Ernestina Pérez Barahona
Ernestina Pérez Barahona | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Valparaíso, 8 d'agostu de 1868[1] |
| Nacionalidá | chilena |
| Muerte | 1951[1] (82/83 años) |
| Estudios | |
| Estudios |
Universidá de Chile Universidá Humboldt de Berlín |
| Llingües falaes | castellanu |
| Oficiu | médica |
 | |
Ernestina Pérez Barahona (8 d'agostu de 1868, Valparaíso – 1951) foi una médica y activista feminista chilena conocida por ser una de les primeres muyeres estudiantes de medicina de la Universidá de Chile y la segunda médica d'América Llatina en titulándose díes dempués que Eloísa Díaz Insunza, tamién chilena.[2][3][4][5]
Biografía
[editar | editar la fonte]Carrera profesional
[editar | editar la fonte]Ernestina Pérez Barahona estudió nel Llicéu Isabel Le Brun de Pinochet, graduar de Bachiller n'Humanidaes en 1883, rindiendo esi mesmu día los exámenes correspondientes al primer añu de Medicina na Universidá de Chile.
Créese qu'unu de los fechos que marcó la so ferrial vocación pola medicina foi'l guardar la muerte de la so hermana mayor. Por eso nada la detuvo, nin siquier el fechu de tener qu'asistir a clases de primer añu acompañada pola so madre.
"Esi mesmu añu cursó, amás, el segundu y tercer nivel de la carrera, algamando en 1884 a Eloísa Díaz quien cursaba yá'l cuartu añu", cuenta María Isabel Orellana nel so llibru "Sentimientos en busca de ciencia: Entamos de la educación científica femenina en Chile (1870-1930)", editáu'l 2015 pola DIBAM y el Muséu de la Educación Gabriela Mistral.
Ernestina graduar de Bachiller en Medicina y Farmacia en 1885 y de Llicenciada na mesma Facultá dos años dempués. La so memoria de prueba pa llograr esti últimu grau académicu titulóse "Hixene Popular" y foi publicada nos "Añales de la Universidá de Chile".
Finalmente, el 10 de xineru de 1887 recibió'l títulu de médicu ciruxanu, recibir de médicu de la Facultá de Medicina de la Universidá de Chile a los 21 años, namái siete díes dempués que Eloísa Díaz.[6]
Depués de recibir el títulu universitariu, viaxó a especializase en xinecoloxía a Alemaña con una beca apurrida pol Estáu de Chile. Nel país européu nun yera aceptada la educación universitaria pa muyeres en Medicina, polo que s'instaló un biombu nes sales de clases pa dixebrala de los homes; equí tresformóse nel primer suramericanu en ser aceptáu na Academia de Medicina de Berlín,[7] y la primer muyer n'estudiar una carrera acomuñada a esta disciplina na Universidá de Berlín. Ello ye que obligó a un cambéu nel so reglamentu por que una muyer pudiera ingresar a les sos aules a estudiar esta carrera.[5][8]
Ernestina Pérez manifestó, tempranamente, una esmolición polos problemes de la llamada "hixene social", liderando la llucha contra males como'l alcoholismu, la tuberculosis y el roxura, ente otros. Sicasí, el so mayor interés profesional concentrar en temes rellacionaes cola salú femenina —especializar en xinecoloxía, materia na cual destaca la so obra Compendiu de Xinecoloxía— y la puericultura, al traviés de conferencies y ellaboración de manuales.
Dedicó la so vida a averar la conocencia sanitaria a les persones, cuantimás a les muyeres; testimoniu d'ello fueron los testos de divulgación qu'escribió como La hixene del corset, Manual de la enfermera nel llar, y el didácticu folletu Manual de conseyos hixénicos aplicaos especialmente a la infancia. Ye
Activista feminista
[editar | editar la fonte]Pérez participó n'organizaciones femenines tales como'l Círculu de Llectura, el Club de Señores, la Cruz Roja Chilena, y l'Asociación de Muyeres Universitaries de Chile, de la cual foi presidenta. En dicha asociación compartió con profesionales tan notables como Amanda Labarca y Elena Caffarena. Tamién foi la primer presidenta del Conseyu Nacional de Muyeres en 1919.[7]
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 «Ernestina Pérez (1868-1951) - Memoria Chilena, Biblioteca Nacional de Chile». Consultáu'l 16 agostu 2024.
- ↑ Memoria Chilena. . Muyeres y oficios universitarios (1900-1950). Consultáu'l 20 de marzu de 2013.
- ↑ (1953) Entamáu pola Unión Chilena de Muyeres: Homenaxe a la doctora Ernestina Pérez Barahona (PDF), páx. 12. Consultáu'l 20 de marzu de 2013.
- ↑ Eltit, Diamela (1994). Crónica del sufraxu femenín en Chile. Santiago: SERNAM. Consultáu'l 20 de marzu de 2013.
- ↑ 5,0 5,1 Heise G., Julio (1974). Historia de Chile: El periodu parllamentariu 1861-1925. Editorial Andrés Bello.
- ↑ www.revistadeeducacion.cl Ernestina Pérez Barahona: El Valiente Itinerariu d'un Médicu Ciruxanu.
- ↑ 7,0 7,1 Miller, Francesca (1991). Latin American Women and the Search for Social Justice (n'inglés). University Press of New England, páx. 324. ISBN 978-08-7451-558-9.
- ↑ Montecino Aguirre, Sonia (2008). Mujer chilenes: fragmentos d'una historia. Editorial Catalonia, páx. 625. ISBN 978-95-6830-385-3.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q8777339
Multimedia: Ernestina Pérez Barahona