Клёд Манэ
Клёд Манэ | |
 Клёд Манэ (1899 год) | |
| Імя пры нараджэньні | Claude Oscar Monet |
|---|---|
| Дата нараджэньня | 14 лістапада 1840 |
| Месца нараджэньня | Парыж, Францыя |
| Дата сьмерці | 5 сьнежня 1926 (86 гадоў) |
| Месца сьмерці | Жывэрні, Францыя |
| Прычына сьмерці | рак лёгкіх |
| Месца пахаваньня | |
| Месца вучобы | |
| Занятак | мастацтва |
| Навуковая сфэра | малярства |
| Жанры | пэйзаж[1], натурморт[d][1] і партрэт[1] |
| Плынь | імпрэсіянізм |
| Працы | «Уражаньне, узыход сонца» |
| Пад уплывам | Гюстаў Курбэ[d][2], Жан-Франсуа Міле[d][2], Эдуард Манэ[2], Ўільям Тэрнэр[2] і Кацусіка Хакусай[3] |
| Подпіс | 
|
Клёд Манэ́ (14 лістапада 1840, Парыж — 5 сьнежня 1926, Жывэрні) — францускі мастак, адзін з заснавальнікаў і асноўных прадстаўнікоў імпрэсіянізму.
Біяграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У пяцігадовым узросьце, сям’я Манэ пераехала з Парыжу ў Гаўр. Бацька жадаў, каб Клёд заняўся сямейным бізнэсам і кіраваў бакалейнай крамай, але Клёд зь дзяцінства цікавіўся мастацтвам. У 1858 годзе, Клёд пазнаёміўся з Эжэнам Будэнам, вядомым пэйзажыстам, які стаў яго першым настаўнікам па мастацтву. У 1860 годзе Клёд Манэ быў прызваны ў войска і служыў два гады ў Альжыры. Пасьля таго, як Манэ захварэў тыфам, ён быў дэмабілізаваны і вучыўся ў майстэрні Шарля Глеера. Там ён пазнаёміўся з П’ерам Агюстам Рэнуарам. Яны пасябрыліся на ўсё жыцьцё і разам сталі заснавальнікамі імпрэсіянізму.
Манэ падтрымліваў кантакты зь іншымі мастакамі: Алфрэдам Сысьлеем, Фрэдэрыкам Базылем і іншымі. Яны разам выязджалі на пленэры (у той час маляваньне на прыродзе, пры натуральным асьвятленьні было наватарствам, якое ўвялі імпрэсіяністы). У 1866 годзе Клёд Манэ намаляваў партрэт Камілы Данс’ё, («Каміла, ці партрэт жанчыны ў чорным»), якая прынесла яму вядомасьць. Хутка Каміла выйшла за Манэ замуж і ў іх нарадзіўся сын Жан.
У 1879 годзе ён наведаў Ангельшчыну, дзе захапіўся малярствам Ўільяма Тэрнэра і Джона Канстэбла. У Лёндане Манэ ўпершыню арганізаваў сваю выставу (1883 год). У 1871 годзе ён наведаў Нідэрлянды. Пасьля вяртаньня ў Парыж, Манэ набыў сабе плаваючую майстэрню, дзе маляваў рачныя пэйзажы.
У 1872 годзе зьявілася карціна «Уражаньне, узыход сонца» («Impression, soleil levant»), якая быў публічна прадстаўленая ў 1874 годзе на выставе ў галерэі Надара і надала назву гэтаму кірунку мастацтва.
У 1879 годзе Каміла памірае ад сухотаў.
З 1883 году Клёд Манэ перасяліўся ў Жывэрні. Ён далей займаўся калярыстычнымі пошукамі, ствараючы сэрыя карцінаў, якія адлюстроўвалі аднолькавы матыў розных пор дня і году ў розным асьвятленьні.
У 1892 годзе Манэ ажаніўся другі раз, на Алісэ Ашадэ, яле яна памерла ў 1911 годзе. Мастак перажыў і свайго старэйшага сына, які памер у 1914 годзе.
У 1920-х гадах Манэ захварэў катарактай, у выніку якой яму давялося перанесьці дзьве апэрацыі.
За сваё доўгае жыцьцё Манэ атрымаў прызнаньне крытыкаў і публікі. У позьнім пэрыядзе яго творчасьць эвалюцыянавала і штораз меншае значэньне стала мець форма. Мастацтва Манэ наблізілася да абстракцыянізму. Самым важным для яго стала сьвятло і ўтвораны ім колер.
Мастак памер 5 сьнежня 1926 году ў Жывэрні і быў пахаваны на мясцовых могілках.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б в Seitz W. C. Claude Monet // Encyclopædia Britannica (анг.)
- ^ а б в г https://www.theartstory.org/artist/monet-claude/
- ^ https://www.theartstory.org/artist/hokusai-katsushika/
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Клёд Манэ — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў