| dbo:abstract
|
- Xianfeng —nom de naixement manxú: Aisin-Gioro I Ju, nom xinès: Aixin-Jueluo Yizhu, nom d'emperador i de regnat : Xianfeng, nom de temple: Qing Wenzong —(17 de juliol de 1831, Palau Imperial d'Estiu, Pequín, Xina - 22 d'agost de 1861, Jehol (actual ) Xina), novè emperador de la dinastia Qing i setè emperador Qing que va governar sobre tota la Xina entre 1850 i 1861. Yizhu tenia reputació de tenir bones capacitats en literatura i administració, fet que li va servir per que el seu pare es decidís per ell com a successor. Va nàixer prematurament i sempre va tenir una salut delicada. A causa d'una caiguda d'un cavall en una cacera va quedar coix. Era sexualment molt actiu i va arribar a tenir 19 concubines. Tenia molt interès pels temes artístics; era un bon pintor, componia melodies i lletres per a òperes, sabia tocar la flauta i el tambor. Va morir el 22 d'agost de 1861 al Palau de Jehol a 230 km al nord-est de Pequín i fou enterrat a les Tombes Qing Orientals a 125 km de Pequín, al mausoleu de Dingling (tomba de la quietud o calma). (ca)
- Sien-feng (咸豐; 17. července 1831 - 22. srpna 1861), rodné jméno I-ču (奕詝), byl osmým císařem dynastie Čching a sedmým císařem dynastie Čching, který vládl nad vlastní Čínou. Panoval v letech 1850 až 1861. Za jeho vlády zažila dynastie Čching několik válek a povstání, včetně povstání tchaj-pchingů, povstání nienů a druhou opiovou válku. Byl posledním čínským císařem, který měl úplnou výkonnou vládnoucí moc. Po jeho smrti ovládla Čínu císařovna vdova Cch’-si. (cs)
- الإمبراطور شيان فنغ (17 يوليو 1831-1822 - أغسطس 1861)، واسمه الشخصي ي-يزهو كان الإمبراطور التاسع لقوميية المانشو والإمبراطور السابع لحكم الصين لسلالة تشينغ الحاكمة، من 1850 إلى 1861. خلال عهده شهدت سلالة تشينغ الحاكمة العديد من الحروب والتمردات، بما في ذلك تمرد تايبينغ، وحرب الأفيون الثانية. (ar)
- Xianfeng (chinesisch 咸豐, Pinyin Xiánfēng, * 17. Juli 1831 in Peking; † 22. August 1861 ebenda) war der Sohn des Qing-Kaisers Daoguang und vom 9. März 1850 bis zu seinem Tod Kaiser von China. (de)
- Xianfeng (17 de julio de 1831 – 22 de agosto de 1861), cuyo nombre de pila era Yizhu, fue el noveno emperador de la de la dinastía manchú Qing, y el séptimo emperador Qing en gobernar China, desde 1850 a 1861. Hijo del emperador Daoguang (séptimo emperador de la dinastía Qing) y de su emperatriz consorte, la dama . Cuando era pequeño perdió a su madre, que se ahorcó por orden imperial, ya que había intentado envenenar a su hijastro, el príncipe Kong para que no fuese nombrado emperador. Fue un soberano de mente débil como lo fuera su padre, dejando así el poder en manos de sus consejeros y más tarde en el de Cixi (T´zu Hsi), una de sus concubinas (prima de la consorte imperial) la cual tuvo al emperador que sucedería a Xianfeng. Durante el reinado de Xianfeng se produjo la Segunda Guerra del Opio, durante la cual se produjo un terrible asalto a Pekín en 1860 que provocó que la familia imperial huyese a Yeol, donde se encontraba la residencia de caza de los emperadores. Xianfeng murió a los treinta años por causa de los abusos que cometió con el opio desde su juventud. Murió cuando su hijo era todavía un bebé dejando el poder en manos de su consortes Ci'an (T´zu An) y Cixi (Tzu Hsi), apoyadas por su hermano, el príncipe Gong. Tras su muerte, uno de los consejeros del emperador, Sushun intentó llevar a cabo un fallido golpe de Estado que el trío de regentes consiguieron evitar. Tras su fallecimiento, le sucedió su primer hijo el emperador Tongzhi. (es)
