССР раз), калі былі палічаны ўсе, хто называў сваю нацыянальнасць як «казак» ці «казачка», хоць у агульны доступ гэта інфармацыя так і не патрапіла і збіралася больш для «ўнутраных высноў»[9].
Станам на 17 снежня 1926 года ў склад края ўваходзілі 12 акруг, 7 аўтаномных абласцей і 2 аўтаномныя гарады, на правах акругі:
Адміністрацыйны падзел з 1934 года
[правіць | правіць зыходнік]Пасля падзелу края ў 1934 годзе ў складзе края[10]:
- Аўтаноміі
- Дагестанская аўтаномная рэспубліка
- Кабардзіна-Балкарская аўтаномная вобласць
- Карачаеўская аўтаномная вобласць
- Паўночна-Асецінская аўтаномная вобласць
- Чаркеская аўтаномная вобласць
- Чачэна-Інгушская аўтаномная вобласць
- Раёны
- Аляксандраўскі раён
- Благадарненскі раён
- Варанцова-Аляксандраўскі раён
- Вінадзеленскі раён
- Георгіеўскі раён
- Есентукскі раён
- Збытна-Цішчанскі раён
- Курсаўскі раён
- Маздокскі раён
- Мінералаводскі раён
- Мядзвежанскі раён
- Новааляксандраўскі раён
- Нявіннамыскі раён
- Прыкумскі раён
- Пятроўскі раён
- Стаўрапольскі раён
- Туркменскі раён
У гэтым жа годзе Есентукскі раён быў скасаваны[10]
Адміністрацыйны падзел з 1935 года
[правіць | правіць зыходнік]Уведзена новая сетка раёнаў Паўночна-Каўказскага края і аўтаномных аб’яднанняў, якія ўваходзілі ў яго склад. Замест 17 раёнаў у краі стала 43 раёны, падпарадкаваныя непасрэдна Паўночна-Каўказскаму крайвыканкаму[10]:
- Раёны
- Александрыйска-Абільненскі раён
- Аляксандраўскі раён
- Апалонскі раён
- Арзгірскі раён
- Архангельскі раён
- Благадарненскі раён
- Бурлацкі раён
- Варанцова-Аляксандраўскі раён
- Вінадзеленскі раён
- Гафіцкі раён
- Георгіеўскі раён
- Дзмітрыеўскі раён
- Егарлыкскі раён
- Есентукскі раён
- Жалезнаводскі раён
- Ізабільненскі раён
- Кіславодскі раён
- Курсаўскі раён
- Курскі раён
- Левакумскі раён
- Лібкнехтаўскі раён
- Маздокскі раён
- Мінералаводскі раён
- Мітрафанаўскі раён
- Мядзвежанскі раён
- Наваселіцкі раён
- Нагуцкі раён
- Наурскі раён
- Новааляксандраўскі раён
- Нявіннамыскі раён
- Прыкумскі раён
- Пятроўскі раён
- Пяцігорскі раён
- Савецкі раён
- Салдата-Аляксандраўскі раён
- Спіцаўскі раён
- Старамар’еўскі раён
- Стаўрапольскі раён
- Сувораўскі раён
- Сцяпноўскі раён
- Труноўскі раён
- Туркменскі раён
- Шпакаўскі раён
- Аўтаноміі
- Дагестанская АССР
- Кабардзіна-Балкарская аўтаномная вобласць
- Карачаеўская аўтаномная вобласць
- Паўночна-Асецінская аўтаномная вобласць
- Чаркеская аўтаномная вобласць
- Чачэна-Інгушская аўтаномная вобласць
- Перайменаваны
- Мядзвежанскі раён і с. Мядзведжае ў Еўдакімаўскі раён і ў с. Еўдакімаўскае
- Вінадзеленскі раён — у Іпатаўскі
- Мітрафанаўскі (былы Дзівенскі) раён — у Апанасянкоўскі
- Прыкумскі раён — у Будзённаўскі
- Стаўрапольскі раён — у Варашылаўскі, а г. Стаўрапаль — у г. Варашылаўск
- Утвораны
Каясулінскі раён у складзе Дагестанскай АССР.
