Стывен Гровер Кліўленд

Стывен Гровер Кліўленд
англ.: Grover Cleveland
18-ы абраны прэзідэнт ЗША[d] 4 лістапада 1884 — 4 сакавіка 1885
Папярэднік	Джэймс Эйбрам Гарфілд
Пераемнік	Бенджамін Гарысан
20-ы абраны прэзідэнт ЗША[d] 8 лістапада 1892 — 4 сакавіка 1893
Папярэднік	Бенджамін Гарысан
Пераемнік	Уільям Мак-Кінлі
22-і Прэзідэнт ЗША 4 сакавіка 1885 — 4 сакавіка 1889
Папярэднік	Чэстэр Алан Артур
Пераемнік	Бенджамін Гарысан
24-ы Прэзідэнт ЗША 4 сакавіка 1893 — 4 сакавіка 1897
Папярэднік	Бенджамін Гарысан
Пераемнік	Уільям Мак-Кінлі
28-ы губернатар штата Нью-Ёрк[d] 1 студзеня 1883 — 6 студзеня 1885
Папярэднік	Alonzo Barton Cornell[d]
Пераемнік	David B. Hill[d]
Mayor of Buffalo, New York[d] 2 студзеня 1882 — 20 лістапада 1882
Папярэднік	Alexander Brush[d]
Пераемнік	Marcus M. Drake[d]
Нараджэнне	18 сакавіка 1837(1837-03-18)[…] Caldwell[d], акруга Эсекс[d], Нью-Джэрсі, ЗША
Смерць	24 чэрвеня 1908(1908-06-24)[…] (71 год) Прынстан, акруга Мерсер[d], Нью-Джэрсі, ЗША
Месца пахавання	Прынстанскія могілкі[d]
Імя пры нараджэнні	англ.: Stephen Grover Cleveland
Бацька	Richard Falley Cleveland[d]
Маці	Anne Neal[d]
Жонка	Фрэнсіс Кліўленд
Дзеці	Ruth Cleveland[d], Esther Cleveland[d], Richard F. Cleveland[d], Francis Cleveland[d] і Marion Cleveland[d]
Веравызнанне	прэсвітэрыянства
Партыя	Дэмакратычная партыя ЗША
Адукацыя	Прынстанскі ўніверсітэт
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Стывен Гровер Кліўленд (англ.: Stephen Grover Cleveland; 18 сакавіка 1837 — 24 чэрвеня 1908) — 22-і і 24-ы прэзідэнт ЗША, прыхільнік ідэі панамерыканізму. Кліўленд быў адным з трох дэмакратаў (разам з Эндру Джонсанам і Вудра Вільсанам) на пасадзе прэзідэнта ў эпоху рэспубліканскага палітычнага панавання (з 1861 па 1933 гг.) Ён таксама з’яўляецца адзіным кіраўніком у амерыканскай гісторыі, які быў прэзідэнтам два непаслядоўныя тэрміны.

Біяграфія

Кліўленд быў лідарам руху дэмакратаў у падтрымку бізнэсу, які выступаў супраць высокіх тарыфаў, свабоднага срэбра, інфляцыі, імперыялізму і субсідый бізнэсу, фермерам і ветэранам. Яго крыжовы паход за палітычныя рэформы і фінансавы кансерватызм зрабілі яго знакавай фігурай для амерыканскіх кансерватараў той эпохі. Кліўленд быў шырока вядомы за сваю сумленнасць, упэўненасць у сваіх сілах, шчырасць і прыхільнасць да прынцыпаў класічнага лібералізму. Ён нястомна змагаўся супраць палітычнай карупцыі, патранажу і марыянэткавай сістэмы ўлады. У якасці рэфарматара Кліўленд меў такі аўтарытэт, што кансерватыўнае крыло Рэспубліканскай партыі падтрымала яго на выбарах 1884 года.

Падчас яго другога тэрміну адбылася сумнавядомая паніка 1893 года, якая перарасла ў цяжкую нацыянальную дэпрэсію, якую Кліўленд не змог пераламаць. Гэта сруйнавала Дэмакратычную партыю, адкрываючы шлях для рэспубліканскай перамогі на выбарах ў 1894 годзе, а ворагі Кліўленда ў аграрных пытаннях і свабоднага срэбра ўзялі канроль над Дэмакратычнай партыяй ў 1896 годзе. У выніку адбылася палітычная перабудова, якая завяршыла трэцюю партыйную сістэму і запусціла чацвёртую і Прагрэсіўную эру.

Кліўленд быў грозным палітыкам, у адказ ён атрымліваў адпаведную крытыку. Яго ўмяшальніцтва ў Пулманаўскую стачку 1894 года абурыла прафсаюзы па ўсёй краіне; яго падтрымка залатога стандарту і апазіцыя свабоднаму срэбру прывяла да канфрантацыі з аграрным крылом Дэмакратычнай партыі. Крытыкі скардзіліся, што Кліўленд быў перагружаны эканамічнымі катастрофамі ў краіне падчас яго другога тэрміну. Тым не менш, яго рэпутацыя непадкупнага чалавека з добрым характарам пераўзышлі непрыемнасці яго другога прэзідэнцкага тэрміну. Сёння, Кліўленд на думку большасці гісторыкаў лічыцца паспяховым лідарам і ўваходзіць у лік другога эшалона амерыканскіх прэзідэнтаў.