- Kaisar Xianfeng (Hanzi: 咸丰, 17 Juli 1831-22 Agustus 1861) adalah kaisar Manchu ke-9 dan kaisar ke-7 dari Dinasti Qing sejak bangsa minoritas itu menguasai Tiongkok. Ia memerintah dari tahun 1850 hingga 1861. Pemerintahannya adalah masa kemunduran bagi Tiongkok karena ketidakberdayaannya menghadapi rongrongan bangsa-bangsa asing dan korupsi yang merajarela di berbagai tingkat pemerintahan. Xianfeng meninggal dalam keadaan yang sangat menyedihkan di vila kekaisaran di Chengde, Hebei setelah kabur dari ibu kota ketika bangsa barat menyerang Beijing. (in)
- Xianfeng (chinois : 咸丰 ; pinyin : Xiánfēng) (17 juillet 1831 – 22 août 1861), empereur de Chine de 1850 à 1861, appartient à la dynastie Qing. (fr)
- 함풍제(咸豊帝, 1831년 7월 17일(음력 6월 9일) ~ 1861년 8월 22일(음력 7월 17일))은 청 제국의 제9대 황제(재위 1850년 ~ 1861년)이자 1644년 명나라가 멸망한 직후 청 제국이 산해관을 넘은 뒤 자금성에서 청 제국의 군주가 천명을 상실한 명나라의 주씨를 대신하여 중국의 새로운 수명천자(受命天子)가 되었음을 선언한 이래 일곱번째 황제이다. 성과 휘는 아이신 교로 이주(愛新覺羅奕詝, 만주어: ᠠᡳᠰᡳᠨᡤᡳᠣᡵᠣᡳᠵᡠ Aisin Gioro I Ju)이며, 묘호는 문종(文宗, 만주어: ᠸᡝᠨᡯᡠᠩ Wendzung), 시호는 협천익운집중수모무덕진무성효연공단인관민장검현황제(協天翊運執中垂謨懋德振武聖孝淵恭端仁寬敏莊儉顯皇帝), 짧은 시호는 현황제(顯皇帝, 만주어: ᠯᡝᡨᡠᡥᡡᠸᠠᠩᡩᡳ Iletu Hūwangdi), 연호는 함풍(咸豊, 만주어: ᡤᡠᠪᠴᡳᡝᠯᡤᡳᠶᡝᠩᡤᡝ Gu bci Eldengge, 만주어: ᠲᠦᠭᠡᠮᠡᠯᠡᠯᠪᠡᠭ᠍ᠲᠦ Tügemel Elbegtü)이다. (ko)
- The Xianfeng Emperor (17 July 1831 – 22 August 1861), or by temple name Emperor Wenzong of Qing (清文宗), given name Yizhu (奕詝), was the eighth Emperor of the Qing dynasty, and the seventh Qing emperor to rule over China proper, reigned from 1850 to 1861. During his reign, the Qing dynasty experienced several wars and rebellions including the Taiping Rebellion, Nian Rebellion, and Second Opium War (Arrow War). He was the last Chinese emperor to have authoritarian and total executive ruling power. After his death, the Qing government was controlled by Empress Dowager Cixi. (en)
- Xianfeng (咸丰T, XiánfēngP; Pechino, 17 luglio 1831 – Chengde, 22 agosto 1861) fu imperatore della Cina, appartenente alla dinastia Qing. (it)
- 咸豊帝（かんぽうてい）は、清の第9代皇帝（在位：1850年 - 1861年）。諱は奕詝（えきちょ）。廟号は文宗（ぶんそう）。在世時の元号の咸豊を取って咸豊帝と呼ばれる。 (ja)
- Xianfeng (Aisin-Gioro Jizhu) (Peking, 17 juli 1831 - Chengde, 22 augustus 1861) was van 1850 tot 1861 keizer van China onder de Qing-dynastie. Hij werd geboren in het elfde regeringsjaar van keizer Daoguang. Zijn moeder was keizerin Xiao Quan Cheng (1808 - 1840) van de Mantsjoe Niuhuru stam. In 1840 overleed de moeder van Yizhu en werd hij grootgebracht door Dame Jing, later bekend als keizerin Xiao Jing Cheng. Hij werd samen met zijn jongere halfbroer prins Yixin opgevoed. In 1847 werd in zijn vaders testament geschreven dat Yizhu aangewezen werd als kroonprins. Een jaar later trouwde hij met een Dame van de Mantsjoe Sakda stam. Zij overleed echter al in 1849. Yizhi volgde zijn vader Daoguang op in 1850 als keizer Xianfeng. Xianfengs regeringsperiode staat bekend om de grote problemen die speelden, zoals opstanden (de Nian- en de Taipingopstand), buitenlandse agressie (onder andere opiumoorlog) en inflatie. De keizer scheen een zwakke persoonlijkheid te hebben en liet buitenlandse zaken door zijn jongere broer regelen. Tijdens de tweede Opiumoorlog in 1860 vluchtte hij met zijn gevolg naar Jehol waar hij stierf. Hij werd opgevolgd door zijn enige zoon Zaichun die de regeringsnaam Tongzhi zou krijgen. Deze zoon kreeg hij van zijn concubine Yi, die beter bekend is als keizerin-weduwe Cixi (1835 - 1908). Vlak voor zijn dood had hij een aantal ministers gevraagd om zijn jonge zoon te helpen bij het regeren. Deze ministers zorgden echter voor grote problemen direct na zijn dood. Enkele van deze ministers en prinsen waren Sushun en de grootvader van de toekomstige vrouw van zijn zoon. (nl)
- Xianfeng (ur. 17 lipca 1831, zm. 22 sierpnia 1861) – ósmy cesarz Chin z dynastii Qing od 1850 do 1861 roku. Był synem cesarza Daoguanga i jego konkubiny, cesarzowej . W 1855 roku poślubił swoją nałożnicę Jehonalę, znaną później jako Cixi. Jego jedynym potomkiem był następny cesarz Tongzhi. Jego imię panowania ("Powszechny pokój") nie przystawało do realiów ery Xianfenga. Wielka Brytania i Francja kontynuowały naciski na rozszerzenie handlu, w szczególności na legalizację handlu opium, które doprowadziły do pierwszej wojny opiumowej za panowania jego ojca. Osłabione cesarstwo cierpiało z powodu wzrastającego przeludnienia (pośredni skutek edyktu Kangxi) i zachodniej konkurencji ekonomicznej. Słaba i skorumpowana administracja nie była w stanie zapanować nad niezadowoleniem społecznym, co doprowadziło do szeregu rebelii. Najpoważniejszym było powstanie tajpingów (1851–1864), ideologicznie czerpiące z chrześcijaństwa zmieszanego ze starożytnymi ideałami sprawiedliwego społeczeństwa oraz z sentymentów antymandżurskich. Niestłumione w zarodku, w ciągu piętnastu lat zrujnowało całkowicie centralne Chiny i powodując śmierć ok. 20 mln ludzi. Wojska chorągwiane okazały się zupełnie nieskuteczne i powstanie udało się stłumić głównie dzięki oddziałom zorganizowanym i wyszkolonym przez energicznych dowódców lokalnych jak Zeng Guofan, Li Hongzhang i Zuo Zongtang oraz pomocy zachodniej. Równocześnie północ pustoszyły bandy Nian (1851–1868), a na południu wybuchły powstania muzułmańskie (1856–1873). Choć dynastia nie upadła, została jednak bardzo poważnie osłabiona. II wojna opiumowa, przegrana i zakończona nierównoprawnym traktatem tianjińskim, dała szersze przywileje państwom zachodnim, ukazując światu słabość Cesarstwa. Świadomość tej słabości była impulsem do zapoczątkowania tzw. ruchu samoumocnienia za panowania następnych cesarzy. (pl)
- Айсиньгьоро Ичжу (17 июля 1831 — 22 августа 1861) — девятый император маньжурской империи Цин и седьмой император Цин, правивший китайскими землями. Период правления — с 1850 по 1861 годы. Девиз правления — Сяньфэн (кит. трад. 咸豐, упр. 咸丰, пиньинь Xiánfēng, буквально: «Вселенское процветание»). (ru)
- Xianfeng-kejsaren, egentligt namn Yizhu, född 17 juli 1831 i Peking, död 22 augusti 1861 i Chengde, var den sjunde av kejsarna i den manchuriska Qing-dynastin som regerade över Kina. Under hans ämbetsperiod upplevde kejsarriket flera av sina värsta kriser. Först var det Taipingupproret som utvidgade sig från ett regionalt problem till en landsomfattande och ytterst blodigt inbördeskrig, som skulle kosta 20 miljoner människor livet och ödelägga 600 städer. Därtill kom en rad uppror från olika etniska och religiösa grupper i flera provinser. 1852 blev den 17-åriga Cixi utvald till en av Xianfeng-kejsarens konkubiner och födde dennes ende son 1856 och upphöjdes därmed till andra kejsarinna. Det andra opiumkriget mot Storbritannien (1856-1860) inträffade under Xianfeng-kejsarens regeringstid. Efter att en brittisk-fransk straffexpedition intagit och plundrat Peking flydde kejsaren till Sommarresidenset i Chengde, där han förblev till sin död i augusti 1861. Efter kriget tvingades Qing-imperiet till en rad nya eftergifter till den utländska makterna. Flera nya fördragshamnar öppnades för handel och Qing-imperiet måste betala krigsskadestånd på 16 miljoner tael silver. Dessutom tvingades regeringen att tillåta kristen mission i Kinas inland. 1858 tvingade den ryske militären Nikolaj Muravjov-Amurskij Qing-regeringen att avstå delar av norra Manchuriet till Ryssland, där ryssarna senare anlade hamnstaden Vladivostok. (sv)
- Imperador Xianfeng, nascido Yizhu, (17 de julho de 1831 – 21 de agosto de 1861) foi o oitavo imperador da Dinastia Manchu, e o sétimo imperador Qing a reinar sobre a China, de 1851 a 1861. (pt)
- 咸丰帝（1831年7月17日－1861年8月22日），爱新觉罗氏，名奕詝（满语：ᡳ ᠵᡠ，穆麟德轉寫：I Ju），號且樂道人，民間稱其為蹶龍，是清朝自入关以来的第七位皇帝，1850年3月9日至1861年8月22日在位，年号「咸豐」。咸豐帝是道光帝第四子，生母為孝全成皇后钮祜禄氏，誕於北京圆明园澄静斋。20岁登基，1861年崩于承德避暑山庄烟波致爽殿，得年31歲。死后庙号文宗（满语：ᠸᡝᠨᡯᡠᠩ，穆麟德轉寫：wendzung），谥号簡稱为显皇帝（满语：ᡳᠯᡝᡨᡠ ᡥᡡᠸᠠᠩᡩᡳ，穆麟德轉寫：iletu hūwangdi），葬于清东陵中的定陵。此外，他是清朝乃至中國歷史上最後一位掌握實際統治權的皇帝與最後一位经由儲位密建的皇帝。 (zh)
- Ічжу́ (маньчж.: Iju; кит.: 奕詝; піньїнь: Yìzhǔ; 17 липня 1831 — 22 серпня 1861) — маньчжурський державний і політичний діяч. Імператор династії Цін (9 березня 1850 — 22 серпня 1861). Представник роду Айсін Ґьоро. Четвертий син Міньніна. Розпочав правління з виснажливої боротьби проти Тайпінського повстання, організованого етнічними китайцями. З 1856 року воював проти Великої Британії та Франції, що розв'язали Другу опіумну війну. 1860 року, після окупації британсько-французькими військами Пекіна, був змушений укласти принизливі Пекінські договори з британцями, французами і росіянами. Помер від хвороби, перебуваючи в евакуації. Девіз правління — Сяньфен. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Sien-feng (咸豐; 17. července 1831 - 22. srpna 1861), rodné jméno I-ču (奕詝), byl osmým císařem dynastie Čching a sedmým císařem dynastie Čching, který vládl nad vlastní Čínou. Panoval v letech 1850 až 1861. Za jeho vlády zažila dynastie Čching několik válek a povstání, včetně povstání tchaj-pchingů, povstání nienů a druhou opiovou válku. Byl posledním čínským císařem, který měl úplnou výkonnou vládnoucí moc. Po jeho smrti ovládla Čínu císařovna vdova Cch’-si. (cs)
- الإمبراطور شيان فنغ (17 يوليو 1831-1822 - أغسطس 1861)، واسمه الشخصي ي-يزهو كان الإمبراطور التاسع لقوميية المانشو والإمبراطور السابع لحكم الصين لسلالة تشينغ الحاكمة، من 1850 إلى 1861. خلال عهده شهدت سلالة تشينغ الحاكمة العديد من الحروب والتمردات، بما في ذلك تمرد تايبينغ، وحرب الأفيون الثانية. (ar)
- Xianfeng (chinesisch 咸豐, Pinyin Xiánfēng, * 17. Juli 1831 in Peking; † 22. August 1861 ebenda) war der Sohn des Qing-Kaisers Daoguang und vom 9. März 1850 bis zu seinem Tod Kaiser von China. (de)
- Kaisar Xianfeng (Hanzi: 咸丰, 17 Juli 1831-22 Agustus 1861) adalah kaisar Manchu ke-9 dan kaisar ke-7 dari Dinasti Qing sejak bangsa minoritas itu menguasai Tiongkok. Ia memerintah dari tahun 1850 hingga 1861. Pemerintahannya adalah masa kemunduran bagi Tiongkok karena ketidakberdayaannya menghadapi rongrongan bangsa-bangsa asing dan korupsi yang merajarela di berbagai tingkat pemerintahan. Xianfeng meninggal dalam keadaan yang sangat menyedihkan di vila kekaisaran di Chengde, Hebei setelah kabur dari ibu kota ketika bangsa barat menyerang Beijing. (in)
- Xianfeng (chinois : 咸丰 ; pinyin : Xiánfēng) (17 juillet 1831 – 22 août 1861), empereur de Chine de 1850 à 1861, appartient à la dynastie Qing. (fr)
- 함풍제(咸豊帝, 1831년 7월 17일(음력 6월 9일) ~ 1861년 8월 22일(음력 7월 17일))은 청 제국의 제9대 황제(재위 1850년 ~ 1861년)이자 1644년 명나라가 멸망한 직후 청 제국이 산해관을 넘은 뒤 자금성에서 청 제국의 군주가 천명을 상실한 명나라의 주씨를 대신하여 중국의 새로운 수명천자(受命天子)가 되었음을 선언한 이래 일곱번째 황제이다. 성과 휘는 아이신 교로 이주(愛新覺羅奕詝, 만주어: ᠠᡳᠰᡳᠨᡤᡳᠣᡵᠣᡳᠵᡠ Aisin Gioro I Ju)이며, 묘호는 문종(文宗, 만주어: ᠸᡝᠨᡯᡠᠩ Wendzung), 시호는 협천익운집중수모무덕진무성효연공단인관민장검현황제(協天翊運執中垂謨懋德振武聖孝淵恭端仁寬敏莊儉顯皇帝), 짧은 시호는 현황제(顯皇帝, 만주어: ᠯᡝᡨᡠᡥᡡᠸᠠᠩᡩᡳ Iletu Hūwangdi), 연호는 함풍(咸豊, 만주어: ᡤᡠᠪᠴᡳᡝᠯᡤᡳᠶᡝᠩᡤᡝ Gu bci Eldengge, 만주어: ᠲᠦᠭᠡᠮᠡᠯᠡᠯᠪᠡᠭ᠍ᠲᠦ Tügemel Elbegtü)이다. (ko)
- The Xianfeng Emperor (17 July 1831 – 22 August 1861), or by temple name Emperor Wenzong of Qing (清文宗), given name Yizhu (奕詝), was the eighth Emperor of the Qing dynasty, and the seventh Qing emperor to rule over China proper, reigned from 1850 to 1861. During his reign, the Qing dynasty experienced several wars and rebellions including the Taiping Rebellion, Nian Rebellion, and Second Opium War (Arrow War). He was the last Chinese emperor to have authoritarian and total executive ruling power. After his death, the Qing government was controlled by Empress Dowager Cixi. (en)
- Xianfeng (咸丰T, XiánfēngP; Pechino, 17 luglio 1831 – Chengde, 22 agosto 1861) fu imperatore della Cina, appartenente alla dinastia Qing. (it)
- 咸豊帝（かんぽうてい）は、清の第9代皇帝（在位：1850年 - 1861年）。諱は奕詝（えきちょ）。廟号は文宗（ぶんそう）。在世時の元号の咸豊を取って咸豊帝と呼ばれる。 (ja)
- Айсиньгьоро Ичжу (17 июля 1831 — 22 августа 1861) — девятый император маньжурской империи Цин и седьмой император Цин, правивший китайскими землями. Период правления — с 1850 по 1861 годы. Девиз правления — Сяньфэн (кит. трад. 咸豐, упр. 咸丰, пиньинь Xiánfēng, буквально: «Вселенское процветание»). (ru)
- Imperador Xianfeng, nascido Yizhu, (17 de julho de 1831 – 21 de agosto de 1861) foi o oitavo imperador da Dinastia Manchu, e o sétimo imperador Qing a reinar sobre a China, de 1851 a 1861. (pt)
- 咸丰帝（1831年7月17日－1861年8月22日），爱新觉罗氏，名奕詝（满语：ᡳ ᠵᡠ，穆麟德轉寫：I Ju），號且樂道人，民間稱其為蹶龍，是清朝自入关以来的第七位皇帝，1850年3月9日至1861年8月22日在位，年号「咸豐」。咸豐帝是道光帝第四子，生母為孝全成皇后钮祜禄氏，誕於北京圆明园澄静斋。20岁登基，1861年崩于承德避暑山庄烟波致爽殿，得年31歲。死后庙号文宗（满语：ᠸᡝᠨᡯᡠᠩ，穆麟德轉寫：wendzung），谥号簡稱为显皇帝（满语：ᡳᠯᡝᡨᡠ ᡥᡡᠸᠠᠩᡩᡳ，穆麟德轉寫：iletu hūwangdi），葬于清东陵中的定陵。此外，他是清朝乃至中國歷史上最後一位掌握實際統治權的皇帝與最後一位经由儲位密建的皇帝。 (zh)
- Ічжу́ (маньчж.: Iju; кит.: 奕詝; піньїнь: Yìzhǔ; 17 липня 1831 — 22 серпня 1861) — маньчжурський державний і політичний діяч. Імператор династії Цін (9 березня 1850 — 22 серпня 1861). Представник роду Айсін Ґьоро. Четвертий син Міньніна. Розпочав правління з виснажливої боротьби проти Тайпінського повстання, організованого етнічними китайцями. З 1856 року воював проти Великої Британії та Франції, що розв'язали Другу опіумну війну. 1860 року, після окупації британсько-французькими військами Пекіна, був змушений укласти принизливі Пекінські договори з британцями, французами і росіянами. Помер від хвороби, перебуваючи в евакуації. Девіз правління — Сяньфен. (uk)
- Xianfeng —nom de naixement manxú: Aisin-Gioro I Ju, nom xinès: Aixin-Jueluo Yizhu, nom d'emperador i de regnat : Xianfeng, nom de temple: Qing Wenzong —(17 de juliol de 1831, Palau Imperial d'Estiu, Pequín, Xina - 22 d'agost de 1861, Jehol (actual ) Xina), novè emperador de la dinastia Qing i setè emperador Qing que va governar sobre tota la Xina entre 1850 i 1861. Yizhu tenia reputació de tenir bones capacitats en literatura i administració, fet que li va servir per que el seu pare es decidís per ell com a successor. (ca)
- Xianfeng (17 de julio de 1831 – 22 de agosto de 1861), cuyo nombre de pila era Yizhu, fue el noveno emperador de la de la dinastía manchú Qing, y el séptimo emperador Qing en gobernar China, desde 1850 a 1861. Hijo del emperador Daoguang (séptimo emperador de la dinastía Qing) y de su emperatriz consorte, la dama . Cuando era pequeño perdió a su madre, que se ahorcó por orden imperial, ya que había intentado envenenar a su hijastro, el príncipe Kong para que no fuese nombrado emperador. (es)
- Xianfeng (Aisin-Gioro Jizhu) (Peking, 17 juli 1831 - Chengde, 22 augustus 1861) was van 1850 tot 1861 keizer van China onder de Qing-dynastie. Hij werd geboren in het elfde regeringsjaar van keizer Daoguang. Zijn moeder was keizerin Xiao Quan Cheng (1808 - 1840) van de Mantsjoe Niuhuru stam. (nl)
- Xianfeng (ur. 17 lipca 1831, zm. 22 sierpnia 1861) – ósmy cesarz Chin z dynastii Qing od 1850 do 1861 roku. Był synem cesarza Daoguanga i jego konkubiny, cesarzowej . W 1855 roku poślubił swoją nałożnicę Jehonalę, znaną później jako Cixi. Jego jedynym potomkiem był następny cesarz Tongzhi. (pl)
- Xianfeng-kejsaren, egentligt namn Yizhu, född 17 juli 1831 i Peking, död 22 augusti 1861 i Chengde, var den sjunde av kejsarna i den manchuriska Qing-dynastin som regerade över Kina. Under hans ämbetsperiod upplevde kejsarriket flera av sina värsta kriser. Först var det Taipingupproret som utvidgade sig från ett regionalt problem till en landsomfattande och ytterst blodigt inbördeskrig, som skulle kosta 20 miljoner människor livet och ödelägga 600 städer. Därtill kom en rad uppror från olika etniska och religiösa grupper i flera provinser. (sv)
|