Адміністрацыйны падзел з 1936 года
[правіць | правіць зыходнік]Пасля прыняцця Канстытуцыі СССР 1936 года Кабардзіна-Балкарская, Паўночна-Асецінская і Чачэна-Інгушская аўтаномныя вобласці ператвораны ў аўтаномныя Савецкія Сацыялістычныя Рэспублікі і разам з Дагестанскай АССР вылучаны са складу Арджанікідзеўскага края ў самастойныя адміністрацыйна-тэрытарыяльныя ўтварэнні ў РСФСР[10].
Карачаеўская і Чаркеская аўтаномныя вобласці засталіся ў складзе Арджанікідзеўскага края (пераназванага ў 1943 годзе ў Стаўрапольскі край). 12 студзеня 1957 года яны былі аб’яднаны ў Карачаева-Чаркескую аўтаномную вобласць Стаўрапольскага края. У яе былі перададзены Зелянчуцкі, Карачаеўскі і Усць-Джагуцінскі раёны Стаўрапольскага края.
Зноскі
- ↑ а б в Усесаюзны перапіс насельніцтва 1926 г. . Архівавана з першакрыніцы 9 жніўня 2017. Праверана 4 кастрычніка 2010.
- ↑ а б Дэмаскоп Weekly - Дадатак. Даведнік статыстычных паказчыкаў. . www.demoscope.ru. Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2018. Праверана 4 мая 2018.
- ↑ а б в г д е ё ж з Паўднёва-Усходняя вобласць — Паўночна-Каўказскі край (цэнтр Растоў-на-Доне)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 30 чэрвеня 2015. Праверана 20 жніўня 2010.
- ↑ Сусветны гістарычны праект(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 3 снежня 2010. Праверана 9 кастрычніка 2010.
- ↑ Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел ЧІАССР на 1 студзеня 1941 года Архівавана 30 жніўня 2019. Дзяржаўны архіў Рэспублікі Інгушэціі
- ↑ Паўночна-Каўказскі — Арджанікідзеўскі — Стаўрапольскі край . Архівавана з першакрыніцы 3 жніўня 2017. Праверана 20 кастрычніка 2017.
- ↑ Закон СССР от 15 января 1938 года «Об изменении и дополнении ст.ст. 22, 23, 26, 28, 29, 49, 77, 70, 78 и 83 Конституции (Основного Закона) СССР» . Архівавана з першакрыніцы 4 верасня 2018. Праверана 4 верасня 2018.
- ↑ Дэмаскоп Weekly - Дадатак. Даведнік статыстычных паказчыкаў. . demoscope.ru. Архівавана з першакрыніцы 15 снежня 2013. Праверана 17 сакавіка 2017.
- ↑ Поселенные итоги переписи 1926 года по Северо-Кавказскому краю / Северо-Кавказское краевое статистическое управление — Ростов-на-Дону: Гостипография им. Коминтерна Секкавполиграфтреста, 1929.
- ↑ а б в г Краткая справка по административно-территориальному делению Ставропольского края с 1920 по 1992 г_.doc Кароткая даведка пра адміністрацыйна-тэрытарыяльныя змены Стаўрапольскага края за 1920—1992 гг.(недаступная спасылка)
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898—1991
- Акопян В. З. Национальные районы и их официальный язык (Армянские районы Северного Кавказа в 20-е годы). Центр понтийско-кавказских исследований. Краснодар, 1995 Архівавана 12 ліпеня 2021.
- Административно-территориальное деление Северо-Кавказского края в официальных документах // Донской временник / Донская государственная публичная библиотека. Ростов-на-Дону, 2014.
- Список населенных мест Донского, Донецкого, Сальского, Таганрогского и Шахтинско-Донецкого округов Северо-Кавказского края на 1926 год // Донской временник / Донская государственная публичная библиотека. Ростов-на-Дону, 2016.
- Поселенные итоги переписи 1926 года по Северо-Кавказскому краю / Северо-Кавказское краевое статистическое управление — Ростов-на-Дону: Гостипография им. Коминтерна Секкавполиграфтреста, 1929.