| dbo:abstract
|
- El Concert per a violí en mi menor, op. 64 és l'última gran obra orquestral del compositor alemany Felix Mendelssohn. Forma una important part del repertori de violí i és un dels més populars i més interpretats de tots els temps. Una interpretació habitual té una durada de gairebé mitja hora. Mendelssohn originalment va prometre el 1838 un concert per a violí a Ferdinand David, un amic proper que era un consumat violinista. Tanmateix, l'obra va tardar sis anys a completar-se i no va ser estrenada fins a l'any següent, el 1845. Durant aquest temps, Mendelssohn es va cartejar amb regularitat amb David, a la recerca de consells per al concert. L'obra és un dels primers concerts per a violí del Romanticisme i va influir en les obres de diversos compositors. Malgrat que el concert consta de tres moviments en l'estructura típica ràpid-lent-ràpid i cada moviment segueix la forma tradicional, el concert era innovador i incloïa característiques noves per a l'època. Com aspectes distintius del concert es destaquen l'entrada immediata del violí al començament de l'obra i l'enllaç entre moviments sense solució de continuïtat. L'obra va ser inicialment ben rebuda i aviat va ser considerada com un dels concerts per a violí més grans de tots els temps. Continua sent popular i s'ha forjat la reputació de ser essencial el seu domini per a tots els virtuosos del violí, i normalment és un dels primers concerts romàntics que aprenen. Diversos violinistes professionals l'han gravat i s'interpreta amb regularitat. (ca)
- El Concierto para violín en mi menor, Op. 64 es el último concierto del compositor alemán Felix Mendelssohn. Forma una importante parte del repertorio de violín y es uno de los conciertos para ese instrumento más populares y más interpretados de todos los tiempos. Una interpretación estándar tiene una duración de casi media hora. Mendelssohn originalmente prometió un concierto para violín en 1838 a Ferdinand David, un amigo cercano que era un consumado violinista. Sin embargo, la obra tardó seis años en completarse y no fue estrenada hasta el año siguiente, en 1845. Durante este tiempo, Mendelssohn se carteó con regularidad con David, en busca de consejos para el concierto. La obra es uno de los primeros conciertos para violín del Romanticismo e influyó en las obras de varios compositores. A pesar de que el concierto consta de tres movimientos en la estructura típica rápido-lento-rápido y cada movimiento sigue la forma tradicional, la obra era innovadora e incluía características nuevas para la época. Como aspectos distintivos se destacan la entrada inmediata del violín al comienzo y el enlace entre movimientos sin solución de continuidad. La obra fue inicialmente bien recibida y pronto fue considerada como uno de los conciertos para violín más grandes de todos los tiempos. Sigue siendo popular y se ha forjado la reputación de ser esencial su dominio para todos los virtuosos del violín; normalmente es uno de los primeros conciertos románticos que se aprenden. Varios violinistas profesionales lo han grabado y se interpreta con regularidad en salas de concierto así como en competiciones de música clásica. (es)
- Das Violinkonzert e-Moll op. 64 (MWV O 14) ist ein klassisches Orchesterwerk des Komponisten Felix Mendelssohn Bartholdy. Bereits im Juli 1838 hatte Mendelssohn seinem Freund, dem Geiger Ferdinand David, angekündigt: „Ich möchte Dir wohl auch ein Violinkonzert machen für nächsten Winter; eins in e-moll steht mir im Kopfe, dessen Anfang mir keine Ruhe läßt.“ Sechs Jahre später, im Jahre 1844, wurde das Violinkonzert in Bad Soden vollendet. Uraufgeführt wurde es am 13. März 1845 in Leipzig mit Ferdinand David als Solist. Bereits im Jahr 1822 im Alter von 13 Jahren hatte Mendelssohn ein Violinkonzert in d-Moll geschrieben. Das von Mendelssohn verworfene Jugendwerk wurde durch Yehudi Menuhin der breiten Öffentlichkeit zugänglich gemacht. (de)
- Le Concerto pour violon no 2 en mi mineur, opus 64 (MWV O 14), second concerto pour violon composé par Mendelssohn, figure dans le répertoire pour violon de la musique romantique allemande du XIXe siècle comme une œuvre de première importance. Esquissé en 1838, il fut achevé en 1844. (fr)
- Felix Mendelssohn's Violin Concerto in E minor, Op. 64, is his last concerto. Well received at its premiere, it has remained among the most prominent and highly-regarded violin concertos. It holds a central place in the violin repertoire and has developed a reputation as an essential concerto for all aspiring concert violinists to master, and usually one of the first Romantic era concertos they learn. A typical performance lasts just under half an hour. Mendelssohn originally proposed the idea of the violin concerto to Ferdinand David, a close friend and then concertmaster of the Leipzig Gewandhaus Orchestra. Although conceived in 1838, the work took another six years to complete and was not premiered until 1845. During this time, Mendelssohn maintained a regular correspondence with David, who gave him many suggestions. The work itself was one of the foremost violin concertos of the Romantic era and was influential on many other composers. Although the concerto consists of three movements in a standard fast–slow–fast structure and each movement follows a traditional form, it was innovative and included many novel features for its time. Distinctive aspects include the almost immediate entrance of the violin at the beginning of the work (rather than following an orchestral preview of the first movement's major themes, as was typical in Classical-era concertos) and the through-composed form of the concerto as a whole, in which the three movements are melodically and harmonically connected and played attacca (each movement immediately following the previous one without any pauses). Many violinists have recorded the concerto and it is performed in concerts and classical music competitions. It was recorded by Nathan Milstein and the New York Philharmonic as an album and released as the first LP record upon the format's introduction in 1948. (en)
- Il Concerto per violino e orchestra op. 64 è l'ultima composizione per solista e orchestra sinfonica di Felix Mendelssohn Bartholdy. È uno tra i più famosi concerti per violino e orchestra di tutti i tempi. (it)
- 바이올린 협주곡 마단조, 작품번호 64《violin concerto in e minor, opus. 64》는 1838년부터 1845년 사이 작곡된 그의 마지막 대규모 오케스트라 작품이다. 1845년 3월 13일 라이프치히 게반트하우스 오케스트라와 에 의해 초연되었다. 이작품은 초기에 좋은 평가를 받았다. 그리고 머지않아 역대 가장 사랑받는 바이올린 협주곡이 되었다. 이 협주곡은 바이올리니스트라면 반드시 거쳐가야 하는 작품으로 평가받는다. 또한 이곡은 여러 바이올리니스트 들에 의해 자주 연주되는 곡중 하나이다. 이 작품은 전통적인형식의 세 악장으로 구성되어 있다. 이 작품에는 종전에는 존재하지 않던 혁신적인 기법이 다수 포함되어 있는데. 그 대표적인 예로 모든악장이 쉼없이 계속 연주되는것등 이 있다. 이곡은 다음과같은 악장으로 구성된다. 1.
* Allegro molto appassionato 매우 열정적이고 빠르게 2.
* Andante 느리게 3.
* Allegretto non troppo - vivace 조금 빠르나 지나치지 않게 - 활기차게 일반적인 연주 시간은 약 25분 정도이다. 세 악장의 연주 시간은 각각 대략 12~14분, 8~9분, 6분 정도이다. 그러나 예전에는 더 빠르게 연주되어 각 악장의 연주 시간은 11~12분, 7~8분, 6분 이내 정도였다. 이곡 외에도 멘델스존은 1822년에 현악과 바이올린을 위한 협주곡을 작곡하기도 했는데([1]), 20세기에 와서 1952년에 예후디 메뉴인에 의해 초연되었다. (ko)
- ヴァイオリン協奏曲ホ短調 作品64 （独：Violinkonzert e-moll Op.64）は、メンデルスゾーンが1844年に作曲したヴァイオリンと管弦楽のための協奏曲である。 (ja)
- Koncert skrzypcowy e-moll, op. 64 – kompozycja Felixa Mendelssohna na skrzypce i orkiestrę. Premiera miała miejsce w 1845 roku, choć utwór miał być skomponowany kilka lat wcześniej. Koncert został skomponowany na skrzypce i standardową orkiestrę, w której skład wchodzą: 2 flety, 2 oboje, 2 klarnety, 2 fagoty, 2 rogi, 2 trąbki, kotły i sekcja smyczków. (pl)
- Vioolconcert in e-mineur (opus 64) is Felix Mendelssohns laatste grote werk voor orkest. Het vioolconcert is een belangrijk werk voor het vioolrepertoire en is een van de meest uitgevoerde concerten aller tijden. (nl)
- Скрипичный концерт ми минор, соч. 64 — концерт Феликса Мендельсона для скрипки с оркестром, впервые исполненный в 1845 году. Является одним из наиболее популярных концертов в скрипичном репертуаре. Концерт написан для скрипки с оркестром, состоящим из 2 флейт, 2 гобоев, 2 кларнетов, 2 фаготов, 2 валторн, 2 труб, литавр и струнных. Концерт состоит из трех частей:
* Allegro molto appassionato (ми минор)
* Andante (до мажор)
* Allegretto non troppo — Allegro molto vivace (ми мажор) (ru)
- O Concerto para violino, escrito na tonalidade de mi menor e catalogado como seu opus 64, é a maior obra orquestral de Felix Mendelssohn. Depois de assumir o cargo de principal diretor da orquestra do Gewandhaus de Leipzig em 1835, Mendelssohn nomeou seu amigo de infância, , um ilustre violinista, como mestre de concertos. O concerto para violino surgiu como uma colaboração entre ambos. Em carta de 30 de julho de 1838, Mendelssohn disse a David: "Eu gostaria de escrever um concerto para violino para você no próximo inverno. Já tenho uma ideia para um em mi menor, cuja abertura não deixa minha cabeça descansar". Passaram-se seis anos para que a obra fosse completada. Foram aventadas várias hipóteses para justificar a demora: dúvidas do autor, a criação neste intervalo de uma sinfonia, e uma indesejada temporada em Berlim por ordem do rei Frederico Guilherme IV da Prússia. Neste período Mendelssohn e David mantiveram uma correspondência regular, mostrando o compositor a buscar aconselhamento técnico e estético, uma prática que depois se tornou habitual para outros compositores. Foi orquestrado para duas flautas, dois oboés, dois clarinetes, dois fagotes, dois cornes franceses, dois trompetes, tímpanos e cordas. Organizado na forma clássica de três movimentos, trouxe, não obstante, várias inovações para o gênero, incluindo a entrada antecipada do solista e um encadeamento melódico e harmônico entre os movimentos, que devem ser tocados sem pausa entre eles. Os dois movimentos externos são muito exigentes em termos técnicos, com numerosas passagens de bravura, embora o virtuosismo em si não fosse um objetivo para o compositor. As cadenzas são escritas por extenso, deixando muito pouco espaço para a improvisação do solista, como era habitual. A estreia ocorreu em Leipzig em 13 de março de 1845, com David como solista e Niels Gade na regência. A recepção da obra foi entusiástica, e no fim do século já era considerado um dos maiores concertos do repertório violinístico. Passou a ser visto como um degrau inescapável na carreira de todo violinista que almejasse o sucesso, multiplicando-se os recitais e gravações. Hoje é considerado uma das principais composições de Mendelssohn e um dos mais importantes exemplos de seu gênero, continuando a desfrutar de grande popularidade. (pt)
- Violinkonsert i e-moll, op. 64, av Felix Mendelssohn är en av de mest spelade och omtyckta violinkonserterna. Den framfördes för första gången den 13 mars 1845 med Mendelssohns vän Ferdinand David som solist. (sv)
- Концерт для скрипки з оркестром, мі мінор, Фелікса Мендельсона, op. 64 - написаний у період між 1838 і 1844 роками. прем'єра твору відбулася 13 березня 1845 року в Лейпцигу, солював . (uk)
- e小调小提琴协奏曲（德語：Violinkonzert e-Moll）是门德尔松的第64号作品，也是其最后一部重要的协奏曲，在世界上最為流行，同时也是最常被演奏的小提琴协奏曲之一。按照常见的演奏速度，演奏本曲需要半个小时。这支小提琴协奏曲同柴可夫斯基D大调小提琴协奏曲、贝多芬D大调小提琴协奏曲和勃拉姆斯D大调小提琴协奏曲并称为世界四大小提琴协奏曲。主要的唱片公司，例如德意志留声机、DECCA等都曾出版过这四首协奏曲的专辑。 门德尔松从1838年擔任萊比錫布商大廈管弦樂團音樂總監時开始构思这支曲子，一直到1844年才完成，前后历时7年。第二年1845年3月13日在莱比锡进行了首演，不过作曲家本人未能担当指挥。在创作本曲的过程中，门德尔松一直向他儿时的好友，小提琴演奏家费迪南·大卫征求意见。门德尔松曾经在12到14岁之间写过一支d小调小提琴协奏曲，不过这支曲子远不如e小调的有名，也很少被演奏。同一时期他正在创作弦乐交响曲。1951年耶胡迪·梅纽因修改并演奏了这支d小调协奏曲，从而使它重新被世人所知。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Le Concerto pour violon no 2 en mi mineur, opus 64 (MWV O 14), second concerto pour violon composé par Mendelssohn, figure dans le répertoire pour violon de la musique romantique allemande du XIXe siècle comme une œuvre de première importance. Esquissé en 1838, il fut achevé en 1844. (fr)
- Il Concerto per violino e orchestra op. 64 è l'ultima composizione per solista e orchestra sinfonica di Felix Mendelssohn Bartholdy. È uno tra i più famosi concerti per violino e orchestra di tutti i tempi. (it)
- ヴァイオリン協奏曲ホ短調 作品64 （独：Violinkonzert e-moll Op.64）は、メンデルスゾーンが1844年に作曲したヴァイオリンと管弦楽のための協奏曲である。 (ja)
- Koncert skrzypcowy e-moll, op. 64 – kompozycja Felixa Mendelssohna na skrzypce i orkiestrę. Premiera miała miejsce w 1845 roku, choć utwór miał być skomponowany kilka lat wcześniej. Koncert został skomponowany na skrzypce i standardową orkiestrę, w której skład wchodzą: 2 flety, 2 oboje, 2 klarnety, 2 fagoty, 2 rogi, 2 trąbki, kotły i sekcja smyczków. (pl)
- Vioolconcert in e-mineur (opus 64) is Felix Mendelssohns laatste grote werk voor orkest. Het vioolconcert is een belangrijk werk voor het vioolrepertoire en is een van de meest uitgevoerde concerten aller tijden. (nl)
- Скрипичный концерт ми минор, соч. 64 — концерт Феликса Мендельсона для скрипки с оркестром, впервые исполненный в 1845 году. Является одним из наиболее популярных концертов в скрипичном репертуаре. Концерт написан для скрипки с оркестром, состоящим из 2 флейт, 2 гобоев, 2 кларнетов, 2 фаготов, 2 валторн, 2 труб, литавр и струнных. Концерт состоит из трех частей:
* Allegro molto appassionato (ми минор)
* Andante (до мажор)
* Allegretto non troppo — Allegro molto vivace (ми мажор) (ru)
- Violinkonsert i e-moll, op. 64, av Felix Mendelssohn är en av de mest spelade och omtyckta violinkonserterna. Den framfördes för första gången den 13 mars 1845 med Mendelssohns vän Ferdinand David som solist. (sv)
- Концерт для скрипки з оркестром, мі мінор, Фелікса Мендельсона, op. 64 - написаний у період між 1838 і 1844 роками. прем'єра твору відбулася 13 березня 1845 року в Лейпцигу, солював . (uk)
- e小调小提琴协奏曲（德語：Violinkonzert e-Moll）是门德尔松的第64号作品，也是其最后一部重要的协奏曲，在世界上最為流行，同时也是最常被演奏的小提琴协奏曲之一。按照常见的演奏速度，演奏本曲需要半个小时。这支小提琴协奏曲同柴可夫斯基D大调小提琴协奏曲、贝多芬D大调小提琴协奏曲和勃拉姆斯D大调小提琴协奏曲并称为世界四大小提琴协奏曲。主要的唱片公司，例如德意志留声机、DECCA等都曾出版过这四首协奏曲的专辑。 门德尔松从1838年擔任萊比錫布商大廈管弦樂團音樂總監時开始构思这支曲子，一直到1844年才完成，前后历时7年。第二年1845年3月13日在莱比锡进行了首演，不过作曲家本人未能担当指挥。在创作本曲的过程中，门德尔松一直向他儿时的好友，小提琴演奏家费迪南·大卫征求意见。门德尔松曾经在12到14岁之间写过一支d小调小提琴协奏曲，不过这支曲子远不如e小调的有名，也很少被演奏。同一时期他正在创作弦乐交响曲。1951年耶胡迪·梅纽因修改并演奏了这支d小调协奏曲，从而使它重新被世人所知。 (zh)
- El Concert per a violí en mi menor, op. 64 és l'última gran obra orquestral del compositor alemany Felix Mendelssohn. Forma una important part del repertori de violí i és un dels més populars i més interpretats de tots els temps. Una interpretació habitual té una durada de gairebé mitja hora. (ca)
- Das Violinkonzert e-Moll op. 64 (MWV O 14) ist ein klassisches Orchesterwerk des Komponisten Felix Mendelssohn Bartholdy. Bereits im Juli 1838 hatte Mendelssohn seinem Freund, dem Geiger Ferdinand David, angekündigt: „Ich möchte Dir wohl auch ein Violinkonzert machen für nächsten Winter; eins in e-moll steht mir im Kopfe, dessen Anfang mir keine Ruhe läßt.“ Sechs Jahre später, im Jahre 1844, wurde das Violinkonzert in Bad Soden vollendet. Uraufgeführt wurde es am 13. März 1845 in Leipzig mit Ferdinand David als Solist. (de)
- El Concierto para violín en mi menor, Op. 64 es el último concierto del compositor alemán Felix Mendelssohn. Forma una importante parte del repertorio de violín y es uno de los conciertos para ese instrumento más populares y más interpretados de todos los tiempos. Una interpretación estándar tiene una duración de casi media hora. (es)
- Felix Mendelssohn's Violin Concerto in E minor, Op. 64, is his last concerto. Well received at its premiere, it has remained among the most prominent and highly-regarded violin concertos. It holds a central place in the violin repertoire and has developed a reputation as an essential concerto for all aspiring concert violinists to master, and usually one of the first Romantic era concertos they learn. A typical performance lasts just under half an hour. (en)
- 바이올린 협주곡 마단조, 작품번호 64《violin concerto in e minor, opus. 64》는 1838년부터 1845년 사이 작곡된 그의 마지막 대규모 오케스트라 작품이다. 1845년 3월 13일 라이프치히 게반트하우스 오케스트라와 에 의해 초연되었다. 이작품은 초기에 좋은 평가를 받았다. 그리고 머지않아 역대 가장 사랑받는 바이올린 협주곡이 되었다. 이 협주곡은 바이올리니스트라면 반드시 거쳐가야 하는 작품으로 평가받는다. 또한 이곡은 여러 바이올리니스트 들에 의해 자주 연주되는 곡중 하나이다. 이 작품은 전통적인형식의 세 악장으로 구성되어 있다. 이 작품에는 종전에는 존재하지 않던 혁신적인 기법이 다수 포함되어 있는데. 그 대표적인 예로 모든악장이 쉼없이 계속 연주되는것등 이 있다. 이곡은 다음과같은 악장으로 구성된다. 1.
* Allegro molto appassionato 매우 열정적이고 빠르게 2.
* Andante 느리게 3.
* Allegretto non troppo - vivace 조금 빠르나 지나치지 않게 - 활기차게 (ko)
- O Concerto para violino, escrito na tonalidade de mi menor e catalogado como seu opus 64, é a maior obra orquestral de Felix Mendelssohn. Depois de assumir o cargo de principal diretor da orquestra do Gewandhaus de Leipzig em 1835, Mendelssohn nomeou seu amigo de infância, , um ilustre violinista, como mestre de concertos. O concerto para violino surgiu como uma colaboração entre ambos. Em carta de 30 de julho de 1838, Mendelssohn disse a David: "Eu gostaria de escrever um concerto para violino para você no próximo inverno. Já tenho uma ideia para um em mi menor, cuja abertura não deixa minha cabeça descansar". (pt)
|
